چهار کارشناس عالی‌رتبۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد خواهان آزادی فوری هفت رهبر بهائی زندانی در ایران شدند

ژنو — چهار کارشناس عالی‌رتبۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد امروز از ایران خواستند که هفت رهبر بهائی زندانی را فورا آزاد کند.

در اعلامیه مطبوعاتی که شب پنجمین سال‌گرد دست‌گیری این هفت نفر صادر شد، این چهار کارشناس تأکید کردند که آن هفت نفر صرفا به خاطر باورهای دینی خود نگه داشته شده‌اند و ادامۀ زندانی بودن آنها ناعادلانه و غیرقانونی است و رفتار ایران با اقلیت‌های دینی قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند.

احمد شهید، گزارش‌گر ویژه دربارۀ وضعیت حقوق بشر در ایران، گفت: «حکومت ایران باید با آزاد کردن فوری و بدون قید و شرط این زندانیان عقیدتی، تعهد خود را به آزادی دین نشان دهند. ظاهرا این پرونده‌ها از معیارهای محاکمۀ عادلانه خالی هستند و آزادی دینی در ایران را به طور کلی به خطر می‌اندازند.»

الحاجی مالک سو، رئیس کارگروه بازداشت خودسرانۀ ملل متحد؛ هاینر بیلفلد، گزارش‌گر ویژۀ سازمان ملل دربارۀ آزادی دین یا عقیده؛ و ریتا ایساک، کارشناس مستقل ملل متحد دربارۀ مسائل اقلیت‌ها، نيز به دکتر شهید پیوستند و هر یک بیانیۀ کوتاه خود را به این اعلامیۀ مطبوعاتی اضافه کردند.

آقای مالک سو گفت: «این هفت بهائی صرفا برای ادارۀ امور دینی و اداری جامعۀ خود زندانی هستند. این افراد پس از محاکمه‌هایی که ضمانت‌های یک محاکمۀ عادلانه بر اساس قوانین بین‌المللی را برآورده نمی‌ساخت محکوم شدند.»

خانم ایساک اشاره کرد که بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند. او گفت: «وجود آنها و هویت دینی‌شان باید تحت اعلامیۀ ملل متحد دربارۀ اقلیت‌ها حفظ شود. درغیر این صورت ممکن است حق آنها برای ابراز آزادانه و عمل به دین خودشان بدون هرگونه مداخله يا تبعيض، نقض شود.»

دکتر بیلفلد گفت: «ایران باید تضمین کند که بهائیان و دیگر ادیان اقلیت که به رسمیت شناخته نشده‌اند، می‌توانند بدون مانع و ترس به باورهای خود عمل کنند.»

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو، گفت که اين بیانیه‌ها پیام «صریحی» به ایران داد.

خانم علائی گفت: «این پيام بسيار روشن کسانی در سازمان ملل ا‌ست که بیش از همه با نظارت بر حقوق بشر در ایران به صورت مستقیم مربوط هستند که می‌گويد رفتار حکومت با بهائیان قابل قبول نیست.»

یافته‌های آنها که بر اساس بررسی دقیق‌شان از وضعیت ایران، جایی برای مقامات حکومت ایران نمی‌گذارد تا زندانی کردن این هفت نفر – یا بیش از صد بهائی دیگر را که اکنون به خاطر باورهای دینی‌شان در ایران زندانی هستند- توجیه کند.»

این اعلامیۀ مطبوعاتی از چهار کارشناس در حالی منتشر می‌شود که بهائیان و دیگر گروه‌ها به کمپینی جهانی با موضوع «پنج سال بیدادگری» مشغول هستند که خواهان تأکید بر زندانی شدن ناعادلانه و غیرقانونی این هفت نفر و وخیم‌تر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران است.

شش نفر از این گروه پنج سال پیش، صبح ٢٥ اردیبهشت ١٣٨٧ (١٤ مه ٢٠٠٨)، دستگیر شدند. هفتمین نفر دو ماه پیش از آن در ١٥ اسفند ١٣٨٦ (٥ مارس ٢٠٠٨) دستگیر شده بود. نام‌های آنها بهروز توکلی، وحید تیزفهم، مهوش ثابت، جمال‌الدین خانجانی، سعید رضایی، فریبا کمال‌آبادی و عفیف نعیمی است.

این هفت نفر در زمان دستگیری‌شان اعضای یک گروه موقتی بودند که به نیازهای روحانی و اجتماعی جامعۀ بهائی ایران رسیدگی می‌کرد، جامعه‌ای که از زمان انقلاب ایران در ١٣٥٧ (١٩٧٩) توسط حکومت ایران به شدت مورد آزار قرار گرفته‌اند.

آنها در یک محاکمۀ شش روزه در ١٣٨٩ (٢٠١٠)، به ناحق به «جرائم» مختلفی مانند جاسوسی یا اقدام علیه نظام محکوم شدند و به ٢٠ سال زندان محکوم شدند که طولانی‌ترین احکام برای زندانیان عقیدتی کنونی در زندان‌های ایران است.