لندن — رویکردی نو به گفتمان تغییرات اقلیمی، رویکردی که با ترکیب اصول اخلاقی و معنوی از ملاحظات صرفاً فنی فراتر می‌رود در همایش اخیرِ بین‌الادیانی جوانان در لندن مورد توجه قرار گرفت و مشوق حس مسئولیت جمعی در تمامی نسل‌ها شد.
این همایش حدود ۶۰ جوان از پیشینه‌های دینی گوناگون را گرد هم آورد تا ابعاد عمیق‌تر اقدامات اقلیمی را بررسی نمایند.
این همایش که به ابتکار «مجمع دین و عقیده» «Faith and Belief Forum» و مدرسۀ اقتصاد لندن (London School of Economics) برگزار شد، شامل گفتگوهایی بود که تسهیلگری آن‌ها را دفتر روابط عمومی بهائیان بریتانیا بر عهده داشت.
ماریا پاولو (Maria Pavlou) از دفتر روابط عمومی بهائیان بریتانیا در مقدمۀ سخنان خود در کارگاه ملی این همایش گفت: «اغلب به چالش‌های اقلیمی تنها به منزلۀ مشکلاتی فنی و صرفاً نیازمند مداخله در سطح سیاست‌گذاری‌‌ها نگاه می‌شود.»
او ادامه داد: «اما حل ریشه‌ای این مسائل مستلزم درک پیوند متقابل و ذاتی ما با یکدیگر است.»
خانم پاولو با تأکید بر اصل یگانگی نوع بشر در آئین بهائی، به تشبیهی از حضرت بهاءالله اشاره کرد که انسان‌ها را «میوه‌های یک درخت و برگ‌های یک شاخه» توصیف می‌کند.
وی گفت: «یگانگی نوع بشر صرفاً یک آرمان والا نیست بلکه واقعیتی بنیادین دربارهٔ وجود ما است.»
خانم پاولو توضیح داد که چنین دیدگاهی باعث می‌شود مشکلات زیست‌محیطی مانند سیل‌های مکرر زمستانی در منطقۀ میدلندز انگلستان، از بین رفتن زیستگاه‌های حیات وحش و شتاب گرفتن مصرف انرژی، نه به عنوان چالش‌های مجزا، بلکه به عنوان مسئولیت مشترکی دیده شوند که بازتاب‌دهندۀ پیوند متقابل و عمیق انسان‌ها با یکدیگر است.
خانم پاولو خاطرنشان کرد که جوانان غالباً به نحو بارزی دارای ویژگی‌هایی همچون «آرمان‌گرایی، انرژی، حس قوی عدالت و جستجوی صادقانۀ حقیقت هستند، ویژگی‌هایی که برای تحول اجتماعی معنادار ضروری است.»
شرکت‌کنندگان در این کارگاه بررسی کردند که چگونه جوانان، زمانی که توانمند شده و به عنوان نقش‌آفرینانی فعال و نه دریافت‌کنندگانی منفعل مشاهده شوند، می‌توانند به نحو اثربخشی موجب ترویج تغییر اجتماعی شوند.
خانم پاولو گفت: «جوانان مشکلی نیستند که نیاز به حل‌شدن داشته باشد بلکه آنان "امین جامعه" هستند و اشتیاق عمیقی دارند که نقش‌های معناداری در اجتماع ایفا کنند.»
موضوع مشورت محور اصلی گفتگو‌ها بود؛ اصل و روشی که در آموزه‌های بهائی به عنوان امری حیاتی برای غلبه بر تفاوت‌ها و تقویت هماهنگی بر آن تأکید شده است. شرکت‌کنندگان بر این نکته اذعان داشتند که مشورت حقیقی از صِرف مکالمه فراتر می‌رود و مستلزم احترام متقابل و پذیرش دیدگاه‌های گوناگون، به‌ویژه هنگام رویارویی با احساسات ناخوشایند یا اختلاف نظرهایی است که در بحث‌های مرتبط با تغییرات اقلیمی اغلب پیش می‌آید.
در این همایش همچنین اصل هماهنگی علم و دین به عنوان راهنمایی برای پرداختن به تغییرات اقلیمی بررسی شد. علم، دانش فنی ضروری را فراهم می‌کند، اما شرکت‌کنندگان نشست، بر اهمیت نقش حیاتی باورهای معنوی و شجاعت اخلاقی در تبدیل این دانش به اقدام معنادار تأکید کردند.
یکی از نتایج بحث‌ها این بود که جوامع می‌توانند با آزمودن ایده‌ها از طریق اقدام عملی در سطح تودۀ مردم، و یادگیری سیستماتیک نحوۀ کاربرد اصولی مانند عدالت، مشورت، و یگانگی بشر در اقدامات اقلیمی، شواهدی تولید کنند که به تدریج سیاست‌گذاری عمومی را شکل داده و امکان گسترش رویکردهای موفق و تبدیل آنان به رویه‌های متداول را فراهم آورد. شرکت‌کنندگان خاطرنشان کردند که این جریان پیوستهٔ دانش از سطح محلی تا سطح ملی، برای مقابله با چالش‌های پیچیده ضروری است.
جوانان در تأملات خود بر تجربیات‌شان، به احساس مسئولیت بیشتر نه تنها در برابر شرایط کنونی، بلکه در برابر نسل‌های گذشته و آینده اشاره کردند و توانمندی جوانان برای ترسیم تحولات بلندمدت، و در عین حال اقدام قاطع در زمان حال را خاطرنشان نمودند.
خانم پاولو گفت: «هنگامی که خود را بخشی از داستان در حال رقم خوردن بشریت بدانیم، اقدامات اقلیمی را دیگر صِرفا به عنوان حل مشکلات نخواهیم دید، بلکه آن‌ها را به منزلۀ تحقق هدف معنوی‌مان برای مشارکت در پیشرفت تمدن بشری خواهیم پذیرفت.»