تانا, وانواتو — ده ماه پس از آنکه طوفان پَم، وانواتو را تخریب کرد، اقدامات و بازسازی‌های درخور تحسینی در جزیزۀ تانا صورت گرفته که جوانان در مرکز آن اقدامات قرار دارند.

تانا در جنوب اقیانوس آرام و در مسیر مجمع‌الجزایری قرار دارد که جمهوری وانواتو را تشکیل می‌دهد. تانا یکی از پنج نقطه‌ در جهان است که به زودی نخستین معابد محلّی در آنها بنا خواهد شد.

در طیّ دهۀ گذشته، بهائیان دوشادوشِ ساکنین این جزیره کوشیده‌اند تا تار و پود زندگی اجتماعی را تحکیم بخشند. در سراسر روستاهای این جزیره، دعای دسته‌جمعی، قسمتی از الگویی رایج را در زندگی ساکنین تشکیل داده است. بهائیان، شاهد ارتقای همکاری و هم‌بستگی اجتماعی در بین گروه‌های مختلف می‌باشند. موانعی که در گذشته باعث تفرقه در بین مردمان بوده به تدریج از میان رفته است. در سال‌های اخیر، جوانان با حمایتِ سرانِ دهكده شیوه‌ای برای سهیم شدن در ترقّی دادنِ جوامعِ خود از طریق پروژه‌های عملی یافته‌اند.

در ماه مارس ۲۰۱۵، جزیرۀ تانا با طوفان پَم — گردبادی استوایی با بادهایی نزدیک به ۳۲۰ کیلومتر در ساعت —ویران گردید.

مادری از اهالی روستای توما ماین ‌گفت: "خانه‌هایمان یکی پس از دیگری به هوا پرتاب می‌شدند. تصمیم گرفتیم که به یکی از مدارس روستای هم‌جوار پناه ببریم. مجبور شدیم حدود یک کیلومتر پیاده برویم. راه بسیار خطرناکی بود، درختان و شاخه‌های زیادی از هر سو به زمین می‌افتادند و اجسام در هوا می‌چرخیدند."

"دعا کردم و از حضرت بهاءاللّه خواستم که همه و به خصوص فرزندانمان را حفظ کند. گاهی مجبور بودیم بدویم، زمانی سینه‌خیز می‌رفتیم و گاهی هم بر روی زمین دراز می‌کشیدیم."

با وجود تأثیرات فاجعه‌باری که طوفان پَم روی این جزیرۀ ۳۰ هزار نفری داشت — که نه تنها منازل، ساختمان‌ها و جادّه‌ها را ویران نمود بلکه کشاورزیِ محلّی را نیز از بین برد — جالب این‌ بود که تعداد قلیلی تلفات جانی بر جای گذاشت.

هِنری تاماشیرو، مدیر خدمات مهاجرتی وانواتو و یکی از اعضای جامعۀ بهائی پایتخت کشور، پورت ویلا، پیشرفت‌های تانا را به دقّت دنبال کرده و تحت تأثیر واکنش ساکنین در هنگام طوفان و پس از آن قرار گرفته است.

ایشان در شرح اقدامات اوّلیّۀ جامعه بلافاصله پس از وقوع طوفان می‌گوید: "آنها به مددِ آموزش‌هایی که در خصوص جامعه‌سازی دیده بودند تلاش کردند که مفهومِ 'مرحلۀ امداد' و 'مرحلۀ بازسازی' را بازاندیشی کنند.

"آنها به این نتیجه رسیدند که واکنش به طوفان، تنها نمی‌تواند در بازسازیِ ساختمان‌ها خلاصه شود. مهم‌ترین دغدغۀ جامعه این بود که اطمینان یابد آموزش کودکان و جوانان هم‌چنان ادامه یابد."

آقای تاماشیرو می‌افزاید که اوّلین الویّت به بازسازیِ ساختمان‌هایی داده شد که مراکز آموزشی جوانان بود. این محلّ‌ها می‌توانستند هم‌چنین پذیرای اعضای بی‌پناه جامعه نیز باشند.

آقای تاماشیرو تأکید ویژه‌ای بر نقش محوری و کلیدیِ جوانان در زمان وقوع طوفان و پس از آن می‌کند. یک سال و نیم قبل از طوفان پَم، حدود ۶۰۰ نفر از جوانان تانا در کنفرانسی در پورت ویلا که توسّط جامعۀ بهائی ترتیب داده شده بود، شرکت کردند. آنها به جمعِ بیش از هزار نفر از جوانان که از چندین جزیره در اقیانوس آرام گرد هم آمده بودند پیوستند. آقای تاماشیرو حسّ عالی هدف‌مندی جوانان و آگاهی آنان به خدمت برای ترقّی دادن جامعه‌شان را مدیون این کنفرانس می‌داند.

