واشنگتن- جامعه بهائی ایالات متحده آمریکا از همان روزهای اولیۀ شکل گیری،‌ به ترویج وحدت نژادی متعهد بوده است. حضرت عبدالبهاء در سفرشان به آمریکای شمالی در ۱۹۱۲ این حس رسالت را در بهائیان آمریکا ایجاد کردند. ایشان در طی این سفر بارها متذکر شدند که نباید بین سیاه و سفید تفاوتی دید و باید پذیرفت که همه انسان‌ها متعلق به نژاد واحد بشری هستند.

پیشبرد گفتمانی در زمینه وحدت نژادی در آمریکا

می لمپل و پی جی اندروز از دفتر روابط عمومی بهائیان ایالات متحده در مورد سلسله گفتگوهایی با عنوان «گفتگوهای دین و نژاد» صحبت می کنند، مجموعه‌ای از گفتگوها در مورد اینکه چگونه دین می تواند در دستیابی به وحدت نژادی کمک کند.

برای دسترسی به محتوای صوتی بیشتر پادکست «سرویس خبری جامعهٔ بهائی» را دانلود کنید.

RSS  |  Spotify  |  Apple Podcasts  |  SoundCloud  |  Tunein  |  iHeart  |  Stitcher

واشنگتن- جامعه بهائی ایالات متحده آمریکا از همان روزهای اولیۀ شکل گیری،‌ به ترویج وحدت نژادی متعهد بوده است. حضرت عبدالبهاء در سفرشان به آمریکای شمالی در ۱۹۱۲ این حس رسالت را در بهائیان آمریکا ایجاد کردند. ایشان در طی این سفر بارها متذکر شدند که نباید بین سیاه و سفید تفاوتی دید و باید پذیرفت که همه انسان‌ها متعلق به نژاد واحد بشری هستند.

امروزه در حالیکه آگاهی نسبت به ماهیت ریشه‌دار تعصب و بی‌عدالتی‌های ساختاری در حال افزایش است، جامعۀ بهائی در مورد بهترین شیوه‌های مشارکت در پیشبرد وحدت نژادی در حال تأمل و بررسی است. در آخرین پادکست سرویس خبری جامعه بهائی، آقای پی جی اندروز (P.J. Andrews) توضیح می‌دهد: «گفتمان در زمینۀ نژاد بار دیگر در آمریکا در سطح ملی مورد توجه قرار گرفته و حقیقتاً گفتگو درباره نژاد مسئله‌ای اجتناب ناپذیر است. ما احساس می‌کنیم که دیدگاه بهائی می‌تواند به شکلی ارزنده در این زمینه مشارکت‌ داشته باشد.»

در تعهد دیرین جامعه بهائی به مسئله وحدت نژادی، یک حس هدفمندی جدید را می‌توان مشاهده کرد. یکی از شیوه‌های فعالیت بهائیان آمریکا در این زمینه مشارکت در گفتمان‌های رایج در اجتماع است. شرکت در گفتمان‌ها در طیف وسیعی از تلاش‌های جامعه سازی در سطح تودۀ مردم، در صدها پروژه و فعالیت اقدام اجتماعی، در مشارکت هزاران نفر در سطوح تخصصی و در سایر فضاهای عمومی و همچنین در تلاش‌های رسمی جامعه بهائی در سطح ملی صورت می‌گیرد.

در سطح ملی، دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائیان آمریکا اقداماتی در این زمینه را به پیش می‌برد. در پادکست اخیر سرویس خبری جامعه بهائی، آقای اندروز و خانم می لمپل دو تن از کارکنان این دفتر، فعالیت‌هایشان را برای مشارکت در فضاهای مثبت اجتماعی در زمینه وحدت و عدالت نژادی بررسی می‌کنند.

دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائی سابقه‌ای طولانی در مشارکت در گفتمان‌های رایج در ایالات متحده آمریکا دارد، گفتمان‌هایی همچون توسعۀ پایدار، پیشرفت زنان، حقوق بشر و در سال‌های اخیر، به طور خاص گفتمان نژاد. این دفتر در دو سال اخیر در نشست‌هایی با موضوع نژاد در سراسر کشور حضور یافته است، با اندیشمندان در این زمینه ملاقات کرده و همراه با فعالان اجتماعی هم‌فکر به یادگیری مشغول بوده و از آن‌ها بسیار آموخته است. این دفتر نیز به سهم خود، بینش‌های پراهمیت و عمده‌ای برگرفته از تعالیم بهائی را در این گفتمان ارائه کرده است. دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائی در تلاش‌هایش برای ترویج وحدت و مشارکت در مباحثی که تمرکز بر بهبود اجتماع دارند با قانون‌گذاران و مقامات دولتی در تعامل بوده و همچنین با سازمان‌های جامعۀ مدنی و فعالان رسانه‌ای همکاری داشته است.

