کالج پارک، مریلند، ایالات متحدهٔ آمریکا — در کنفرانسی که کرسی بهائی برای صلح جهانی در دانشگاه مریلند یکی از برگزار کنندگان آن بود، دانشگاهیان و هنرمندان گرد هم آمدند تا به بررسی ریشه‌ای مسئلۀ نژادپرستی بپردازند. تأکید آن‌ها بر این بود که عدالت پایدار تنها از طریق مقابله با تعصب امکان‌پذیر نیست، بلکه همچنین مستلزم فراتر رفتن از ذهنیتی است که انسان‌ها را به «نژاد»های متفاوت تقسیم می‌کند.
این رویداد آنلاین با عنوان «ریشه‌کن کردن نژادپرستی: ساختن آیندهای بدون نژاد»، حدود ۲۰۰ شرکت‌کننده از ۱۸ کشور را گرد هم آورد تا آنچه که کرسی بهائی آن را «حذف نژاد» می‌نامد بررسی کنند. در این دیدگاه برای پایان دادن به نژادپرستی باید مفهوم «نژاد» را از میان برداشت.
هدی محمودی، مسئول این کرسی، گفت که در طول ۱۳ سال بررسی نژادپرستی به عنوان مانعی در مسیر صلح، این مسئله به تدریج مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.
او گفت: «ما در طول ۱۳ سال، نژادپرستی را از زوایای متعددی بررسی کرده‌ایم. اما اکنون در حال توجه به موضوع بسیار مهمی هستیم: این‌که نژاد، ساختهٔ دست بشر است.» وی توضیح داد: «تا زمانی که این واژه را در واژگان خود به عنوان یک عامل تمایز نگه داریم، مانعی دیگر در مسیر صلح ایجاد کرده‌ایم.»
دکتر محمودی توضیح داد که این کنفرانس بر چند اصل معنوی ضروری برای رفع تعصب تأکید داشته است از جمله یگانگی نوع بشر، جستجوی مستقل حقیقت و هماهنگی علم و دین.
کرسی بهائی که در سال ۱۹۹۳ تأسیس شد، پنج موضوع ضروری برای رفع موانع رسیدن به صلح را دنبال می‌کند: نژادپرستی ساختاری و ریشه‌های تعصب؛ ماهیت انسان؛ توان‌افزایی زنان؛ حکمروایی و رهبری جهانی؛ و تخریب محیط‌زیست. این کرسی از طریق پژوهش‌ها، انتشارات و برنامه‌های آموزشی، گفتگو را ترویج می‌دهد و فهم پیش‌نیازهای آیندهای هماهنگ‌تر را عمق بیشتری می‌بخشد.
به چالش کشیدن مرزبندی‌های نژادی
جوزف گِرِیوز (Joseph Graves Jr.) زیست‌شناس از دانشگاه ایالتی ای‌اند‌تی در کارولینای شمالیِ نشان داد که تنوع ژنتیکی میان انسان‌ها بسیار ناچیزتر از آن است که بتواند وجود «نژاد»های زیستی را توجیه کند. دکتر گریوز گفت: «شاخص تثبیت ژنتیکی ما (معیاری برای تمایز جمعیت‌ها بر اساس ساختار ژنتیکی) بسیار پایین و چیزی حدود ۰٫۱۵ است.»
او اشاره کرد که این رقم به مراتب کمتر از آستانه‌ای است که زیرگونه‌ها را در سایر پستانداران تعیین می‌کند که معمولاً بالاتر از ۰٫۵ است.
جیکوبی کارتر (Jacoby Carter)، استاد فلسفه از دانشگاه هاوارد توضیح داد که چگونه دسته‌بندی‌های نژادی برای مشروعیت‌بخشی به استثمار شکل گرفتند. او گفت: «مفهوم نژاد وجود برای این وجود دارد که طبقات مختلف از انسان‌ها را ایجاد کند و برخی را قربانی کند…»
کشیش استارلت تامس (Starlette Thomas)، مدیر «پروژۀ انجیل بدون نژاد»، دیدگاهی نزدیک به اصل بهائی شرافت ذاتی روح انسان را ارائه داد. او گفت: «ما باید درکی از انسان را احیا کنیم که نه متکی بر نفی خویشتن و نه بر مبنای خصومت باشد.»
