باکو, آذربایجان — نمایندگان جامعۀ جهانی بهائی در کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد کاپ٢٩ (COP29)، ضرورت اصل یگانگی نوع بشر، همراه با رویکردهای جدیدی در مشورت و تصمیم‌گیری را برای مقابلۀ مؤثرتر با بحران اقلیمی بررسی کردند.

دنیل پرل از دفتر جامعۀ جهانی بهائی در نیویورک، در صحبت‌هایش پس از کنفرانس با سرویس خبری جهانی بهائی گفت: «چارچوب حکمروایی اقلیمی که از طریق هنجارهایی مثل تفرقه و مخالفت تعیین می‌شود، موجب تضعیف همکاری و وحدتی است که بشریت برای مقابله با ماهیت جهانی این بحران به آن نیاز دارد.»

«نظام کنونی همکاری‌های بین‌المللی که اغلب با تضاد منافع و مواضع از پیش تعیین‌شده همراه است منجر به تغییرات تحول‌آفرینی که در این برهه از تاریخ ضرورت دارند نشده‌اند.»

آقای پرل افزود: «تنها از طریق درک پیوند بنیادین میان خودمان با دیگران می‌توانیم از این محدودیت‌ها فراتر رویم.»

نمایندگان جامعۀ جهانی بهائی در سخنرانی‌های خود در کاپ٢٩ بررسی کردند که تلاش‌های بهائیان در زمینهٔ اقدام اجتماعی چگونه می‌تواند به تلاش‌های جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی، از جمله پروژه‌های مروج امانت‌داری نسبت به محیط‌زیست کمک کند.

نمایندگان جامعۀ جهانی بهائی تجربیاتی را از جوامعی در کلمبیا و وانواتو به اشتراک گذاشتند که در آن‌ها پروژه‌های زیست‌محیطی در نتیجهٔ فرآیندهایی که دانش، خرد و توانمندی‌های جمعیت‌های محلی را به رسمیت می‌شناسد شکل گرفتند.

نمایندگان جامعۀ جهانی بهائی توضیح دادند که این تجربیات، با الهام از اصول معنوی مانند هماهنگی علم و دین و مفهوم توانمندسازی در همهٔ سطوح اجتماع شکل گرفتند، مفهومی که افراد، جوامع و موسسات را به عنوان نقش‌آفرینان اصلی در ترسیم مسیر توسعهٔ خود می‌بیند.

آقای پرل توضیح داد: «آنچه جامعهٔ جهانی بهائی در حال یادگیری است، این است که چگونه جوامع محلی می‌توانند توانمندی‌های خود را برای شناسایی چالش‌ها، تجزیه و تحلیل شرایط، مشورت دربارهٔ راه‌حل‌ها و اقدام جمعی توسعه دهند.»

«وقتی مردم از طریق این فرآیندها برای مقابله با چالش‌های موجود در محیط اطراف خود توان‌دهی می‌شوند، نتایج ماندگارتر و معنادارتر از زمانی است که تغییرات از بیرون تحمیل می‌شوند.»

در طول کنفرانس، این موضوعات مورد توجه دیگر شرکت‌کنندگانی قرار گرفت که به دنبال رویکردهای جدید برای اقدام اقلیمی بودند. ماریا فرناندا اسپینوزا (María Fernanda Espinosa)، رئیس پیشین مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سخنرانی خود در یکی از جلسات جامعۀ جهانی بهائی در بخش ادیان این کنفرانس تأکید کرد که دیدگاه‌های برخاسته از دین می‌توانند به رفع آنچه که از نظر او «کمبود امید» در بحث‌های اقلیمی است کمک کند.

وی گفت : «ترس از آنچه در حال وقوع است، حس فقدان و خطر» منشاء نگرانی‌ها در گفت‌وگوهای کاپ٢٩ بود. با این حال، خانم اسپینوزا اشاره کرد که مقابله با این چالش‌ها از دریچهٔ «مسئولیت انسانی و تلاش برای خیر عمومی» می‌تواند به تغییر رویکرد بشریت در حکمروایی جهانی کمک کند.

رمضان عسگرلی از اعضای هیئت نمایندگی جامعۀ جهانی بهائی از آذربایجان، در گفت‌وگو با سرویس خبری در مورد این صحبت کرد که این کنفرانس آگاهی فزایندهٔ بشر از پیوند متقابل میان اعضایش را آشکار کرد. او خاطرنشان کرد: «این نشست‌ها فضای مهمی هستند که در آن، جهان برای پرداختن به آیندهٔ مشترکش گرد هم می‌آید.»

«چالش‌های فزایندهٔ زیست‌محیطی به تدریج بشریت را نسبت به واقعیت یگانگی اساسی خود آگاه می‌کند؛ شناختی که برای توسعهٔ رویکردهایی متناسب با مقیاس جهانی این مسائل حیاتی خواهد بود.»

سسیلیا شیرمایستر (Cecilia Schirmeister)، یکی دیگر از نمایندگان جامعۀ جهانی بهائی در کاپ٢٩، با استناد به تجربیات فعالیت‌های جامعه‌سازی بهائی در سراسر جهان، خاطرنشان کرد که ابتکارات مؤثر زمانی پدیدار می‌شوند که مردم هویت خود را جدا از رفاه کل جامعه نبینند.

او گفت: «وقتی جوانان رفع نیازهای جامعه را مسئولیت خود بدانند حس مالکیت جمعی برای تغییر واقعیت خودشان در آن‌ها ایجاد می‌شود. این موضوع به افراد اطمینان می‌دهد که می‌توانند تغییرات معناداری ایجاد کنند که خودش انگیزهٔ اقدام ایجاد می‌کند.»

این درک از مسئولیت جمعی و مالکیت مشترک چشم‌انداز گسترده‌تری را در مورد اینکه جوامع چگونه می‌توانند به کمک یکدیگر با مشکلات مقابله کنند ارائه می‌دهد. چنین رویکردی به جای اتکا بر مداخلهٔ‌های خارجی یا فرآیندهای خصمانه بر مشورت حقیقی و اقدام متحد تأکید دارد.

آقای پرل گفت: «مشارکت عمومی حقیقی فراتر از ابراز دیدگاه‌های مختلف است.»

«این امر مستلزم ایجاد فضاهایی است که در آن مردم بتوانند حقیقتاً از یکدیگر بیاموزند، نسبت به بینش‌های جدید گشوده باشند و با هم برای درک واقعیت‌های پیچیده همکاری کنند. مشکلاتی که با آن ‌ها مواجهیم جهانی هستند، بنابراین راه حل‌های ما باید دیدگاه‌ها و تجربیات متنوعی را در هم بیامیزند.»

حضور جامعۀ جهانی بهائی در کاپ٢٩ بخشی از تلاش‌های مداوم آن برای مشارکت در گفتمان‌های پایداری محیط‌زیست و حکمروایی جهانی بود و بینش‌هایی را از تجربهٔ جامعهٔ بهائی در پرورش الگوهای اقدام جمعی ارائه کرد که می‌تواند به مقابله با چالش‌های پیش‌روی بشریت کمک کند.