پس از طوفان، این حسّ هدف‌مندی به تمامی مشهود گشت. در مدّت زمانی که طوفان، جزیره را زیر لگام خود گرفته بود، جوانان روستای ناماسمتن با مشاهدۀ اینکه اغلب منازل از بین رفته‌اند، به حمل بچّه‌ها و سالمندان به مدرسه‌ای که تمام اهالی روستا به آنجا پناه برده بودند کمک کردند.

خانم نائو، یکی از بهائیانِ روستا گفت: "آنها روحِ از خود گذشتگی را در کمک به دیگران نشان دادند و مطمئن شدند که همه در جایی امن باشند... آنها آتش روشن کردند که مطمئن شوند همه گرم و خشک هستند و تغذیه شده‌اند. تنها به فکر خانوادۀ خود نبودند بلکه مراقب همۀ افراد بودند. بسیاری از خانواده‌ها هم‌چنان قدردان آنها هستند و می‌گویند اگر به خاطر کمک‌های آنان نبود نمی‌توانستند جان سالم به در ببرند."

ساکنین جزیره، حسّ مشارکت و تعلّق خاطری قوی نسبت به بهبودِ وضعیّتِ خود نشان داده‌اند. به عنوان مثال، آقای ایالا جاکوب، بنیان‌گذار و رئیس شرکت تعاونیِ زارعینِ محلّیِ کِشت قهوه — شرکتی که بر مبنای اصول بهائی طرّاحی شده — در خصوص تأثیر طوفان بر کشاورزیِ محلّی می‌گوید:

"طوفان، بیشترِ مزارع قهوه را از بین برد. مدّتِ کوتاهی پس از طوفان، هیئت مدیرۀ شرکت تعاونی جلسه‌ای داشت و تصمیم گرفتند که گل‌خانه‌ای ایجاد نموده و ۳۶۰۰۰ نهال قهوه پرورش دهند. در آینده‌ای نزدیک این نهال‌ها به صورتِ رایگان در میان کشاورزان توزیع خواهد شد."

آقای جاکوب بر این باور است که این نهال‌ها برای پوشش ۲۲ هکتار از مزارع کشاورزی کافی خواهد بود و به کشت‌کارانِ قهوه کمک خواهد کرد تا پس از تخریبی که طوفان به بار آورده بار دیگر به کشت و کار باز گردند.

روند بازسازی، افراد اجتماع را بر آن داشته تا روش‌های ساختمان‌سازیِ خود را مورد بازنگری قرار دهند و بیاموزند که چگونه از مصالح بومی و محلّی بهره‌مند شوند. در ماه اوت ۲۰۱۵، بهائیانِ محلّیِ تانا شروع به بازسازیِ مرکزی در ناکایولا کردند که توسّط طوفان ویران شده بود. این مکان، مرکز مهمّی برای فعّالیّت بود.

۲۰ نفر از جوانان محلّی به همراه یک معمار از پاپوآ گینه نو برای طرّاحی و ساختن چهار دستگاه ساختمان در این مکان همکاری کردند. آنها در بخشی از این همکاری‌ها، استفاده از مواد و مصالح ساختمانی که در محل یافت می‌شد را نیز مورد آزمایش قرار دادند.

هِنری لِیپ، معماری که در این پروژه همکاری می‌کرد گفت: "هدف از این آزمایشات، کسب تجربه برای استفاده از مصالحی است که بتواند کار ساخت و ساز را با بهره‌برداری از محیط زیست تداوم دهد. وی اضافه کرد که گروهی از جوانان پس از عزیمتِ او نیز روند یادگیری، تجربه و ساخت و ساز را ادامه خواهند داد."

خانم نایو با تأمّل بر روند بازسازی در روستای ناماسمتن می‌گوید: "این پروژه‌ها باعث تشویق اعضای جامعه شد که به جای اینکه منتظر کمک یکی از مؤسسّات خیریّه بمانند، به پا خیزند و مسئولیّتِ بازسازی را بر عهده گیرند. ما می‌دانستیم که نباید به کمک مؤسسّات خیریّه تکیه کنیم، بلکه باید مسئولیّتِ پیشرفتِ خویش را بر عهده گیریم.

آقای هِنری تاماشیرو می‌گوید: "طوفان نه تنها جامعه را از مسیر خود منحرف نکرد بلکه موجب تقویتِ تعهّد برای پیشرفت مردم شد. در میان تمامی مراحل بازسازی پس از طوفان، شوق وافری برای بنای معبدی که قرار است به زودی در جزیره ساخته شود وجود دارد."

آقای تاماشیرو واکنش قابل توجّه مردم تانا را به فاجعه‌ای بس عظیم، نتیجۀ اعتقادشان به ارادۀ الهی می‌داند که تأثیراتش هم‌چنان بر زندگی آنان با وجود گذشت چندین ماه ادامه دارد.

"آنچه بیان می‌دارند اینست که 'خدا را شاکریم'. آنها از خداوند برای حفظ جان خود و کودکان‌شان تشکّر می‌کنند. برای آنان تمام آنچه را که صورت مادّی داشته و از دست داده‌اند در درجۀ دوم اهمّیّت قرار دارد."