هنر و فرهنگ به منزلۀ آینه‌ای برای انسانیت مشترک
آنجلیکا داس (Angélica Daas)، خالق «پروژۀ هیومن»، در مورد قدرت تحول‌آفرین هنر صحبت کرد. او تاکنون از بیش از ۴۵۰۰ نفر در ۲۰ کشور عکاسی کرده و نشان داده است که تنوع انسانی را نمی‌توان در دسته‌بندی‌های ساده‌انگارانهٔ نژادی جای داد.
خانم داس در توصیف این که رنگ پوست انسان‌ها شامل طیف زیبایی است که قابل دستهبندی نیست گفت: «هرگز نتوانسته‌ام انسانی را پیدا کنم که دقیقاً در دستهٔ سیاه یا سفید بگنجد.»
گرگ توماس (Greg Thomas) از «پروژۀ آیندۀ فراگیر آمریکایی»، از هویت «فراگیر آمریکایی» یاد کرد که از درهم‌آمیختگی غنی فرهنگ‌ها ریشه می‌گیرد. آقای توماس تأکید کرد که نظام آموزشی باید «شهروندانی پرورش دهد که کاملاً پذیرای تنوع فرهنگی باشند و به نژاد اهمیتی ندهند.»
شینا میسون (Sheena Mason)، از دانشگاه ایالتی نیویورک در اونیونتا که از برگزارکنندگان این کنفرانس بود، بر اهمیت بررسی تبعیض کلامی در کوشش‌ها برای تعریف هویت انسان فراتر از دسته‌بندی‌های نژادی تأکید کرد. پژوهش‌های دکتر میسون این ایده را بررسی می‌کند که گفت‌و‌گوها دربارۀ نژاد اغلب به فرهنگ، قومیت، طبقۀ اجتماعی یا نژادپرستی مربوط است. او معتقد است استفاده از زبان دقیق‌تر می‌تواند از شکل‌گیری این پیش‌فرض که دستهبندی نژادی امری ذاتی است جلوگیری کند.
او گفت: «نژادی‌سازی انسان‌ها، فرایندی است که در آن یک سلسله‌مراتب گریزناپذیر اقتصادی و اجتماعی بر انسان‌ها تحمیل می‌شود موضوعی… که به ایجاد یا تقویت… عدم توازن در قدرت می‌انجامد.»
چشم‌اندازی برای آیندۀ بشریت
دکتر محمودی در تأملات خود دربارۀ این کنفرانس به اصل هماهنگی علم و دین اشاره کرد. او گفت: «یافته‌های علمی، شواهد تجربی‌ای ارائه می‌کنند که مفهوم نژاد زیست‌شناختی را بی‌اساس می‌سازند، این در حالی است که بینش‌های معنوی بر یک خانوادهٔ واحد انسانی تأکید دارد.»
وی توضیح داد: «روش علمی توهمات را زدوده، و اصول معنوی دل‌ها را می‌گشاید تا تمام بشریت را به عنوان اعضای یک نژاد واحد ببینیم.»
این کنفرانس نمایانگر آن چیزی است که دکتر محمودی آن را بخشی از رسالت کرسی بهائی برای مشارکت در گفتمان‌هایی می‌داند که می‌توانند به بشریت کمک کنند تا از موانع درک یگانگی عبور کنند.
این کرسی در حال گردآوری مجموعه مقالات سخنرانان این کنفرانس است از جمله یک فصل به قلم دکتر محمودی و تیفانی بتس رضوی (Tiffani Betts Razavi) در خصوص دیدگاه بهائی دربارۀ گذار از تقسیم‌بندی‌های نژادی.
کرسی بهائی در سال تحصیلی آینده مجموعه سخنرانی‌هایی را برای ادامۀ بررسی موضوع مهم نژادپرستی‌های ساختاری و ریشه‌های تعصب برگزار خواهد کرد.
