دهلی نو, هند — در بیست و پنجمین سالگرد گشایش مشرق الاذکار بهائی در اینجا، حکمران اصلی دهلی اثری را که معبد بر جامعۀ هند و فراسوی آن داشته، ستود.

شیلا دیکشیت به جمعیت شرکت کننده در جشن های بیست و پنجمین سالگرد معبد گفت: «این یکی از ساختمان های بسیار مشهور و نمادین هندوستان است. در هیچ جای دیگری چیزی شبیه این وجود ندارد. به لطف این معبد است که دهلی نیز راهی یافته تا به قلب های میلیون ها نفر در سراسر جهان دست یابد.»

حکمران این سخنان را هنگام دیدار ویژه اش از صبح آخر برنامۀ جشنی که در طول تعطیلات آخر هفته برگزار شد، عنوان کرد. در این جشن بیش از ۵۰۰۰ مهمان از سراسر شبه قارّه و تقریباً ۶۰ کشور دیگر در محوّطۀ معبد گرد هم آمدند.

خانم دیکشیت در جشن گفت: «کاش می توانستم شادی ام را با کلمات ابراز دارم. پیام شما پیامی برای دنیای امروز است. آئین بهائی دینی است که به ما می آموزد همه برابرند و از همۀ ملاحظات کوته نظرانۀ بشری فراتر می رود.»

بیت العدل اعظم در پیام خود به مناسبت این رویداد به قدرت معبد در هم آوا کردن دیدارکنندگان گوناگون و برانگيختن خصلت های شريف در قلب های آنان و قوّت بخشیدن به امید صلح اشاره می کند.

بیت العدل اعظم مینويسد در سایۀ این عمارت شکوه مند، میلیون ها جويندۂ خدا به آرامش رسيده اند و با نواهای ستایش و تجلیلی که از خلوت درون معبد برمی خیزد، تعالی يافته اند.

رئیس جمهور هند، خانم شریماتی پراتیبا دویسینگ پتیل، و رئیس جمهور پیشین، دکتر آ. پ. ج. کلام نیز پیام های درود خود را به جشن فرستادند.

دکتر کلام نوشت: «مشرق الاذکار با محیط زیبایش این پیام را منتقل می کند که چگونه می توان تفاوت های موجود در جامعه را گرامی داشت. فرهنگِ گرامیداشت تفاوت ها در جامعه بزرگ ترین هديۂ آئین بهائی برای بشریت است.»

مشرق الذکار بهائی که مردم – به خاطر طرح جایزه گرفتۀ آن که از گل لوتوس الهام گرفته – از آن به «معبد لوتوس» یاد می کنند، یکی از پربازدیدترین ساختمان های جهان است و در ربع قرن گذشته، سالانه متوسط ۳/۴ میلیون بازدیدکننده از همۀ ملل و ادیان و اقشار جامعه داشته است.

مشرق الاذکارهای بهائی که به روی همۀ مردم باز هستند، هدف شان فراهم کردن یک مکان اجتماع مرکزی برای دعا و تفکّر و نیز در زمان مقتضی، ارائۀ گستره ای از تسهیلات برای خدمت به نیازهای اجتماعی و آموزشی مردم است.

معبد دهلی نو، به اشارۀ بیت العدل اعظم، نه تنها اشتیاق عمیق نوع بشر را برای عبادت خداوند متجلّی ساخته، بلکه تأثیر آن را نیز در برگردان و تبدیل آن عبادت به خدمتی پویا و بی غرض برای بهبود نوع بشر نشان داده است. وزیر گردشگری هند، سوبد کانت ساهای، اشاره کرد که مشرق الاذکار سهم فزاینده ای در جامعۀ هند داشته است. او نوشت که چطور اين معبد «به عنوان عرصه ای برای فعالیت های غیر فرقه ای مانند آموزش معنوی و اخلاقی کودکان و جوانان و نیز گردهمآیی هایی که در آنها بزرگ سالان اصول معنوی و کاربرد آنها را در زندگی روزانه به صورت روشمند مطالعه می کنند، خدمت می کند.»

این پیام که «عبادت تا به خدمت تبدیل نشود، کامل نخواهد بود» در سراسر اجراهای آخر هفته، دربارۀ مفاهیمی مانند هماهنگی جمعی، دگرگونی اجتماعی، آموزش کودکان و توان مند سازی نوجوانان تکرار شد. سهم جوانان در برنامه های دعا، اجراها و سخنرانی های هنری، از جمله سخنرانی هایی توسط تعدادی از افراد و نمایندگان سازمان های برندۀ جایزه های «قهرمانان دگرگونی اجتماعی» آشکار بود.

تجلیل از سازندگان معبد

حکمران اصلی دهلی در پایان سخنان خود به مهندس معمار مشرق الاذکار، فریبرز صهبا، ساکن کانادا – که او نیز در مراسم شرکت داشت – و کسانی که امروز از معبد نگهداری می کنند، ادای احترام کرد.

خانم دیکشیت گفت: «بالاتر از همه، مایلم در برابر کسانی که این ساختمان را به همان شکلی که در روز اوّل بود، نگه می دارند، سر تعظیم فرود آورم.»

به شش نفر از گروه ساختمانی اولیۀ معبد یک هدیۀ ویژۀ یادبود داده شد. از جملۀ آنها آنومولو راماکریشنا، رئیس پیشین و معاون مدیر عامل شرکت لارسن و توبرو یعنی شرکت مهندسی که معبد را بنا کرد، بود.

آقای راماکریشنا گفت: «یک پروژۀ ساختمانی به اتّحاد نیاز دارد. اگر همه متّحدانه کار نکنند، به نتیجه نمی رسد.»

او افزود: «این معبد را امروز نمی شد ساخت. آن نوع کارگر متعهّد، آن استادکار، دیگر وجود ندارند. این بنا جواهر است.»