سازمان ملل متّحد, United States — برنامه ای ملهم از دیانت بهائی که صدها نفر را در هوندوراس و کلمبیا برای مشارکت در توسعۀ روستایی آموزش داده است، به عنوان مدلی برای توسعۀ مداوم، این هفته در یک جلسه ی اصلی سازمان ملل برجسته شد.

این برنامه که به عنوان SAT – مختصرشدۀ عبارت Sistema de Aprendizaje Tutoria به معنی سیستم یادگیری خصوصی - شناخته شده است، در یک کارگاه سه ساعته طی شانزدهمین جلسۀ کمیسیون سازمان ملل در راستای توسعۀ پایدار که از پنجم تا شانزده ام می در مرکز کاری سازمان ملل در نیویورک برگزار گردید، ارائه شد.

جامعۀ جهانی بهائی دو همایش دیگر را نیز در جلسۀ امسال کمیسیون حمایت کرد – گروه مذاکره ای بر موضوع «ابعاد اخلاقی تغییر اقلیمی: دلالت هایی برای توسعۀ روستایی و کشاورزی آفریقا» و دیگری تحت عنوان «توسعۀ پایدار بدون زنان روستایی؟»

طاهره نیلر، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل اظهار نمود که نوزده بهائی از نه کشور به عنوان شرکت کنندگان مدنی–اجتماعی، در کمیسیون امسال شرکت داشتند.

او ادامه داد: «درمقابل پشت صحنۀ بحران های غذا و تغییر اقلیمی، کمیسیون امسال یک خط مشی کلیدی برای نمایندگان بهائی فراهم آورد تا بر اهمیّت کشاورزی در استراتژی توسعۀ جهانی خود تاًکید کنیم».

برنامۀ SAT

کارگاه SAT با عنوان «مدلی برای قابلیت سازی توسعۀ پایدار روستایی SAT، بخشی از برنامۀ «مرکز یادگیری» کمیسیون بود و بحثی گسترده از اصول روحانی و اخلاقی را نمایان ساخت که این ابتکار را تقویت نمود.

ارین مورفی گراهام، عضوی از اساتید آموزش و پرورش در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی گفت: «این واقعاً در بارۀ تخفیف فقر نیست. توسعه در بارۀ ایجاد قابلیت های بشری است».

دکتر مورفی گراهام، یک بهائی که تأثیرات SAT را در هوندوراس بررسی می کند، خصوصاً در اصطلاحات تواندهی زنان، بیان نمود که برنامه در ابتدا توسعۀ قابلیت های تصمیم گیری فرد و گروه را دنبال می کند با ارائۀ این ایده که دگرگونی فردی باید با دگرگونی اجتماعی همراه باشد.

او گفت:«ما اینطور نمی بینیم که این دو فرایند قابل انفکاک باشند».

باری اسمیت، یکی از مؤسّسین انجمن بیان، سازمانی غیردولتی و الهام یافته از دیانت بهائی در هوندوراس که استفادۀ گسترده ای از برنامۀ SAT در هوندوراس نموده است، گفت که این اقدام متفاوت از ابتکارهای دیگری است که نگرش افراد، مهارت ها، بینش ها و دانش را گسترش می دهد و شرکت کنندگان را از طریق نشان دادن آنچه برای پیشرفت شرایط خودشان لازم است، قدرتمند می سازد.

دکتر اسمیت گفت: «برخی اوقات مجموعۀ ذهنی وابسته ای وجود دارد که تحت آن افراد حس نمایندگی ندارند.» اما با این برنامه، نوعی «بازفکری در باره ی مفروضات اساسی مربوط به ماهیت توسعه و پیشقدمان آن» وجود دارد.

برنامۀ SAT توسط مؤسسۀ خصوصی آموزشی فوندایک در کالی، کلمبیا ایجاد گردیده بود.

تغییر اقلیمی

مذاکرۀ این هیئت بر بُعد اخلاقی تغییر اقلیمی و بر تأثیری که احتمالاً گرم شدن جهانی بر توسعۀ کشاورزی و روستایی آفریقا دارد تمرکز نمود و اینکه چطور درک ابعاد اخلاقی تغییر اقلیمی برای اداره کردن بحران هایی که قبلاً گفته شد، اضطراری است.

دویت آلن، متخصّص در به سازی تعلیم و تربیت در دانشگاه الد دومینیون در نورفولک، ویرجینا گفت: «ما برای واقعیت وابستگی متقابلمان به آموزش نیاز داریم».

دکتر آلن که یک بهائی است، گفت: «ما به آلاتی نیاز داریم تا مسائل را از لحاظ اخلاقی حل کنیم. تعلیم و تربیت می تواند برخی از چنین ابزاری را فراهم نماید».

او همچنین این موضوع را مورد ملاحظه قرار می دهد که در تلاش برای ادارۀ چالش های تغییر اقلیمی، زنان و جوانان منابع بهره برداری نشده ای هستند.

زنان روستایی

مذاکرۀ مربوط به توسعۀ پایدار و زنان روستایی که توسط جامعۀ جهانی بهائی حمایت شد، بر اساس سازمان کشاورزی و غذائی سازمان ملل، این حقیقت را برجسته ساخت که زنان مسئول تولید نیمی از غذای جهان هستند، و در کشورهای در حال توسعه، بین ۶۰ تا ۸۰ درصد تولید غذا را به عهده دارند.

ژانت گورانگ، کارشناس در جنگلبانی و پیشرفت زنان توسط سازماندهی زنان برای تغییر در کشاورزی و مدیرمت منابع طبیعی، گفت: «ما باید با این حقیقت که چهرۀ کشاورز، زن است کنار بیائیم».

دکتر گورانگ گفت که سرمایه گذاری کشاورزی و مؤسّسات مدیریت باید بیشتر نسبت به زنان پاسخگو باشند و زنان خودشان باید حقوق خود را فرا گیرند و خدمات و یاری هایی را که نیازمندند درخواست کنند.