مرکز جهانی بهائی — در این دوران پرابهام، جوانان به طور خاص با پرسش‌هایی دربارهٔ آینده‌ جهان و جایگاه خودشان در آن مواجه شده‌اند. موسسهٔ‌ مطالعات رفاه جهانی (ISGP) برای کمک به دانشجویان در مواجه با این پرسش‌ها فضاهایی را برای جوانان ایجاد کرده است تا برای گفتگوهای متمرکز دور هم جمع شوند.

شرکت کننده‌ای از کانادا می‌گوید: «این گفتگوها با شناسایی مفاهیم معنوی مرتبط - مانند وحدت و عدالت- به ما کمک می‌کند تا در مورد وضعیت کنونی تامل کرده و دیدگاه‌های جدیدی کسب کنیم.»

این جلسات که اغلب به شکل آنلاین برگزار می‌شوند مکمل برنامهٔ یک سمینار چهارساله هستند که توسط «موسسهٔ مطالعات رفاه جهانی» (ISGP) به دانشجویان عرضه می‌شود. دانشجویان از این فرصت استفاده می‌کنند تا بسیاری از مفاهیم و ایده‌های مطالعه شده در این سمینارها را در پرتو بیماری عالم‌گیر ویروس کرونا و تلاش‌هایشان برای خدمت به اجتماع‌ در این دوران مجددا ارزیابی کنند.

شرکت‌کننده‌ای از فرانسه می‌گوید: «یکی از این مفاهیم که تجزیه و تحلیل ما از شرایط کنونی را وضوح بخشیده است برخاسته از آموزه‌های دیانت بهائی است. این مفهوم بیان می‌کند که بشریت در حال رسیدن به بلوغ جمعی خود است، مرحله‌ای که یگانگی ذاتی نوع بشر مورد پذیرش قرار می‌گیرد و باعث شکل‌گیری ساختار‌های اجتماعی جدید می‌شود. این حرکت به سوی بلوغ شامل دو فرایند تخریب و سازندگی می‌شود. اگر تنها بر فرآیند تخریب متمرکز شویم، برداشت صحیحی از واقعیت نخواهیم داشت و ناامید خواهیم شد. از طریق این گفتگوها داریم یاد می‌گیریم که پیشرفت را هر قدر هم نامحسوس باشد شناسایی کنیم و به راه‌هایی فکر کنیم که می‌توانیم به اجتماع‌مان کمک کنیم.»

در تمام کشورها بحران بهداشت، نیاز به تجدیدنظر دربارهٔ رابطه بین فرد و اجتماع را برای شرکت‌کنندگان و هم‌سالانشان آشکارتر می‌سازد.

شرکت‌کننده‌ای از فرانسه می‌گوید: «بسیاری از مردم در حال بازبینی برداشت‌های متداول از شهروند خوب بودن و نظرات رایج دربارهٔ "قرارداد اجتماعی" هستند. تنها اینکه به دیگران آزار نرسانیم کافی نیست. پذیرش یگانگی ذاتی‌مان و تبدیل آن به واقعیت چیزی فرای این است.»

یکی از شرکت‌کنندگان می‌گوید: «بحران بهداشت نابرابری‌های موجود در اجتماع ما را بیش از پیش آشکار ساخته و مسئولیتی که همهٔ ما در قبال اطرافیانمان داریم را واضح کرده است.»

دانشجویی از روسیه می‌گوید: «ما نیازمند برداشت‌های جدیدی هستیم مبتنی بر وحدت ارگانیک نوع انسان، شرافت روح انسانی و هدف دوجانبهٔ اخلاقی فرد برای پرورش استعداد‌های ذاتی و مشارکتش در تحول اجتماع.»

این گفتگو‌ها شرکت‌کنندگان را به بررسی بیشتر دربارهٔ رابطهٔ علم و دین سوق می‌دهد، به ویژه این که چگونه علم و دین- به عنوان نظام‌های در حال تکامل دانش و عمل- می‌توانند همکاری کنند تا تعصبات و خرافات را ریشه‌کن ساخته و موجب پیشرفت نوع انسان شوند.

شرکت‌کننده‌ای از برزیل می‌گوید: «حجم زیادی از اطلاعاتی که دربارهٔ ویروس کرونا در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شود گیج‌کننده است. اگر ما از علم به عنوان وسیله‌ای برای کاوش جهان استفاده کنیم، روش‌ها و ابزار‌هایی را که از طریق آن‌ها می‌توان راجع به واقعیت نتیجه گیری نمود درک خواهیم کرد. دین به ما کمک می‌کند تا متوجه شویم چگونه اصول معنوی، مانند عدالت و بهم‌پیوستگی نوع بشر، می‌توانند برای حل مسائلی مانند نابرابری اقتصادی که در دوران بیماری عالم‌گیر تشدید شده است به کار گرفته شود.»

یکی تسهیل‌گر ازجمهوری ‌آفریقای مرکزی اقداماتی را توصیف می‌کند که شرکت‌کنندگان به منظور ارائهٔ اطلاعات قابل اعتماد دربارهٔ بحران بهداشت در جوامع‌شان انجام می‌دهند.

