نیویورک, ایالات متحده — چهار نفر بهائی که در مؤسسۀ علمی آزاد خدمت می کردند، و به طور غیرعادلانه ای چهار سال در ایران زندانی شده بودند، پس از اتمام دورۀ زندانیشان آزاد شدند، اما نگرانی برای هشت نفر بهائی دیگر که هنوز ایام را در فضای تلخ زندان سپری می کنند، باقی است.

دستگیری آقای رامین زیبائی، آقای فرهاد صدقی، خانم نوشین خادم، و آقای محمود بادوام در تاریخ ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ (۲۱ مه ۲۰۱۱)، پس از یورشی هماهنگشده اتفاق افتاد که در طی آن حدود ۱۷ نفر بهائی از شهرهای مختلف ایران به علت خدماتشان در مؤسسۀ علمی آزاد – مؤسسهای غیررسمی برای ادامۀ تحصیل دانشگاهی جوانان بهائی که از حق تحصیل و آموزش عالی در ایران محروم شده‌اند - دستگیر شدند.

خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل اظهار داشت: «جامعۀ جهانی بهائی از آزادی این زندانی ها، که مجبور شدند چهار سال از زندگیشان را در سلولهای تنگ زندان، صرفاً به علت کمک به ادامۀ تحصیل دانشجویان سپری کنند، خشنود است. اما ما هنوز بسیار نگران هشت نفر دیگری هستیم که به اتهاماتی مربوط به مؤسسۀ علمی آزاد در زندان باقی ماندهاند. به همین اندازه نگران بیش از ۱۰۰ زندانی بهائی هستیم که عمر خود را در زندانهای ایران با رنج و محنت سپری میکنند.»

بلافاصله بعد از انقلاب اسلامی، دانشجویان بهائی از دانشگاه های کشور اخراج، و اساتید بهائی از سِمَت هایشان برکنار شدند. پس از سال ها تلاش و درخواست از حکومت برای لغو محرومیت تحصیلی بهائیان، و در راستای نیاز جوانان به تحصیل، جامعۀ بهائی ترتیباتی غیررسمی به عمل آورد که از خدمات داوطلبانۀ اساتید بهائیِ برکنارشده استفاده کند و تسهیلات آموزش به دانشجویان محروم از تحصیل را فراهم آورد. دانشجویان انتظار نداشتند که مدرک رسمی دریافت کنند، و یا از مزایای دیگری مثل مزایای شغلی برخوردار شوند؛ اما دولت ایران حتی این ابتکار را نیز غیرقانونی میداند.

خانم دوگال گفت: «این محرومیت مثل این است که شهروندانی را از حق خرید مواد غذائی محروم کنند و هنگامی که خود شهروندان در نهایت مشقت سعی میکنند که برای تهیۀ غذا حیاطِ پشتِ منزلشان را کشت کنند، این کوشش غیرقانونی اعلام شود و محصول شخصی آنها را از بین ببرند. پافشاری بر این اعمال غیرانسانی صرفاً گویای عزم غیرمنطقی مسئولان امور است تا راه پیشرفت اجتماعی و اقتصادی بهائیان را مسدود کنند.

بهائیانی که در ماه مه ۲۰۱۱ دستگیر شدند بین ماههای سپتامبر و اکتبر ۲۰۱۱ محاکمه شدند. آقای بادوام، آقای زیبائی ، خانم خادم و آقای صدقی طی دو روز مختلف روانۀ دادگاه شدند و رأی دادگاه در حالی اعلام شد که دستهای آنها با دستبند و مچ پای آنها با زنجیر بسته شده بود.

نسخۀ کتبی رأی دادگاه به زندانیان یا وکلای آنها ارائه نشد. اما بعداً دستنویسهای کسانی که در دادگاه حاضر بودند و اتهاماتی که به بعضی از آنها وارد شده بود نشان میدهد که آن بهائیان به اتهام «عضویت در فرقۀ ضالّۀ بهائی با هدف اقدام علیه امنیت ملّی» و «همکاری با مؤسسۀ علمی آزاد» مجرم شناخته شده بودند.

خانم دوگال گفت: «ادعائی که علیه این افراد مطرح شده و فعالیتهای آنها را غیرقانونی اعلام کرده، مبهم و کاملاً بیاساس بود. سئوال اینجاست که چه چیزی غیرقانونی است؟ تحصیل کردن؟ آموختن؟ کسانی را که مشتاق به اندوختن دانش هستند همراهی کردن؟ چرا جوانان بهائی باید از تحصیل یا گردهمآئی برای آموختن ممنوع شوند؟ یا چرا اساتید برکنارشده نباید اجازه داشته باشند که دانش خود را به جوانانی که از تحصیلات عالی محروم شدهاند بیاموزند؟ و چرا باید کسانی که به تدریس علوم و موضوع های دیگر در منازل شخصی مشغولند زندانی شوند

خانم دوگال گفت: «در نهایت، چه چیزی غیرقانونی است، خطمشی دولتی که شهروندان خود را بر مبنای تعلقات دینی از حق تحصیل محروم می کند یا کوشش جامعهای که میخواهد جوانان خود را آموزش بدهد؟ چهار بهائی آزاد شده، و آنهائی که هنوز در زندان بسر می‌برند، افرادی معمولی هستند که میخواهند از حقوق انسانی خود بهرهمند باشند.»

(اصلاحاتی در تاریخ ۶ مه ۲۰۱۵ اضافه گردید: این خبر جهت بازتاب این حقیقت که هشت نفر همچنان در زندان هستند به روزرسانی شد.)