این قسمت از پادکست به بررسی چهل و هشتمین کنفرانس ABS می‌پردازد، که شامل گفت‌وگوهایی در مورد کاربرد آموزه‌های بهائی در مسائل معاصر در زمینه‌های مختلف آکادمیک است.

بینش‌هایی از میدان عمل: این پادکست به بررسی کنفرانس سالانۀ انجمن مطالعات بهائی می‌پردازد

۱۱ مهر ۱۴۰۳

بینش‌هایی از میدان عمل: این پادکست به بررسی کنفرانس سالانۀ انجمن مطالعات بهائی می‌پردازد

این قسمت از پادکست به بررسی چهل و هشتمین کنفرانس ABS می‌پردازد، که شامل گفت‌وگوهایی در مورد کاربرد آموزه‌های بهائی در مسائل معاصر در زمینه‌های مختلف آکادمیک است.

برای دسترسی به محتوای صوتی بیشتر پادکست «سرویس خبری جامعهٔ بهائی» را دانلود کنید.

RSS  |  Spotify  |  Apple Podcasts  |  SoundCloud  |  Tunein  |  iHeart  |  Stitcher

آتلانتا, ایالات متحده — قسمت جدید پادکستِ سرویس خبری جامعۀ جهانی بهائی، به بررسی بحث‌های غنی و روحیهٔ همکاری می‌پردازد که مشخصۀ چهل و هشتمین کنفرانس سالانۀ انجمن مطالعات بهائی در آمریکای شمالی است.

این کنفرانس که در آتلانتا، جورجیا، برگزار شد، نزدیک به ۲۰۰۰ شرکت‌کننده از رشته‌های مختلف علمی را گرد هم آورد تا کاربرد آموزه‌های بهائی در گفتمان‌های معاصر حول موضوعِ رفاه بشریت را بررسی کنند.

اریک فار (Eric Farr)، هماهنگ‌کنندۀ تلاش‌های مشارکتی انجمن، در این پادکست توضیح می‌دهد که چگونه انجمن مطالعات بهائی به دنبال پیشبرد ابتکارات خود است. او توضیح می‌دهد که چگونه افراد بهائیِ فعال در زمینه‌های مختلف حرفه‌ای، به بررسی تعامل بین ایده‌های غالب در رشته‌های خود و بینش‌های حاصل از آموزه‌ها و تجربیات جامعهٔ بهائی می‌پردازند.

او می‌گوید: «به عنوان مثال، برداشت ما از مفهوم کودکی، نحوۀ تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های درسی توسط متخصصان آموزش و پرورش را شکل خواهد داد. بهائیانِ فعال در این زمینه‌ها به این موارد و تأثیر آن‌ها بر عمل و گفت‌وگو توجه می‌کنند.»

او در ادامه می‌گوید: «ما به عنوان افرادی که به رفاه بشریت اهمیت می‌دهیم، مسئولیم که این موضوعات را تجزیه و تحلیل کرده و در گروه‌های کوچک یا بزرگ، چگونگی مطابقت این ایده‌ها با آموزه‌های بهائی و تجربۀ جامعۀ بهائی را بررسی کنیم.»

آقای فار در مورد رویکرد انجمن در ترویج این کاوش مشارکتی چنین توضیح می‌دهد: «یکی از راه‌های ملموسی که انجمن مطالعات بهائی از طریق آن سعی در انجام این کار دارد، ایجاد مجموعه‌ای از فضاها و فعالیت‌هایی است که در آن مردم بتوانند ابتکار عمل داشته باشند. گروه‌های کوچک می‌توانند با بهره‌گیری از قدرت‌ مشورت و تحقیق مشارکتی به تحلیل رشته‌های خود بپردازند و با هم به این بیندیشند که چگونه می‌توانند به شکلی منسجم‌تر و مؤثرتر مشارکت کنند.»

این قسمت از پادکست، به جنبه‌های مختلف کنفرانس می‌پردازد، از جمله جلسات عمومی، گفت‌وگوهای گروهی، سمینارهای موضوعی و نیز جلسات تخصصی در رشته‌‌های مختلف مانند اقتصاد، ادبیات، جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی، تاریخ، فلسفه و علوم سیاسی.

یکی از جلسات به تعامل میان فناوری و اجتماع اختصاص داشت و ارتباط آن با اصل بهائیِ تطابق علم و دین را بررسی کرد.

جَنیس دِگوا (Janice Ndegwa)، دانشجوی مقطع دکترای تاریخ و یکی از شرکت‌کنندگان در این سمینار، تأملات خود در مورد رابطۀ پیچیده بین فناوری و اجتماع را چنین به اشتراک می‌گذارد: «یکی از دیدگاه‌های رایج در مورد فناوری این است که انسان‌ها باید خود را با نحوۀ کارکرد فناوری تطبیق دهند. و در مقابل،‌ دیدگاه دیگری وجود دارد که فناوری را به عنوان بازتابی از آنچه اجتماع در حال فکر کردن به آن است، مطرح می‌کند.»

خانم دگوا بر تمرکز این سمینار پیرامون تأثیر متقابل فناوری بر اجتماع تأکید کرد. او توضیح می‌دهد که چگونه آموزه‌های بهائی، به‌ویژه مفهوم شرافت همۀ انسان‌ها، می‌توانند رویکردهای مربوط به توسعه و به‌کارگیری فناوری را تحت تاثیر قرار دهند:

«اگر با همۀ انسان‌ها به عنوان افرادی رفتار کنیم که می‌توانند شرکت‌کنندگانی فعال در فرایند تولید دانش باشند، آن‌گاه ایده‌ای که بر اساس آن تنها فناوری‌های تولید شده در یک قسمت از کشور یا یک بخش از جهان را به‌طور کامل به جامعهٔ دیگری منتقل کنیم، غیر ممکن خواهد بود.»