یافتن راه‌حل برای همه‌گیری جهانی کرونا نیازمند اقدام هماهنگ با بهره‌مندی از علم و دین است. ما در حال یادگیری این هستیم که چگونه از علم بهره ببریم- از نظرات دانشمندان سراسر جهان دربارهٔ این بیماری عالم‌گیر مطلع شویم و با یکدیگر جهت سنجیدن اطلاعات جدید مشورت کنیم- تا با رفع اطلاعات گمراه‌کننده که تفکر مردم را مختل می‌سازد و باعث شیوع سردرگمی، ترس، ناامیدی و تعصب می‌شود به خانواده‌ها و همسایه‌هایمان یاری کنیم. در عین حال، مفاهیم روحانی موجود در آموزه‌های بهائی راهنمای ما هستند، به خصوص درک این نکته که نوع بشر یک پیکر واحد است و هرچه یک ملت را تحت‌‌تاثیر قرار می‌دهد، سایر ملل را نیز مبتلا می‌کند.

شرکت‌کنندگان در این جلسات بر ضرورت عقل و احتیاط هنگام استفاده از رسانه‌های اجتماعی برای گفتگو دربارهٔ بحران کنونی بهداشت تاکید دارند. یک شرکت‌کننده از هند می‌گوید: «به نظر می‌رسد برخی از گفتگو‌های آنلاین درباره بیماری عالم‌گیر در ذات خود مترقی و برای قشر جوانی که دغدغهٔ تحول اجتماع را دارند جالب و جذاب است. اما بعضی از این گفتگوها مبتنی بر جریان‌های به شدت سیاسی هستند، جریاناتی که می‌توانند گفتگوها را به سرعت به مناظره‌های پرتنشی بکشانند که منجر به اختلاف و جدل شود.»

شرکت‌کننده‌ٔ دیگری از هند می‌گوید: «در طی این همه‌گیری جهانی روش ابراز افکار و ایده‌هایمان، یعنی تلفیق زبانی که به شکل انتقادی واقعیت اجتماعی را بررسی می‌کند با زبانی امیدبخش بیش از پیش اهمیت یافته است.»

دانشجویان با تامل بر مفاهیم و ایده‌هایی که در طی این جلسات مورد بررسی قرار گرفته است در حال شناسایی گفتگو‌های سازنده در محیط پیرامون‌شان هستند که می‌توانند در آن‌‌ها با همتایان خود و دیگران مشارکت داشته باشند از جمله نقش دین در اجتماع، آموزش روحانی و فکری کودکان و جوانان و ابعاد مادی و معنوی رفاه حقیقی.

شرکت‌کنندگان ارزش مشارکت در گفتمان عمومی در فضاهای اجتماعی مختلف را درک می‌کنند و شاهد این هستند که چگونه می‌توانند در سطح جامعه بر تغییر اجتماعی تاثیرگذار باشند.

شرکت‌کننده‌ای از روسیه می‌گوید: «فکر کردن به این‌ که هر یک از ما چگونه می‌تواند اجتماع را تغییر دهد بسیار پیچیده است. اما می‌توانیم از طریق تلاش‌های مردمی که با هم در یک محله یا روستا و در حیطهٔ شغلی خود اقدام می‌کنند، تغییر را مشاهده کنیم. ما می‌توانیم دربارهٔ خدمت و همکاری در این سطوح یاد بگیریم.»

«همچنان یکی از چالش‌ها این است که بسیاری از محله‌های شهری ابعادی بزرگ مشابه با یک شهرستان دارند. اما همه‌‌گیری جهانی بیماری کرونا فضای ما را محدود ساخته و باعث شده همسایه‌هایمان را نوع دیگری ببینیم و بشناسیم. دیدن این که ساکنان برج‌های مسکونی به همدیگر کمک می‌کنند ما را متوجه این کرده است که زندگی جامعه در مقیاس کوچک چه شکلی می‌تواند داشته باشد و چگونه می‌توان به وحدت در فضاهای مختلف دست یافت.»

این گفتگو‌ها به شرکت‌کنندگان امید بخشیده و به آنان کمک می‌کند تا در برابر تاثیرات دلسردکنندهٔ نیرو‌های مخرب اجتماع مقاومت کنند و ببینند چگونه می‌توانند اقداماتشان را با نیرو‌های سازندگی که باعث حرکت بشریت به سوی آینده‌ای درخشان می‌شوند هم‌راستا کنند.

شرکت‌کننده‌ای از هند حس مشترک بسیار دیگری از شرکت‌کنندگان در این گفتگوها را اینگونه بیان می‌کند: «اکنون زمان این نیست که در انتظار برای بازگشت به وضعیت به اصطلاح "عادی" وقت خودمان را تلف کنیم. اگر خواهان مشارکت سازنده در این دوران هستیم، کارهای زیادی است که می‌توانیم انجام دهیم.»