کریکری, زلاند نو — راسل گارسیا که در سن ۹۵ سالگی درگذشت، آهنگساز، تنظیم کننده و رهبر ارکستر بانفوذی بود که استعداد خود را وقف ترویج تعالیم آئین بهائی در سراسر جهان کرد.

آقای گارسیا طیّ هشت دهه کار، زیر نام خود بیش از ۶۰ آلبوم ضبط و با ستاره هایی مانند لوئی آرمسترانگ، چارلز چاپلین، الا فیتزجرالد و جودی گارلند کار کرد.

آقای گارسیا که در ۲۳ فروردین ۱۲۹۵ (۱۲ آوریل ۱۹۱۶) در اوکلند کالیفرنیا چشم به جهان گشود، از کودکی نوشتن و تنظیم موسیقی را آغاز کرد. او برای برنامه های رادیویی، نمایش های تلویزیونی مانند چرم خام و فیلم هایی مانند ماشین زمان (ساختۀ ۱۳۳۹/۱۹۶۰) آهنگسازی کرد.

سمت معلّمی در مدرسۀ موسیقی وست لیک در لس آنجلس نیز سبب شد آقای گارسیا کتاب آهنگساز و تنظیم کنندۀ حرفه ای را بنویسد. به نقل از دون هکمن، نقّاد موسیقی، در لس آنجلس تایمز، این کتاب و کتاب پیایندش «هم چنان راهنماهای اصلی برای هر کسی هستند که می خواهد فرایند تنظیم و آهنگسازی را درک کند.»

طیّ جنگ دوم جهانی، آقای گارسیا در «نبرد بالج» در بلژیک جنگید.

در همان زمان گفت: «این جنون مطلق است، مردم به غریبه ها شلیک می کنند» و سوگند یاد کرد که اگر زنده از جنگ بیرون آمد، خودش را وقف صلح جهانی کند.

آقای گارسیا و همسرش، گینا، در سال ۱۳۳۴ (۱۹۵۵) به آئین بهائی ایمان آوردند و از آن زمان به بعد زندگی خود را وقف ترویج اصول آن کردند. در سال ۱۳۴۵ (۱۹۶۶)، وقتی آقای گارسیا در اوج حرفۀ موسیقی خود بود، این زوج خانه و دارایی های خود را فروختند، قایقی خریدند و رهسپار دریا شدند تا تعالیم بهائی را به جزایر اقیانوس آرام ببرند.

آقای گارسیا بعداً گفت: «آدمهای زيادی این بخت را نداشته اند که بدون نگرانی های مالی، از قلب خودشان پیروی کنند.»

این زوج شش سال در قایق خود، طلیعۀ صبح، The Dawn-Breaker، به سر بردند و از جمله در کوبا، هایتی، جامائیکا و تائیتی لنگر انداختند. طیّ سفرهای شان، عاشق زلاندنو شدند و برای همیشه در آنجا سکونت گزیدند.

آقای گارسیا تا پایان زندگی طولانی خود به آهنگسازی، تنظیم و رهبری ارکستر ادامه داد. در سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۵)، مؤسّسۀ جاز لس آنجلس از او به خاطر سهمی که در موسیقی جاز داشت، تقدیر کرد. در سال ۱۳۸۸ (۲۰۰۹)، ملکه الیزابت دوم، به او و همسرش نشان خدمت ملکه را اهدا کرد. اين زن و شوهر به صورت منظّم برای آموزش ارزش های معنوی به کودکان مدارس ابتدایی در زلاندنو با استفاده از سرود، داستان و تمرین های مبتکرانه داوطلب خدمت می شدند.

بیت العدل اعظم پس از آگاهی از خبر درگذشت او در ۲۹ آبان (۲۰ نوامبر) ، با یادآوری اين که آقای گارسیا همچنين «خود را وقف ایجاد مجموعه ای از قطعات موسیقی به عنوان وسایلی برای ترویج نور حضرت بهاءالله کرد» از او تجليل کرد.

بیت العدل اعظم «تلاش های شگرف» او را در استفاده از قابليت های هنری برای ترویج یگانگی بشر مورد ستايش قرار داد.

آقای گارسیا زمانی در مصاحبه ای گفت: «ما نوع بشر را یکی می بینیم. پس هر هدفی که برای کمک به همه نباشد، هدف خوبی نیست.»

او می گفت «ما زندگی های خود را وقف تلاش برای ساختن جهانی بهتر کرده ایم.»