حیفا, اسرائیل — احساس عمیقی که اعضای کانونشن بین المللی بهائیان دنیا از تنوّع نژادهای بشری در خلال آخرین همایش خود در حیفا بدست دادند، گویای تواضع و احترام به انسانیت است.

در این جمع افراد گوناگونی مشاهده می شدند: از یک صنعتگر ایتالیائی گرفته تا مهندس راه و ساختمانی از «بارابادوس»، از یک مقام مشاورتی رئیس جمهور کشور آفریقای جنوبی گرفته تا یک جوان ۲۵ساله از آمریکای جنوبی که در ادامۀ کلاسهای کودکان و جوانان نقشی بسیار فعّالانه داشته است.

یا میتوان شخص دیگری را که با مدرک دکترایش در یک مؤسّسۀ بین المللیِ تحقیقی کارکرده و به راحتی به دو زبان حرف می زند، و یا خانمی که کمپانی کوچکش را در کشور کامرون می چرخاند و به ۵ زبان صحبت می کند، مشاهده نمود.

درمیان ۱۰۰۰نماینده که از بیشتر از ۱۵۰کشور دنیا به حیفا آمده بودند تا در دهمین جلسۀ کانونشن بین المللی (و یا انجمن شور بین المللی) بهائی شرکت نمایند، تنوّع اجناس و نژادهای بشری فوق العاده بود و تابحال چنین واقعه ای تجربه نگردیده بود.

آقای گریگوری دال که قبلا ً در صندوق پولی بین المللی کار می کرده و در بسیاری کنفرانس های مربوط به سازمان ملل نیز شرکت کرده، هرگز اینچنین تنوّعی را بخاطر نمی آورد.

ایشان دربارۀ کانونشن اظهار داشت: «به سادگی می توان گفت که این گِردهم آئی، متنوّع ترین نشست مردم کرۀ زمین است». او این جلسه را با جلساتِ سازمان ملل متّحد مقایسه کرد، ولی گفت که تنوع این جمعِ بهائی نه فقط از این جهت بود که شرکت کنندگان از ملیّت های مختلف بودند، بلکه از سوابق و زمینه های گوناگونی برخوردار بودند.

آقای دال، که نمایندۀ کشور بلغارستان بود، گفت: «درسازمان ملل متحّد، نمایندگان مختلفی از بسیاری کشورها هستند، ولی نه به جهات تنوّع در سطوح اجتماعی، اقتصادی و حرفه ای طبقاتِ شرکت کننده». ایشان اشاره نمود که درگروه آنها از بلغارستان، کارگری است که در معدن ذغال کار می کند و شخصی دیگر در شرکت بیمه ای شاغل است و سومی موسیقی دان است و آن دیگری، منشی.

مقصد اصلی از این انجمن شور بین المللی بهائی، که هر ۵ سال یکبار منعقد می گردد، انتخاب اعضای بیت العدل اعظم است که بالاترین مرجع جهانی جهت ادارۀ امور آئین بهائی در دنیاست. نمایندگان اعزامی از کشورها نیز در مورد تجارب شخصی و موضوعاتِ مورد علاقه خویش با هم مشورت می نمایند. این ۹ نماینده از هرکشوری که هستند، خودشان نیز اعضای منتخبِ آن کشور در سطح ملّی می باشند.

آقای آلن اسمیت که ازجزائر ویرجین آیلند آمده، و این ششمین انجمن شور بین المللی اوست، نیز به تفاوتهای محسوسۀ امسال در این کانونشن توجه کرده است.

ایشان گفت: «این دفعه، بمراتب بیشتر، این حالت ’بین المللی‘ بودن را می توان احساس نمود». او هم ناظر نه فقط به تنوّع نژادها و کشورهاست، بلکه متحیّر از تنوّع در شرکت و حضورِ گروه ها و طبقاتِ مختلفی از هرکشور می باشد.

