گاپچاریاپور, هند — اخیراً، با افزایش تنش‌های دینی، روسا یا «پرادان‌»های ۳۰ روستا از ادیان، کاست‌ها و گروه‌های اعتقادی مختلف، در این منطقهٔ روستایی در ایالت اوتارپرادش (Uttar Pradesh) گرد هم آمدند تا دربارهٔ مسئولیت مشترک خود نسبت به رفاه و سعادت معنوی مردمانشان مشورتی سازنده و هماهنگ داشته باشند. این کنفرانس یک روزه توسط جامعهٔ بهائی برگزار شد که در فعالیت‌های توسعهٔ اجتماعی و اقتصادی مختلفی مشارکت می‌کند، فعالیت‌هایی که به جنبه‌های گوناگون حیات جامعه در این کشور، به ویژه توان‌افزایی زنان می‌پردازد.

یکی از شرکت کنندگان گفت: «من بیست سال است که پرادان هستم و در جلسات زیادی شرکت کرده‌ام اما هرگز شاهد گردهمایی‌ای نبودم که به من این چنین احساس سروری بدهد، در آن دربارهٔ هدف زندگی صحبت کنیم و چنین مشورت جامعی دربارهٔ جنبه‌های گوناگون کارمان داشته باشیم.»

یکی دیگر از شرکت‌کنندگان افزود: «وظیفهٔ پرادان‌ها رفع نیازهای مادی ساکنین روستا بوده است از جمله فراهم کردن سرپناه برای بی‌خانمان‌ها و مراقبت از بیماران. اما در چنین گردهمایی‌هایی‌ تفکر ما تغییر می‌کند و شروع به در نظر گرفتن نیازهای معنوی مردم می‌کنیم.»

این ۳۰ پرادان نمایندهٔ ۳۸۰ روستا در این ناحیه هستند که در مجموع شامل ۹۵۰ روستا و یک میلیون نفر می‌شود. هر یک از این افراد رئیس یک شورای منتخب است که مسئولیت چندین روستا را به عهده دارد.

بهائیان این منطقه با الهام از گردهمایی‌های مشابه در کشورهای دیگر، به ویژه در جمهوری دموکراتیک کنگو، به این نتیجه رسیدند که زمان مناسبی فرا رسیده که در مورد مسائل اجتماعی گفتگویی متمرکز داشته باشند، مسائلی که می‌تواند وحدت فکر در جهت سعادت جامعه ایجاد کند.

الهام مهاجر، رئیس شورای اداری بهائی در اوتار‌پرادش می‌گوید: «این روزها در هند مردم به تفاوت‌های میان ادیان ناظر هستند و آنها را دستاویزی برای جدایی می‌کنند. به همین دلیل ما از برخی از مسئولین دعوت کردیم گرد هم آیند و ضمن تأملی عمیق دربارهٔ زندگی روح و معنای خدمت، دربارهٔ نقش خود به مشورت پردازند. ما تلاش کردیم نشان دهیم چگونه همهٔ ادیان آموزه‌هایی دارند که به روشن شدن مسائل مهم اجتماعی کمک می‌کند.»

منابع مطالعهٔ تهیه شده برای این کنفرانس مبتنی بر افکار مورد تأکید در آموزه‌های بهائی بود از جمله حیات ابدی روح و دلالت‌های ضمنی آن در مورد هدف فرد در این جهان، اهمیت عدالت و صداقت برای مقام‌های مسئول و ترویج یک حیات اجتماعی پویا. در ارتباط با هر یک از این موضوعات قسمت‌هایی از متون دینی بهائی، هندو، بودائی، اسلامی و مسیحی تهیه شده بود.

این کنفرانس کوتاه بود اما پرادان‌ها، با وجود وظایف سنگین خود، خواستار تبدیل شدن چنین گفتگوهایی به یک برنامهٔ مستمر شدند زیرا معتقد بودند برای پرداختن به چنین موضوعاتی به بیش از یک روز زمان نیاز است. یکی از این نظرات دریافتی چنین بود: «این یک فرصت خاص بود زیرا همه ما توانستیم به طور برابر مشارکت کنیم. معمولاً تنها مقامات ارشد و باسابقه فرصت ابراز عقیده پیدا می‌کنند.»

برنامه‌ریزی برای برگزاری کنفرانس‌های مشابه در دیگر نقاط هند نیز در حال تدارک است.

جامعهٔ بهائی در این کنفرانس توضیح داد: «البته این یک فرآیند بلندمدت است که آغاز و تداومش نیاز به برنامه‌ دارد. در هر مرحله، نیاز به مشورت، برنامه‌ریزی و تأمل در مورد قدم‌های بعدی است. باید قوای کل جمعیت، هم در مسیر اجرای برنامه‌های دولتی و هم ایجاد فضاهایی برای بهبود حیات جامعه هدایت شود.»

«اما در حالی که با هم کار می‌کنیم و از یکدیگر می‌آموزیم، گام به گام، به سمت تأسیس جوامع پویا حرکت می‌کنیم.»