ویلمت، ایلینوی, ایالات متّحدۀ آمریکا — هزاران بهائی در سراسر ایالات متّحده، همراه با دوستان‌شان، صدمین سال‌گرد اقامت هشت‌ماهۀ حضرت عبدالبهاء در آن کشور را گرامی داشتند.

عبدالبهاء، پسر ارشد بهاءالله و جانشین منصوب او به عنوان رئیس آئین بهائی، پس از انقلاب جوانان ترک در سال ۱۲۸۷ (۱۹۰۸) بعد از بیش از نیم قرن تبعید و زندان آزاد شد. او بلافاصله برنامه‌ریزی برای سفری را آغاز کرد تا بتواند تعالیم بهائی را به دنیای فراتر از خاورمیانه ارائه کند.

حضرت عبدالبهاء از ٢٢ فروردین تا ١٤ آذر ١٢٩١ (١١ آوریل تا ٥ دسامبر ١٩١٢) در ادامۀ سفر شگفت‌انگیز خود به مصر، انگلستان، فرانسه و سوئیس، قارّۀ آمریکای شمالی را در نورديد.

اينک بهائیان در سراسر ایالات متّحده با تأمل دربارۀ زندگی او و دربارۀ این که چطور الگوی عبدالبهاء می‌تواند الهام‌بخش خدمات‌شان به جامعۀ امروزی باشد، يادمان آن سفر را گرامی می‌دارند. در کنار رويدادهای محلی به اين مناسبت، تعدادی تعدادی برنامه‌های ‌مفصل‌تر از سوی محفل روحانی ملّی بهائيان ایالات متّحده برای بزرگداشت این سفر در شیکاگو، نیویورک، واشنگتن‌دی‌سی و معبد بهائی در ویلمت تدارک ديده شده است.

در ١۰ اردیبهشت (٢٩ آوریل)، معبد ويلمت میزبان سه جلسۀ ویژه برای يادآوری صدمين سالگرد روزی بود که حضرت عبدالبهاء اولين سنگ بنای مشرق‌الاذکار را در محل آن قرار دادند.

در رویدادی که آخر همان هفته در تئاتر تاریخی شیکاگو برگزار شد رابرت دولد، عضو کنگرۀ ایالات متّحده، که کودکی‌اش را در نزدیکی مشرق‌الاذکار گذرانده، از جملۂ سخنرانان بود. او ساختمان اين معبد را يک «منبع نور» خواند و «زمین‌های زیبا و بنای باشکوه آن» را به عنوان «محلّی آرام برای عبادت که به روی همگان باز است» توصیف کرد.

آقای دولد توضیح داد که چطور حضرت عبدالبهاء طی سفرهای خود، «با مردمی از پیشینه‌های متنوّع ديدارهای خصوصی و عمومی داشت و در جلسات متعدد برای صدها نفر سخنرانی کرد و هر جا رفت، دربارۀ یگانگی نوع بشر سخن گفت...»

آقای دولد گفت: «بهائیان در این ناحیه با مردمی از همۀ ادیان و پیشینه‌ها برای ترویج هم‌کاری و اتّحاد کار کرده‌اند و برای ساختن جهانی بهتر کوشیده‌اند. من بسيار مفتخرم که نمایندۀ بهائیان حوزۀ انتخاباتی شمارۂ ۱۰هستم و مشرق‌الاذکار ویلمت بخشی از جامعۀ ماست.»

نمودی از اتحاد نژادها

از جمله موضوع‌های مطرح شده توسط حضرت عبدالبهاء در ١۰۰ سال پیش در ایالات متّحده وحدت نژادی بود. گروه تئاتر کودکان با نام «وحدت در موسیقی» از میلواکی ویسکانسین در مراسم شیکاگو این موضوع را با بازسازی مهیّج دیدار عبدالبهاء از محلّۀ باوری در منهتن و توجّه ویژۀ ایشان به یک پسربچۀ آمریکایی آفریقایی‌تبار نشان داد.

به گفتۀ رئیس گروه، کتی وورزر، این تجربه برای کودکانی که نمایش را اجرا کردند، که بیشترشان بهائی نیستند، خیلی پرمعنا بود.

او گفت دیدن واکنش آنها به حکايت‌هائی از عبدالبهاء برای متّحد کردن نژادها با هم «خیلی مؤثّر» بود و افزود: «کودکانی از پیشینه‌های بسیار متنوع در این کار شرکت داشتند. آنها وقتی دیدند که چه تعدادی از مردم برای دیدن اين رویداد آمدند، شروع به درک اهمیت دیدار حضرت عبدالبهاء از ایالات متّحده کردند.»

دعوت حضرت عبدالبهاء از نژادهای جدای آمریکا برای دور هم جمع شدن‌شان در قالب یک خانواده در ٢٣ اردیبهشت (١٢ مه) در واشنگتن‌دی‌سی نيز مورد بررسی قرار گرفت. دونا دنیز، معلم ممتاز، در یکی از شعرهایش با عنوان «تفاوت» («The Difference») که به همين مناسبت اجرا کرد، گفت: «فقط یک رنگ هست و آن رنگ خدمت و بندگی است.»

والری دانا، از اعضای محفل روحانی ملّی ایالات متّحده، گفت حضرت عبدالبهاء طی سفرهای خود «دربارۀ دگرگونی معنوی، خدمت به نوع بشر، دیدن چهرۀ خدا در همه و درک این که کارهای ما برای خدمت به نوع بشر ما را به خدا نزدیک‌تر می‌سازد، سخن گفت.»

او گفت: «بنابراین یادمان شایستۂ آن، انتخاب شيوۂ رفتاری است که بازتاب هدفی باشد که او به خاطرش سفر کرد.»

یک رویداد یادبود دیگر در ١٩ شهریور (٩ سپتامبر) در سان‌فرانسیسکو برنامه‌ریزی شده است.