ژنو, Switzerland — به گفتۀ هاینر بیلفلد، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد دربارۀ آزادی دین یا عقیده، حملات وارده به بهائیان در ایران یکی از روشن‌ترین موارد آزار دینی دولتی در جهان است.

آقای بیلفلد که روز (۶ مارس ۲۰۱۳)، در یک رویداد جانبی در ۲۲ امین نشست شورای حقوق بشر در ژنو صحبت ‌می‌کرد، دربارۀ انتشار گزارشی تازه از سوی جامعۀ جهانی بهائی، که خشونت فزاینده علیه بهائیان ایران و مصونیت کامل مهاجمان را مستند می‌کند، سخن گفت.

او گفت «این واقعاً یکی از روشن‌ترین موارد آزار دولتی است» و اشاره کرد که ستم بر بهائیان «همۀ عرصه‌های عمل دولت، از مواد قانون خانواده تا تحصیل و آموزش و امنیت» را در بر می‌گیرد.

او از شرکت‌کنندگان در این رویداد جانبی، که حدود ۵۰ نماینده از حکومت‌ها، سازمان ملل متحد و سازمان‌های غیر‌دولتی را شامل می‌شد، خواست که اثر این آزار گسترده را بر مراحل مختلف زندگی يک شخص تجسم کنند.

آقای بیلفلد گفت: «تصور کنید که برای یک کودک مدرسه‌ای یا حتی کودکستانی یا گاه حتی در مرحلۀ پیش از مدرسه، این چه معنایی خواهد داشت که او را تحقیر کنند، به او بگویند خانواده‌ات اشکالی دارد، تو باید تغییر کنی، باید خودت را تطبیق بدهی.»

او ادامه داد: «بعد، وقتی کودک به سن آموزش عالی می‌رسد، مشکل دسترسی به آموزش پیش می‌آید. موارد بسیاری از بهائیانی داریم که از دانشگاه‌ها و دیگر بخش‌های آموزش عالی اخراج شده‌اند.»

«تصور کنید این وضعیت برای کسی که می‌خواهد در زندگی جایگاهی بیابد و شغلی پیدا کند، چه معنایی خواهد داشت. کوچک-ترین امکانی وجود ندارد که یک بهائی در بخش‌های عمومی شاغل شود. حتی اشتغال در بخش خصوصی هم، با هجوم توده‌ها و انواع تهمت‌ها روبروست.»

او سؤال کرد «یک انسان چطور می‌تواند زندگی خانوادگی را شروع کند وقتی در قوانین خانواده فضایی رسمی برای انعقاد ازدواج معتبر برای بهائیان وجود ندارد؟» و اشاره کرد که این کاستی دغدغه‌هایی از ارث گرفته تا حق قیمومیت ايجاد می‌کند.

به گفتۀ اوحمله به بهائیان حتی با مرگ هم پایان نمی‌یابد. «تجربۀ هتک حرمت از گورستان‌ها وجود دارد... گورستان‌ها هم توسط اشخاص با بولدوزر تخریب می‌شوند.»

آقای بیلفلد با اشاره به گزارش «خشونت بدون مجازات: اقدامات تعرض‌آمیز علیه جامعۀ بهائی ایران» ، گفت که افزایش خشونت علیه بهائیان ایران و میزان مصونیت مهاجمان از پیگرد برای جرائم ارتکابی روشن است.

«فقط این نیست که بهائیان شاهد محروميت از حمایت قانونی هستند، بسیاری اوقات دوایر حکومتی خود نیروهای مهاجم و بدخواه هستند.»