نيويورك, United States — امروز جامعۀ جهانى بهائى اعلام كرد ادعاهاى ايران در مورد اينكه بازداشت شش بهائى در هفتۀ گذشته «به دلائل امنيتى و نه اعتقادات مذهبى آنها» بوده، به كلى بى پايه و غير مستند است.

بانى دوگال، نمايندۀ ارشد جامعۀ جهانى بهائى در سازمان ملل گفت: «تمام ادعاهایى كه در بيانيه روز سه شنبۀ دولت ايران آمده به كلى بى پايه است». اشارۀ خانم دوگال به اظهارات روز گذشتۀ غلامحسين الهام، سخنگوى دولت ايران، بود كه در آن بازداشت و زندانى شدن شش نفر از رهبران جامعۀ بهائى مورد تأييد قرار گرفت.

خانم دوگال افزود: «اين اتهامات تازه نيست و دولت ايران بخوبى واقف است كه حقيقتى در آنها نيست. بنا به اسناد به دست آمده حكومت ايران همواره طرح از ميان بردن جامعۀ بهائى اين كشور را داشته و بازداشتهاى اخير نشانۀ تشديد اين طرح است.»

«بهائيانى كه هفتۀ گذشته بازداشت شدند، مانند هزاران بهائى ديگرى كه از سال ١٩٧٩ تا به حال كشته، زندانى و يا به اشكال ديگر تحت ستم قرار گرفته اند، فقط به خاطر اعتقادات دينى شان مورد آزار قرار گرفته اند. بارزترين دليل اين حرف اين است كه به دفعات به بهائيان دستگير شده در برابر توبه از اعتقادات بهائى و مسلمان شدن وعدۀ آزادى داده شده است، امكانى كه افراد معدودى از آن استفاده كرده اند.»

خانم دوگال ادامه داد: «بهائيان ايران نه تنها تهديدى براى امنيت كشور نيستند بلكه اعضاى اين جامعه علاقۀ زيادى به ايران و ترقى آن دارند. از نشانه هاى اين دلبستگى مى توان به باقى ماندن اكثر اعضاى اين جامعه در كشور عليرغم آزارهاى شديد اشاره كرد، از اين گفت كه دانشجويانى كه در كشور اجازۀ تحصيل نداشته و به ناچار براى تحصيل به خارج از كشور رفته اند بعد از اتمام تحصيلات براى كمك به اعتلاى كشور به ايران بازگشته اند و از تلاشهاى اخير بهائيان شيراز گفت كه براى كودكان نيازمند امكان آموزش فراهم مى كردند، تلاشى كه در ماه مه سال ٢٠٠۶ از جانب حكومت با دستگيرى ۵۴ بهائى شركت كننده در اين طرح پاسخ داده شد.»

خبرگزارى جمهورى اسلامى ايران (ايرنا) در پوشش خبر كنفرانس مطبوعاتى آقاى الهام گزارش داد كه اين شش بهائى «به دلائل امنيتى و نه اعتقادات مذهبى آنها» بازداشت شده اند. ايرنا همچنين به نقل از آقاى الهام نوشت كه اين افراد به نوعى با «بيگانگان و بخصوص صهيونيستها» ارتباط داشته اند.

خانم دوگال در اشاره به اين موضوع گفت: «اتهام رابطه بهائیان با صهيونيزم يك نوع تحریف وقایع تاریخ است. مركز جهانى جامعۀ بهائى در اسرائيل است چون بهاءالله در نيمۀ قرن هيجدهم ميلادى توسط دو كشور اسلامى ايران و تركيۀ عثمانى به عنوان زندانى به سرزمين مقدس تبعید شد.»

«اتهام صهيونيست بودن، كه طى سى سال گذشته از جانب ايران به بهائيان وارد شده، چيزى جز تلاش حكومت براى برانگيختن دشمنى مردم ايران با بهائيان نيست. اين اتهام تكرار تلاشهاى پرسابقه براى تحريك انزجار مردم از بهائيان به عنوان عوامل نيروهاى خارجى، اعم از روسيه، انگلستان، ايالات متحده - و حالا اسرائيل - است كه همواره بى اساس بوده است.»

«مسأله اصلى، در ارتباط با بهائيان - كه به نداشتن وابستگى حزبى و عدم خشونت متعهد هستند - ايدئولوژى حكومت است كه بر اساس مدارك كاملا مستند مصمم است به طور كامل جلوى توسعه جامعه بهائى را، نه فقط از طريق بازداشت، مزاحمت و زندان بلكه با محروم كردن جوانان آنها از تحصيلات و جلوگيرى از اشتغال افراد اين جامعه، بگيرد.»

خانم دوگال گفت: «ما مى پرسيم که آیا این مسئله امنیت ملی است و یا طرز فکر مذهبی که باعث از بین بردن گورستان بهائیان و خرد کردن استخوانهاى یک جسد تازه به خاک سپرده شده توسط بولدوزر، و یا اذیت و آزار صدها کودک دبستانی توسط مدیران و معلمین مدارس جهت انکار عقاید مذهبیشان، و یا انتشار دهها مقاله ضد بهائی در روزنامه کیهان و سایر رسانه های دولتی شده است؟»

خانم دوگال در عين حال يادآور شد كه در طى اين سالها تعدادى از مقامات دولتى، روحانيون و اعضاى قوۀ قضائيۀ ايران به موضع غير سياسى جامعۀ بهائى و بى اساس بودن اتهامات حكومت بر عليه آنها به طور خصوصى اذعان كرده اند.

وى افزود ايدئولوژى حكومت فعلى ايران بیشتر وابسته به این باور است که بعد از حضرت محمد پیامبر دیگری نخواهد آمد و در نتیجه آئین بهائی این باور را به چالش میطلبد.

«مسأله در اينجا آزادى دين است و ايران يكى از امضاكنندگان پيمان هاى بين المللى است كه حق آزادى عقيده و دين، از جمله حق تغيير دين را به رسميت مى شناسند.»

خانم دوگال گفت: «آنچه حكومت ايران نمى تواند تحمل كند اين است كه مردم ايران به تبليغات دولت کمتر اعتنا مىكنند چون خودشان واقعيات را مى بينند - كه بهائيان ايران كشورشان را دوست دارند، كه در اشتياق به مشاركت در بهبود كشور صميمى هستند، كه صلح طلب و مطيع قانون اند - و اينكه همۀ اين خصائل ريشه در اعتقادات آنها دارد. به همين خاطر همدردى با جامعۀ بهائى در حال افزايش است. دائما افراد بيشترى در همۀ سطوح جامعه به طور خصوصى يا علنى به دفاع از آنها بر مى خيزند، و علاقه و توجه عمومى به آئين بهائى رو به افزايش است.»