جاکارتا, اندونزی — آنچه دفتر امور خارجهٔ بهائیان اندونزی به عنوان یک فضای کوچک آنلاین برای بررسی اصول بنیادین معنوی در جریان بحران سلامت جهانی ترتیب داده بود، اکنون گسترش یافته و بیش از ۲۰۰ نفر از فعالان اجتماعی، مقامات دولتی و نماینده‌های جوامع دینی مختلف را دور هم گرد می‌آورد.

موسدا مولیا (Musdah Mulia) پژوهشگر برجستهٔ اسلامی و فعال حقوق زنان که با این دفتر در برگزاری گردهمایی‌ها همکاری کرده است دربارهٔ ویژگی این فضاها می‌گوید: «این گردهمایی‌ها برای دستیابی به صلح در اندونزی تأثیر بسیار مثبت و سازنده‌ای دارند، باعث مشارکت مردمانی از باورها و از پیشینه‌های دینی متفاوت شده و به حل اختلافات میان آن‌ها کمک می‌کنند. این گردهمایی‌ها به جلساتی تبدیل شده‌اند که باعث پرورش دوستی و از بین بردن تعصب و کلیشه‌های ذهنی می‌شوند.»

«ما باید دیدگاه‌های دینی‌مان را به نوعی جهت دهیم که بتوانیم در پیشرفت بشریت سهم مثبتی داشته باشیم. نباید به نماد‌ها و فرعیات دین وابسته باشیم.»

رینا تیونا لینا (Rina Tjuna Leena) از اعضای دفتر امور خارجهٔ جامعهٔ بهائی اندونزی می‌گوید تنوع ۲۷۰ میلیون نفر جمعیت اندونزی و اصول بنیادین آن معروف به پانچاسیلا (Pancasila) زمینه‌ٔ مناسبی برای گفتگوهای امیدبخش فراهم می‌آورد. «مردم بسیاری خواستار اجتماعی هستند که حقیقتا بازتاب‌دهندهٔ اصول صلح و وحدت باشد که آرمان‌های اصلی این کشور هستند، اصولی از جمله این که دین باید به جای تفرقه‌افکنی ما را متحد کند، این که همهٔ ما در سراسر ۱۷۰۰۰ جزیرهٔ اندونزی مردمانی واحد هستیم و اجتماع ما برای انصاف و عدالت اجتماعی برای همه تلاش می‌کند.»

رئیس «مرکز الفت دینی» (Centre of Religious Harmony) در وزارت دین، که در یکی از گردهمایی اخیر گرداننده‌ٔ بحث و گفتگو بود، با اذعان بر اهمیت این جلسات، خواستار این شد که بینش‌های غنی حاصل از این گفتگو‌ها برای وزارت ارسال شود تا درسیاست‌گذاری‌ها مورد توجه قرار گیرد.

از جمله مسائل بررسی شده در این گردهمایی‌ها نابرابری اجتماعی و اختلافات میان گروه‌های اقلیت و اکثریت بوده است. خانم لینا با اشاره به لزوم گفتگو در مورد ریشه‌های اصلی اختلافات شدید می‌گوید: «جامعهٔ امروز بر این فرض استوار است که انسان‌‌ها با هم متفاوت و در رقابت هستند و از قدرت برای کنترل دیگران استفاده خواهند کرد.»

«تا زمانی که اصل یگانگی به طور کامل درک نشود، راه‌حل ماندگاری برای مسائلی که با آن‌ها روبرو هستیم، پیدا نخواهیم کرد. این امر مستلزم برداشت جدیدی از روابط میان همهٔ اعضا و عناصر اجتماع بر مبنای نیروی وحدت و محبت است. چنین روابطی نه ابزاری برای تسلط بلکه برای تشویق و انگیزه‌بخشی هستند.»

شرکت‌کنندگان در این جلسات از بینش‌های حاصل از این گفتگو‌ها برای تحرک‌ بخشیدن به تفکر در زمینه‌های کاری خود استفاده کردند.

آگنس دوی روسیاتی (Agnes Dwi Rusjiyati) از «کمیسیون پخش برنامه اندونزی» بر سمیناری دربارهٔ دلالت‌های اصل بهائی وحدت در کثرت برای کارش به عنوان ناظر رسانه تأمل کرد: «رسانه کوشش زیادی برای شکل‌دهی به درک می‌کند. اغلب اوقات از رسانه به عنوان ابزاری برای تشدید اختلافات استفاده شده است. اما ما می‌توانیم گام‌هایی برای ایجاد یک فضای رسانه‌ای بر‌داریم که در جهت مثبت‌تری عمل ‌کند. برای مثال رسانه‌ای که از طریق پوشش آنچه که مردم را متحد ساخته و تار و پود اجتماع را تقویت می‌کند، سبب تشویق افراد می‌شود.»

هنگامی که بحث و گفتگو به نقش دین در دنیایی با تغییرات تکنولوژی سریع رسید، امانه نوریش (Amanah Nurish)، پروفسور مطالعات دینی، به آموزهٔ بهائی هماهنگی علم و دین اشاره کرد: «این اصل به ما کمک می‌کند تا نقش حیاتی‌ای را که علم و دین در دنیای مدرن ایفا می‌کنند ببینیم. پیشرفت علمی باید با تعهدی اخلاقی و روحانی برای استفاده‌ٔ صحیح همراه شود. در عین حال، توسعهٔ شیوهٔ تفکر علمی به ما در تشخیص درست از غلط کمک می‌کند و ما را از جهل و تعصب مذهبی که منشأ تضاد و تنش است رها می‌سازد.»

همان‌طور که شرکت‌‌کنندگان برای بحث و گفتگوهای فکری و تامل‌برانگیز دور هم جمع می‌شوند بسیاری از آن‌ها از طریق جلسات منظم دعا که توسط دفتر امور خارجه برگزار می‌شود، پیوندی عمیق‌تر با یکدیگر برقرار کرده‌اند. دعا و مناجات بخش مهمی از زندگی در اندونزی شناخته می‌شود اما گرد هم آمدن از ادیان مختلف به این منظور برای بسیاری از شرکت‌کنندگان تجربهٔ جدیدی بوده است.

خانم لینا می‌گوید: «در مدت زمانی کوتاه، این سمینارها شرایطی را نشان داده است که در مقیاس کوچک موانع می‌تواند از میان برود. این یکی از گام‌های متعددی است که باید در فرآیند بلندمدت تحول اجتماعی برداشته شود.»