نیویورک، جامعۀ جهانی — آقای جمال‌الدین خانجانی، ۸۵ ساله پس از یک دهه حبس ناعادلانه و تحمل آزار و شرایط دشوار در زندان‌های ایران، روز جمعه با اتمام حکم ده‌ساله خود از زندان آزاد شد. او یکی از هفت عضو گروه مدیران سابق جامعۀ بهائی ایران موسوم به یاران بود که با اتهامات واهی و ساختگی در زندان به سر می‌برد.

آقای خانجانی که مسن‌ترین عضو این گروه هفت نفره است، پنجمین نفری است که از سپتامبر ۲۰۱۷ آزاد می‌شود. یاران یک گروه غیررسمی هفت‌نفره بودند که به نیازهای مادی و روحانی جامعۀ بهائی ایران رسیدگی می‌نمودند. پس از اینکه در دهۀ ۱۹۸۰ مؤسسات رسمی بهائی غیرقانونی اعلام شدند این گروه با اطلاع و موافقت کامل مقامات ایرانی تشکیل شد.

خانم بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد می‌گوید: «آقای خانجانی و سایر اعضای گروه ایران هرگز نباید زندانی می‌شدند. آن‌ها نه تنها هیچ جرمی مرتکب نشده‌اند بلکه در بهبود جوامع خود و کشورشان مشارکت داشتند.»

آقای خانجانی، متولد سال ۱۹۳۳ در سنگسر، دوران کودکی خود را در یک محیط گرم و صمیمی روستایی سپری کرد و بعدها در زمینۀ تولید ذغال سنگ کسب و کار موفقی آغاز کرد. او در نهایت اولین کارخانۀ آجر سازی اتوماتیک ایران را راه‌اندازی کرد که برای صدها نفر شغل ایجاد کرده بود. در اوایل دهۀ ۱۹۸۰ پس از انقلاب اسلامی ایران، آقای خانجانی را به دلیل بهائی بودن مجبور به تعطیلی کارخانه کردند و اکثر کارگران کارخانه بیکار شدند. این کارخانه بعدها توسط دولت مصادره شد.

در دهۀ ۹۰ آقای خانجانی توانست در زمینی که متعلق به خانواده‌اش بود مزرعه‌ای با تجهیزات ماشینی تأسیس کند، اما مسئولین دولتی محدودیت‌های متعددی برای او ایجاد کردند و اداره مزرعه را با دشواری روبرو ساختند. این محدودیت‌ها به فرزندان و بستگان آقای خانجانی هم تعمیم داده شد از جمله به آن‌ها وام پرداخت نمی‌شد، محل‌ کسب آن‌ها را بستند، دادوستد تجاری آن‌ها را محدود کردند و اجازه سفر به خارج از کشور را نداشتند.

خانم دوگال می‌گوید: «نحوۀ رفتار با آقای خانجانی و سایر اعضای گروه یاران نشان‌دهندۀ نوع رفتاری است که کل جامعۀ بهائیان ایران برای چند نسل با آن مواجه بوده‌اند.»

«بهائیان ایران همچنان در خطر دستگیری‌ و بازداشت‌های خودسرانه، تبعیض اقتصادی و محرومیت از تحصیلات عالی قرار دارند. به خصوص سرکوب اقتصادی علیه آنان در سال‌های اخیر شدت یافته است و منجر به وضعیتی شده که جامعۀ جهانی بهائی آن را در نامه‌ای سرگشاده به رئیس‌جمهور روحانی "آپارتاید اقتصادی علیه بخشی از جمعیت ایران" می‌خواند.»