نیویورک, United States — جامعۀ جهانی بهائی با صدور یک بیانیه از روشنفکران، پژوهشگران، نویسندگان، فعالان و هنرمندانی که نامۀ سرگشادۀ خطاب به بهائیان را نوشته اند و در آن از سکوت بلند مدت خود در مورد آزار و اذیت بهائیان ایرانی پوزش خواسته اند، قدردانی و سپاسگزاری کرد.

در نامۀ سرگشاده -که به تاریخ ۳ فوریه نوشته شد و تاکنون ۲۴۳ زن و مرد ایرانی ساکن ۱۹ کشور جهان آن را امضاء کرده اند- از بهائیان برای «آنچه طی یک و نیم قرن گذشته در ایران» در حق آنها روا شده است، عذرخواهی شده است.

در این نامه پس از ذکر فهرست وار جنایات علیه بهائیان، از مواردی چون «قتل های بربرگونه» گرفته تا محرومیت جوانان بهائی از تحصیلات عالیه، آمده است که «ما بیش از این دربرابر بی عدالتی در مورد شما سکوت نمی کنیم.»

جامعۀ بهائی در بیانیۀ خود به امضاء کنندگان خاطرنشان ساخت که نامۀ سرگشاده «مرهمی بر قلوب شهروندان بهائی شما است.»

پیام جامعۀ جهانی بهائی با اشاره به انتشار متن نامۀ سرگشاده می آورد که «از طرف بهائیان ایران و دیگر بهائیان جهان مراتب قدردانی و سپاس عمیق خود را برای این اقدام تاریخی تقدیم می‌داریم.»

واکنش جامعۀ بهائی به نامۀ سرگشاده حاکی از اهمیت بالای این نامه است، به ویژه که فضای تهدید کنندۀ دهه‌های اخیر را که ساختۀ دست حاکمیت ایران و موجب سکوت «نفوس با انصاف و مطّلعی است که همیشه مایل بودند» به کمک بهائیان بیایند، نفی می کند و نمی پذیرد.

دست اندرکاران تدوین نامۀ سرگشاده گفته اند که عدّۀ بیشتری تمایل به امضاء نامه دارند.

آنها در بیانیۀ خود آورده اند که ما اطمینان داریم افراد زیادی، از انسان های مسئول و نوعدوست، در درون و برون مرز با اطّلاع از وجود چنین نامه ای آنرا امضاء خواهند کرد؛ و اظهار امیدواری کرده اند که رسانه های ایرانی مستقل و مسئول این بیانیه را مطرح و منتشر کنند.

نامه چنین آغاز می شود: «ما شرمگینیم! یک و نیم قرن سرکوب و سکوت کافیست!»

«ما شرمگینیم از اینکه طی سی سال گذشته قتل بهاییان، تنها به جرم باورهای دینی شان شکل قانونی به خود گرفته و بیش از دویست بهایی به قتل رسیده اند.»

و ادامه مى دهد: «ما شرمگینیم از این که گروهی از روشنفکران فشار علیه بهاییان را تئوریزه کرده اند.» و در پایان مى نويسد: «ما در راه رسیدن به حقوق انسانی تصریح شده در منشور جهانی حقوق بشر در کنار شما می ایستیم. باشد تا عشق و آگاهی را جایگزین نفرت و جهل کنیم.» واکنش جامعۀ بهائی نیز در خاتمه با اظهار امید برای آینده مى نويسد: «آرزوی بهائیان ایرانی این است که بتوانند دوش به دوش دیگر هموطنان خود برای ترقّی و تعالی ایران و کسب جایگاهی محترم و شکوهمند، برای این سرزمین باستانی در بین ملل کوشا باشند.»

توضیحات بیشتر

نامۀ سرگشاده در ابتدا توسط ۴۲ تن امضاء شد ولی ۲۰۰ نفر دیگر نیز امضاء خود را در ظرف ۱۰ روز اضافه کردند. آنان در کشورهائی چون سوئد، کانادا، ایالات متحده، انگلستان، آلمان، اطریش، فرانسه، ایتالیا، هلند، استرالیا، اسپانیا، مالزی، دانمارک، بلژیک، مکزیک، ترکیه، سوئیس، نروژ و ایران اقامت دارند.

شبکۀ مسلمانان مدافع حقوق بهائیان نیز واکنشی به این نامۀ سرگشاده ارائه کرده است که در آن آمده است که نامۀ این گروه از روشنفکران و فرهیختگان برای دیگران الهام دهنده بوده است. تغییر و پیشرفت هرگز بدون پذیرفتن اشتباهات پیشین و ارادۀ مصمّم برای عدم تکرار آن ممکن نخواهد بود.

این گروه در پاسخ به بیانیۀ «ما شرمگینیم» با استفاده از عبارت «ما افتخار می کنیم» به ارائۀ نامۀ دیگری دست زدند.

در بیانیۀ این شبکه آمده است که «ما افتخار می کنیم که پس از مدت ها سکوت، صدای اعتراض اکنون به گوش می رسد.» «ما افتخار می کنیم که در شرایط افزایش دشواری برای بهائیان ایران، روشنفکران ایرانی ساکت نمانده اند...ما افتخار می کنیم که شما دربارۀ یک حقیقت تلخ زبان گشوده اید.»

واکنش دیگری از موسسۀ دین و سیاستگزاری عمومی در واشنگتن نیز شایان توجه است.

بنابر گفتۀ جوزف ک. گریبوسکی رئیس موسسه «این نامۀ سرگشاده اولین گام بزرگ در انتشار و پذیرفتن مسئولیت اجتماعی برای سرکوب بهائیان در ۱۵۰ سال اخیر است. حال مسئولیت حاکمیت ایران است که با اقدام مشابهى جلوی آزار این جامعه را بگیرد.»

نامۀ سرگشادۀ خطاب به بهائیان

بیانیه جامعۀ جهانی بهائی