یکی از پرسش‌هایی که این دفتر در حال حاضر به آن می‌پردازد این است که دین چه نقشی در غلبه بر تعصب نهادینه شده و بی‌عدالتی ساختاری ایفا می‌کند؟ جوامع دینی در ایالات متحده آمریکا روابط پیچیده‌ای با مسئله نژاد داشته‌اند. دین از یک‌سو الهام‌بخش رفتارهای فداکارانه و قهرمانانه برای خیرعمومی بوده ، و از سویی دیگر برای توجیه ظلم و تحکیم بیگانه‌انگاری مورد استفاده قرار گرقته است.

در این قسمت پادکست، آقای اندروز و خانم لمپل با آگاهی بر ماهیت پیچیده و چندجانبه نقش دین در وحدت اجتماعی، به تأمل و بررسی یکی از اقدامات جدید دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائی می‌پردازند که شامل برگزاری سلسله گفتگوهایی در سطح ملی با عنوان «گفتگوهای دین و نژاد» است. این گردهمایی‌ها، فعالان اجتماعی پایتخت آمریکا را برای یافتن راه‌هایی برای غلبه بر تعصب نژادی و فرا رفتن از آن دور هم جمع می‌کند. این برنامه یک نمونه از شیوه‌های متعددی است که جامعۀ بهائیان آمریکا برای التیام زخم‌های ناشی از نژادپرستی و یافتن مسیری وحدت‌بخش به سوی آینده به کار می‌برد.

آقای اندروز و خانم لمپل در این مصاحبه توضیح می‌دهند که «گفتگوهای دین و نژاد» بر مفاهیم و ایده‌هایی تمرکز دارد که مبنای اقدام هستند. این سلسله گفتگوها سعی دارند تا بحث و گفتگوها را از شکل سخنان پر طعنه و خصمانه و مجادله و مشاجره که اغلب مانع پیشروی گفتمان نژاد در ایالت متحده آمریکا می‌شود به سطوح بالاتری ارتقا دهند.

جامعۀ بهائی دربارۀ ابعاد و اهمیت چالشی که اجتماع با آن مواجه است ساده‌انگارانه فکر نمی‌کند. آقای اندروز و خانم لمپل می‌گویند «گفتگوهای دین و نژاد» تنها یک نمونه از شیوه‌های متعددی است که بهائیان در آمریکا در گفتمان وحدت نژادی مشارکت دارند. این ابتکارات در سراسر کشور در طی سال‌های آتی باید بسط یابند و تقویت شوند.

این تلاش‌ها در ادامه میراثی دیرینه در جامعۀ بهائی دنبال می‌شوند. بهائیان امریکا از همان روزهای اول تأسیس جامعۀ بهائی در این کشور برای رفع معضل تعصب نژادی در تلاش بوده‌اند. حضرت شوقی افندی این تلاش‌ها را به عنوان «مهمّترين و حياتى‌ترين مسأله‌اى... که جامعه بهائى (آمریکا) با آن رو برو است» توصیف کرده‌اند. بهائیان آمریکا با الهام از حضرت عبدالبهاء، سلسله کنفرانس‌هایی با هدف ایجاد روابط دوستانه بین نژادی در اوایل قرن بیستم برگزار کردند. ایشان صبورانه جامعۀ بهائی را که از نظر نژادی بسیار متنوع بود هدایت کردند تا با نیروهای تعصب و تفرقه مبارزه کند.

حضرت عبدالبهاء در سفر خود به آمریکای شمالی در مورد وحدت نژادی در فضاهای متعددی صحبت کردند از جمله در دانشگاه هوارد (Howard University) که در گذشته کالجی مخصوص سیاه‌پوستان بود و همچنین در نشست سالانه انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان (NAACP) که یکی از سازمان‌های اصلی فعال در زمینه حقوق مدنی است. آقای ویلیام دوبوآ (W.E.B. Du Bois)، نویسنده، فعال حقوق مدنی و یکی از بنیان‌گذاران «انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان»، با حضرت عبدالبهاء مکاتبه داشت و سخنرانی و تصویر ایشان را در مجلۀ این انجمن با نام «بحران» (The Crisis) به چاپ رسانید.

حضرت عبدالبهاء در یکی از سخنرانی‌های خود در شیکاگو در هال ستلمنت هوس (Hull Settlement House) در روز ۳۰ آوریل ۱۹۱۲ خطاب به برخی از برجسته‌ترین فعالان اجتماعی کشور در آن زمان از اهمیت دین برای غلبه بر تعصب نژادی سخن گفتند. ایشان توضیح دادند که با وجود مشترکات فراوان میان انسان‌ها، غلبه بر تعصب نژادی بدون استفاده از عمیقترین ظرفیت‌های بالقوه انسانی غیرممکن است.

حضرت عبدالبهاء در آن سخنرانی تأکید کردند که برای غلبه بر تعصبات بشری قوه‌ای مافوق لازم، قوه‌ای که هیچ‌چیز در عالم بشری توان مقابله با آن را ندارد و تمامی دیگر قوای مؤثر در وضع بشر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و این قوه چیزی نیست جز قوۀ محبت الله. حضرت عبدالبهاء همچنین بیان داشتند که امید و آرزوی من این است که محبت الله این تعصب نژادی را از بین برده و همه شما را تحت حفظ و حمایت خویش متحد نماید.