سنگاپور — هیئت میراث ملی سنگاپور (NHB) در راستای وظیفهٔ ملی خود مبنی بر ثبت و حفظ جلوه‌های فرهنگی متنوع مردم این کشور، ضیافت نوزده روزهٔ بهائی را به فهرست میراث معنوی فرهنگی خود اضافه کرد.

ضیافت بهائی عنوان یک «ضیافت» (مهمانی) روحانی شامل دعا و مناجات، مشورت و معاشرت و الفت است که هر ۱۹ روز یک بار توسط جوامع بهائی در سراسر جهان برگزار می‌شود.

میپینگ چانگ (Meiping Chang) از دفتر امور خارجهٔ بهائیان سنگاپور می‌گوید: «ضیافت شالودهٔ زندگی جامعهٔ بهائی است. درج آن در فهرست میراث فرهنگی به رسمیت شناختن جامعهٔ بهائی به عنوان جزئی جدایی‌ناپذیر از اجتماع سنگاپور است.»

خانم چانگ توضیح می‌دهد که چگونه در ضیافت، بهائیان گرد هم می‌آیند تا در مورد چگونگی خدمت بهتر به جامعهٔ خود مشورت کنند. «این فضایی است که در آن روابط بین اعضای جامعه و مؤسسات از جمله محفل روحانی محلی بهائی تقویت می‌شود.»

پتا یانگ (Peta Yang) از اعضای جامعهٔ بهائی سنگاپور می‌گوید: «مشورت‌ها در این جلسات به افراد این امکان را می‌دهد تا تجربیات خود در زمینهٔ فعالیت‌های جامعه‌سازی را با یکدیگر مورد تأمل و بررسی قرار دهند. افراد از سنین مختلف بررسی می‌کنند که چگونه می‌توانند از یکدیگر حمایت کنند. گفتگوها و مشورت‌های غنی اغلب به ایده‌هایی برای اقدامات عملی منجر می‌شود.»

دکتر یانگ در ادامه، نقش مهم ضیافت در طی همه‌گیری جهانی کرونا را توضیح می‌دهد و می‌گوید: «این جلسات منظم یک درمان قدرتمند برای انزوا و تنهائی هستند. ضیافت نوزده‌روزه به افراد کمک می‌کند تا با چیزی فراتر از خود ارتباط برقرار کنند و استفاده از خلاقیت در این دوره باعث تشدید این حس ارتباط شده است. بسیاری از افراد تلاش می‌کنند تا با استفاده از شعر، داستان‌، سرود و سایر هنرها فضایی پرنشاط ایجاد کنند.»

«اگر قصد ساختن جهانی جدید را داریم، باید شالوده‌‌های معنوی از جنس اخلاص و مشورت در بین افراد، جامعه و مؤسسات بنیان نهاده شوند. با محدود شدن تعاملات بر اثر همه‌گیری جهانی ویروس کرونا، بیش از هر زمان دیگری شاهد این بوده‌ایم که ضیافت تبدیل به محلی شده که همهٔ این عناصر در آن کنار هم قرار می‌گیرند.»