نیویورک, ایالات متحده — در روز ۱٥ ژوئن، دوائر دائمی سازمان ملل از کشورهای فرانسه، کره، نیجریه، قطر، و ایالات متحده، متحداً سمیناری با عنوان «آموزش شهروندی جهانی برای ایجاد دنیائی عادلانه، صلح آمیز، فراگیر، و پایدار» در ساختمان مرکزی سازمان ملل در نیویورک برگزار کردند. جامعۀ جهانی بهائی و سازمان یونسکو از جمله هفت سازمان غیر دولتی (NGO) و دیگر دوایر وابسته به سازمان ملل بودند که در برگزاری این سمینار مشارکت داشتند.

در این سمینار که در شبکۀ تلوزیونی سازمان ملل آرشیو شده، مقامات سازمان ملل و کنشگران جامعۀ مدنی به گفتگو برای ترویج و پرورش شهروندی جهانی به مشاوره و تأمل پرداختند. تمرکز اصلی این گفتگوها بر آموزشی بود که سبب اعتلای ارزش های عمومی انسانی است و به ایجاد جهانی صلح آمیزتر و پایدارتر منجر می شود.

آقای دَنیل پِرِل (Daniel Perell)، یکی از نمایندگان جامعۀ جهانی بهائی در سازمال ملل، ناظم دومین جلسه از دو نشست بود. این جلسه با عنوان «فرصت هائی بر مبنای کاربرد میدانی» به بررسی مدل های آموزش شهروندی جهانی تأکید داشت.

آقای پِرِل با مقدمه‌ای مختصر، اصل شهروندی جهانی و یگانگی نوع انسان را با هم مرتبط کرد، و با نقل قولِ گزیدۀ شناخته شده ای از نوشته های بهائی که «عالم یک وطن محسوب است و مَن علی الارض، اهل آن»، توضیح داد که این مقوله از دو بُعدِ مادی و روحانی برخوردار است.

او گفت: « در حد مفهومی، آموزش شهروندی جهانی، از حمایت گسترده ای برخوردار است. اما چالش هنگامی آشکار می شود که بپرسیم شهروندی جهانی در عمل به چه شکل پدیدار می گردد.»

او توضیح داد که این سمینار مکانی است برای کنشگران از مؤسسات گوناگون با کوشش های متنوع که بینش و تجارب خود را با یکدیگر در میان گذراند و باعث پیشبرد تفاهم در این زمینه گردند.

آقای اُ جون (Oh Joon)، سفیر جمهوری کره در سازمان ملل، سمینار را با سخنرانی خود آغاز کرد. او گفت: «در بستر تغییر پارادیم راجع به نقش آموزش در قرن بیست و یکم، آموزش شهروندی جهانی اکنون به طور گسترده تری شناخته شده است.»

«با توجه به نیاز مبرم به مواجه شدن با چالش های جهانی مانند افراط گرائیِ خشونت آمیز، آموزشِ شهروندیِ جهانی اهمیت تفاهم جمعی در ارزش های عمومی، مثل عدالت، حقوق و کرامت انسانی، تساوی جنسیت، و تنوع فرهنگی را در میان می گذارد.»

آقای اُ (Oh) به طور قاطع آموزش شهروندی جهانی را به مسئلۀ ثبات و پایداری مرتبط کرد و توضیح داد که این مسأله «در اهداف توسعۀ پایدار سازمان ملل به عنوان بُعد مهمی از "توسعه برای همه" گنجانده شده است.»

در این سمینار اعضای برجسته ای در میزگردها شرکت کردند از جمله دیپلمات هائی از کشورهای برگزارکننده، نمایندگان جامعۀ مدنی، و کارشناسان تعلیم و تربیت. از موضوع های قابل توجهی که مطرح شد این ایده بود که آموزش به تنهائی لزوماً نمی تواند به مشارکت سازنده در جامعه منجر شود. اعضای میزگردها توافق نظر داشتند که اگر قرار است آموزش به هدف ایجاد حس مسئولیت برای رفاه جامعه – از جوامع محلی تا بین المللی – منجر شود، باید ارزش های انسانی را در نیز بر داشته باشد.

یکی از اعضای میزگرد، آقای رامو دموداران (Ramu Damodaran) از دبیرخانۀ تأثیردانشگاهی سازمان ملل (United Nations Academic Impact Secretariat)، در بارۀ نقش مهمی که جامعۀ مدنی در به وجود آوردن ایده های جدید برای سازمان ملل ایفا کرده است سخن گفت. برای مثال، او خاطرنشان کرد که از اولین مواردی که در آن مفهوم «شهروندی جهانی» به عنوان یکی از عوامل توسعۀ پایدار مطرح شد، بیانیۀ سال ۱۹۹۳ جامعۀ بین المللی بهائی خطاب به اولین نشست کمیسیون سازمان ملل در بارۀ توسعۀ پایدار بود.

در سال های اخیر، ایدۀ آموزش برای شهروندی جهانی از اهمیت و برجستگی بیشتری برخوردار گشته زیرا در اهداف پیشنهادی توسعۀ پایدار (SDGs) منعکس شده و همۀ شاگردان را به اکتساب دانش و مهارت های لازم برای پیشبرد توسعۀ پایدار»، از جمله پیشبرد «شهروندی جهانی» فرا می خواند.

افزون بر این، در سال ۲۰۱۲ دبیر کل سازمان ملل، آقای بان کی مون، ابتکار "نخست آموزش جهانی" (GEFI) را آغاز کرد، که سعی دارد فعالیت های جدید برای رسیدن به اهداف آموزش جهانی را تشویق کند.