لاهه, هلند — در اوایل سال ۲۰۲۰، تظاهرات سراسری در ایالات متحده آمریکا برای عدالت نژادی، آگاهی اجتماعی پیرامون مسائلی همچون هویت ملی، مهاجرت و تعصب را در هلند نیز مانند بسیاری از جوامع دیگر افزایش داد.

از آن زمان تا کنون دفتر امور خارجی بهائیان هلند به عنوان بخشی از اقداماتش برای مشارکت در گفتمان وحدت نژادی، میزبان جلسات بحث و گفتگویی بوده که به تاثیر مفاهیم معنوی مانند اصل وحدت در کثرت در تقویت انسجام اجتماعی می‌پردازند.

شیرن دوید از اعضای این دفتر توضیح می‌دهد که چگونه این گفتگوها در سال‌های اخیر اهمیت بیشتری پیدا کرده‌اند: «بسیاری از مردم با این پرسش مواجه هستند که هلندی بودن یعنی چه به خصوص اکنون که هلند وطن تعداد هر چه بیشتری از مهاجران است.»

دفتر امور خارجی متوجه شده است که برای بررسی عمیق‌تر این مسائل، گفتگوها باید مفهوم رایج دربارهٔ هویت را به چالش بکشند. خانم دوید می‌گوید: «این گفتگوها روشن می‌سازد که اگر چه مردم اغلب در مورد «وفق‌پذیری» صحبت می‌کنند اما در عمل انتظار «همسان‌سازی» دارند.»

او ادامه می‌دهد: «وقتی تصورتان این باشد که هر فردی یک هویت دارد و این هویت با ملیت و فرهنگ تعریف می‌شود این پیش‌فرض غیرقابل اجتناب به نظر می‌رسد. اما اگر ما برداشت متفاوتی از خودمان داشته باشیم، دیدگاهی که انسان‌ها را به عنوان موجوداتی معنوی می‌بیند، می‌توانیم بفهمیم که چه طور یک فرد همزمان می‌تواند هم شهروند هلند و هم شهروند جهان باشد.»

خانم دوید توضیح می‌دهد زمانی که مردم اصل معنوی وحدت در کثرت را درک کنند می‌توانند تنوع غنی اجتماع‌شان را ارج نهند.

خانم دوید می‌گوید: «این فقط دربارهٔ هلند کوچک ما نیست، ما باید همهٔ روابط خود با همهٔ جهان را اینگونه ببینیم.»

گفتگو‌های این دفتر نشان می‌دهد که وقتی مفهوم بسط‌یافته‌ هویت با پذیرش اصل یگانگی همراه ‌شود، مردم می‌توانند ببینند که هویت‌شان به عنوان عضوی از خانواده بشریت بر دیگر هویت‌ها و روابطشان اولویت پیدا می‌کند.

«ما یاد می‌گیریم متوجه این باشیم که جزئی از چیز بزرگ‌تری هستیم. می‌توانیم بر تفکر «ما یا آنها» غلبه کنیم. این موضوع پیامد‌هایی عمیق برای ساختارهای اجتماعی، فرآیندهای حکمروایی و سیاست‌گذاری و همچین نحوه برخورد اجتماع با مسائلی چون مهاجرت، محیط‌زیست و عدالت اقتصادی دارد.»

خانم دوید می‌گوید: «عشق به بشریت آن چیزی است که به تدریج تعصبات را از میان برمی‌دارد و روابط بین شهروندان، جوامع و مؤسسات را تحکیم می‌کند.»