آئین بهائی تقریبا در تمامی کشورها و بسیاری از مناطق تابعهٔ آن‌ها مستقر است. بهائیان در بیش از صد هزار نقطه در سراسر جهان زندگی می‌کنند. حدود ۲۱۰۰ قبیلهٔ بومی، نژاد و گروه‌های اتنیکی و قومی مختلف در جامعهٔ بهائی حضور دارند.
در حال حاضر ۱۸۸ شورای ملی بر فعالیت جوامع نظارت دارند. شبکه‌ای متشکل از ۳۰۰ موسسهٔ آموزشی برنامه‌های رسمی آموزش بهائی را در سرتاسر جهان ارائه می‌دهند.
در میان چندین هزار پروژهٔ توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی بهائی، بیش از ۹۰۰ پروژه در ابعاد وسیع و به شکل پایدار در جریان هستند از جمله بیش از ۶۰۰ مدرسه و ۷۰ نهاد فعال در زمینهٔ توسعه.
در حال حاضر چهارده معبد بهائی (مشرق‌الاذکار) در استرالیا، کامبوج، شیلی، کلمبیا، جمهوری دموکراتیک کنگو، آلمان، هندوستان، کنیا، پاناما، پاپوآ گینه نو، ساموآ، اوگاندا، ایالات متحده و وانواتو وجود دارد. برنامه‌هایی برای ساخت مشرق‌الاذکارهای ملی در برزیل، کانادا، مالاوی و فیلیپین در جریان است. مشرق‌الاذکارهای محلی نیز در باتوری، کامرون؛ بیهار شریف، هند؛ کانچانپور، نپال؛ و موینیلونگا، زامبیا در حال ساخت هستند. در سطح محلی، جلسات دعا و نیایش به طور مرتب در مراکز بهائی و در منازل بهائیان سراسر جهان برگزار می‌شود.
«جامعهٔ جهانی بهائی» از سال ۱۹۴۸ در سازمان ملل متحد به عنوان یک سازمان غیردولتی ثبت شده است. «جامعهٔ جهانی بهائی» در حال حاضر در «شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد» (ECOSOC) و «صندوق کودکان سازمان ملل متحد» (UNICEF) دارای مقام مشورتی است و توسط «برنامهٔ زیست‌محیطی سازمان ملل متحد» (UNEP) و «دپارتمان اطلاعات عمومی سازمان ملل متحد» (DPI) مورد تأیید قرار گرفته است. «جامعهٔ جهانی بهائی» با سازمان ملل متحد و نهادهای تخصصی آن و همچنین کشورهای عضو و سازمان‌های دولتی و غیردولتی، دانشگاه‌ها و فعالین حوزه‌های مختلف همکاری دارد. دفاتر «جامعهٔ جهانی بهائی» در آدیس‌بابا، بروکسل، ژنو، جاکارتا و نیویورک قرار دارد.
آثار و ادبیات بهائی به بیش از ۸۰۰ زبان ترجمه شده است.
هر سال بیش از یک میلیون نفر از آرامگاه‌‌ها، باغ‌ها و اماکن بهائی در کوه کرمل در حیفا، اسرائیل بازدید می‌کنند.
حدود سیصد هزار بهائی در ایران، زادگاه آئین بهائی، زندگی می‌کنند و بزرگ‌ترین اقلیت دینی این کشور را تشکیل می‌دهند.