به عنوان مثال، درمیان نمایندگان روسیه، دو نفر روسی الاصل بودند، یک نفر روسی از ریشۀ «استونیا»، دو نفر دیگر که از نژاد بوریات-مغول که از سیبری شرقی آمده بودند، یکنفر«تاتار» که زمینۀ اسلامی داشت، یک خانم «اُسِتین»ی از قفقاز، و همینطور یک امریکائی یهودی روسی نژاد که با یک خانم روس ازدواج کرده و در سیبری زندگی می کند.

از آمریکا، یک قاضی دادگاه های فدرال، یک روانشناس، یک پزشک، یک مدیر برنامه ریزی امور بازنشستگی و نیز یک مدیر قسمت امور بهداشتی سرخپوستان شرکت داشتند. بعضی از اینان سفید بودند، بعضی ها سیاهپوست و یک نفر هم از قبیلۀ «رُزبادسُو»ی سرخپوستان آمریکا از ناحیۀ «سیکانگو لاکوتا» بود.

ازکشور آلبانی، یک پلیس، یک وکیل، یک معلّم، یک منشی که بعضی هایشان از جنوب کشور و عده ای هم از شمال کشور آمده بودند.

از ونزوئلا، ترکیب سنتّی جالبی وجود داشت: ۳ نمایندۀ ۲۵ ساله بودند و یک نفرشان از ۶۰ سال به بالا بود.

«دانیال ودارد» ، یک دانشجوی رشته مهندسی از کاراکاس گفت که «این کانونشن نه فقط تنوّع جامعۀ بهائی را نشان می دهد، بلکه در حقیقت، معرّف تمام دنیاست».

روح او هم مانند دیگران در ایجاد همکاری با دیگران برای ساختنِ دنیائی بهتر، مملوّ از اشتعال و انجذاب گردیده بود.

ایشان در مورد کسانی که در آنجا ملاقات کرد گفت:«علیرغم این حقیقت که تعداد زیادی از ما با این همه تنوّع وجود دارند، ولی امکان اینکه کسی جا و یا عقب بماند، اصلا ً وجود ندارد، چرا که هرگونه اشکال احتمالی، با مساعی همگان حلّ خواهد گردید.»

اطلاعاتی بیشتر در مورد نمایندگان این انجمن شور بین المللی بهائی:

پیرترین نماینده، از کشور نیجر و ۸۲ ساله بود. جوانترینشان، خانمی بود از «بلاروس» که به محض ۲۱ ساله شدن در ماه اوت سال قبل، به علت تجدید انتخابات در وسط سال، به عضویت محفل ملیّ آن کشور انتخاب گردیده بود. (حداقل سن انتخابات بهائی ۲۱ سال است).

نمایندگان تقریباً از همۀ نقاط عالم آمده بودند: از گرین لند در شمال، تا شیلی و آرژانتین و زلاند نو درجنوب، از «کیریباتی» که درجوار مدارِ زمانی بین المللی است، تا به آن طرف کره و کشور ساموئا که در شرق این مدار قرارگرفته است. از جزائر دور افتادۀ عالم گرفته، تا بزرگترین شهرهای جهان چون لندن، لوس آنجلس، بوئنوس آیرس، همه نماینده فرستاده بودند.

سن ۱۲ نفر از نمایندگان زیر ۲۵ سال بود.

زبان اصلی این انجمن شور، «انگلیسی» بود و اکثر شرکت کنندگان در نهایت راحتی مطالب را می فهمیدند، چرا که فقط ۳۲۰ نماینده تقاضای گوشی های لازم را جهت ترجمه به زبانهای اسپانیولی، فرانسه و روسی نموده بودند. [برگزارکنندگان کانونشن، همین طور متوجّه گردیدند که فقط یک عدّۀ کمی از نمایندگان برای ترجمۀ مطالب کانونشن به چهارزبان اصلی، احتیاج به کمک یک به یک دارند]

بیش از چهار درصد نمایندگان کانونشن را خانم ها تشکیل می دادند.