کیپ تاون, آفریقای جنوبی — در بیانیّه‌ای که در ٣٠ ژانویه منتشر شد اسقف اعظم دزموند توتو، شهروند کشور آفریقای جنوبی، فعّال حقوق اجتماعی و برندۀ جایزۀ بین المللی صلح نوبل، با جمع محکوم کنندگان محرومیّت بهائیان ازحقّ تحصیلات عالیه به وسیلۀ حکومت ایران، پیوست.

در وب سایت بنیاد دزموند و لیا توتو این بیانیّه منتشر شده است:

"دولت ایران می‌گوید که تحصیلِ بهائیان یک جرم است. ولی می‌خواهم به شما بگویم که ما می‌توانیم این گفته را تغییر دهیم — ما می‌توانیم از جانب بهائیان صحبت کنیم. ما می‌توانیم به دولت ایران و به دنیا بگوییم که محروم کردن بهائیان و یا هر گروهی از تحصیلات عالیه به ایران و به مردم ایران صدمه می‌زند. تجربۀ تلخ ما از تبعیضات نژادی (آپارتاید) نشان می‌دهد که هر نوع تبعیض به همۀ ما لطمه می‌زند. دولت ایران مردمش را از خدمات هزاران بهائی تحصیل کردۀ مهندس، دکتر و هنرمند که می‌توانند به ایران، ایرانیان و جهانیان کمک کنند محروم می‌کند."

این بیانیّه به عنوان بخشی از کمپین "تحصیل جرم نیست" صادر شد، کمپینی که در نوامبر ٢٠١٤ به دنبال اکران فیلم شمعی روشن کن، فیلم مستندی از آقای مازیار بهاری، آغاز گردید. آقای مازیار بهاری روزنامه‌نگار و فیلم‌سازی سرشناس و خبرنگار سابق نیوزویک (Newsweek) در طهران است.

کمپین "تحصیل جرم نیست" پشتیبانی تعداد زیادی از افراد برجسته را در سراسر عالم را به دست آورده است. در میان آنان افرادی از جمله برندگان جایزۀ صلح نوبل، خانم مایرید مگوایر، دکتر شیرین عبادی، خانم توکل کَرمان و خانم جودی ویلیام می‌باشند. آقای محسن مخملباف، کارگردان ایرانی، دکتر محمد ملکی، رئیس سابق دانشگاه طهران و خانم آذر نفیسی، یک نویسندۀ ایرانی و استاد دانشگاه نیز حمایت خود را ابراز کرده‌اند.

این فیلم استقامت سازندۀ جوانان بهائی ایران را نشان می‌دهد که در برابر اقدامات سیستماتیک دولت ایران برای باز داشتن آنان از دسترسی به تحصیلات عالیه، ترتیباتی غیر رسمی برقرار نموده‌اند تا از آن طریق بتوانند به تحصیلاتی در سطح دانشگاهی دست‌یابند. این کمپین ندای پشتیبانی سراسری عالم از بهائیان ایران را به گوش می‌رساند و شامل برگزاری یک روز جهانی اقدام در روز ٢٧ فوریه خواهد بود.

بیانیّۀ دکتر ملکی در وب سایت "تحصیل جرم نیست" اظهار می‌دارد که "حقّ تحصیل یک حقّ بشری است که نباید از هیچ انسانی دریغ شود. محروم کردن هیچ کس از این حقّ بر مبنای باور، مذهب، جنسیّت یا به هر دلیل دیگری قابل قبول نیست."

بهائیان ایران از آغاز انقلاب اسلامی در سال ١٩٧٩، همواره در معرض تضییقات سیستماتیک و مستمرّ در کشور خود بوده‌اند. دولت در آن کشور در راستای تصمیم خود بر ریشه‌کن کردن دیانت بهائی به عنوان یک موجودیّت پویا، آنان را حتّی از ابتدایی‌ترین حقوق محروم کرده است. علاوه بر حقّ ورود به دانشگاه‌ها، بهائیان از اشتغال در ادارات دولتی نیز ممنوع‌اند و برای امرار کسب معاش با موانع متعدد رو به رو هستند. در طول این سالیان، صدها تن از بهائیان صرفاً به خاطر عقایدشان به طور غیر قانونی بازداشت و زندانی شده‌اند.