روایت‌های شخصی از آزار در آثار هنری

۲۸ آذر ۱۳۹۱
مهرزاد ممتحن خواهرزادۀ یکی از هفت رهبر پیشین بهائیان ایران است که هر یک هم‌اکنون در حال گذراندن محکومیت ۲۰سالۀ زندان خود هستند. مجسمۀ سفالین آقای ممتحن به نام «پاهای فیروزه‌ای» که در عکس نمایان است، ظالمانه بودن مجازات معمولِ شلاق زدن به کف پاهای زندانی را نشان می‌دهد.

سیدنی, استرالیا — در آثار هنری یک گروه استرالیایی-‌ایرانی مسئلۀ آزار دینی در ایران مورد تأکيد قرار می‌گيرد.

در نمایشگاه تازه‌ای در سيدنی آثاری از هنرمندانی به نمايش درآمده که همه‌شان خانواده یا دوستانی دارند که به ویژه به خاطر پیروی از آئین بهائی در رژیم ایران با ظلم و زندان روبروشده‌اند.

این هنرمندان عبارتند از نقاش و هنرمند دیجیتال، شادی اشراقی؛ نویسنده، مریم ماستر؛ عکاس، لیلا باربارو؛ و هنرمند چندرسانه‌ای و سفال‌ساز، مهرزاد ممتحن. آنها امیدوارند اين نمایشگاه که در گالری «نقطۀ صفر - شرکت هنری معاصر » در نیوتاون برگزار شد، در دعوت به برخورد عادلانه با همۀ شهروندان ایرانی مؤثّر باشد.

داستان‌های زندگی واقعی که در این آثار هنری منعکس شده عبارتند از داستان دختر باهوش و محبوبی که او را در مقابل هم‌کلاسی‌هایش تحقير و سپس از مدرسه اخراج کردند؛ ربودن و زندانی کردن یک مرد خانواده‌دوست آرام و فروتن؛ زندانی کردن یک زن باردار که نوزادش متعاقباً در دوران زندان او متولد شد؛ و اخراج یک استاد محترم دانشگاه از سمت خود به خاطر باورهایش.

هنرمندان از چپ به راست عبارتند از: نویسنده، مریم ماستر؛ نقاش و هنرمند دیجیتال، شادی اشراقی؛ مدیر گالری «نقطۀ صفر - شرکت هنری معاصر »، برندن پنزر؛ همکار نمایشگاه، منیر روشن، و هنرمند چندرسانه‌ای و سفال‌ساز، مهرزاد ممتحن. نمایش اسلاید
۵ تصاویر

هنرمندان از چپ به راست عبارتند از: نویسنده، مریم ماستر؛ نقاش و هنرمند دیجیتال، شادی اشراقی؛ مدیر گالری «نقطۀ صفر - شرکت هنری معاصر »، برندن پنزر؛ همکار نمایشگاه، منیر روشن، و هنرمند چندرسانه‌ای و سفال‌ساز، مهرزاد ممتحن.

حدود ۷۰ میهمان از جمله کاترین کاساک، عضو شورای قانون‌گزاری نیو ساوث ویلز به نمایندگی بری اُفارل، نخست‌وزیر ايالتی ؛ امانول تساردولیاس، نایب شهردارِ و عضو انجمن شهرماریک‌ویل؛ وفیلیپ راداک، نمایندۀ مجلس، در افتتاحیۀ نمایشگاه در شنبه ۲۵ آذر (۱۵ دسامبر) شرکت کردند.

خانم کاساک اين رويداد را «بی‌اندازه مهم» توصیف کرد و گفت که نمایشگاه «دربارۀ بی‌عدالتی و ظلم حقیقت را می‌گوید و اعتبار و سندیت آن تکان‌دهنده است. گرچه نمایشگاه ظلم وحشت‌ناکی را در آن سوی سیاره به نمایش می‌گذارد، امّا فکر می‌کنم خیلی استرالیایی است – چگونگی به هم پیوستن هنرمندان و به اشتراک گذاشتن و استفاده از خلاقیت و مهارت‌شان در استفاده از هنر برای برقراری ارتباط مستقیم با ... احساساتمان.»

مدیر گالری، برندن پنزر، خشنودی خود را از این که توانسته این آثار را به نمایش گذارد ابراز کرد و گفت سازمان او تاریخچۀ افتخارآمیزی از برگزاری «نمایشگاه‌هایی که همۀ ما را به شرکت در گفتگو و گفتمان پیرامون مسائل مهم فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و بوم‌شناختی معاصر تشویق می‌کند» دارد.