ژنو, Switzerland — حملات به کسب و کار بهائیان در ایران که به تازگی شدّت گرفته، بیش از پیش نشان از عزم مقامات ایرانی برای سد کردن امکان رشد اقتصادی بهائیان آن کشور، صرفاً بر مبنای باورهای دینی آنها دارد.

جامعۀ جهانی بهائی اطّلاع یافته که در ٨ خرداد (٢٨ مه)، مأموران وزارت اطّلاعات به دو کارخانۀ تحت مالکیت کلّی یا جزئی بهائیان ساکن شهر سمنان در شمال مرکز ایران یورش بردند و آنها را تعطیل کردند. در یکی از کارخانه‌ها که در آن پرده‌های نواری تولید می‌شد، ٥١ نفر شاغل بودند که ٣٦ نفر از آنها بهائی نيستند. مورد دیگر که یک کارخانۀ توليد لنز بود، هشت کارمند داشت که فقط دو نفر از آنها بهائی هستند.

دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو، گفت: «بستن این کارخانه‌ها تمایل مقامات ایرانی را به حذف جامعۀ بهائی از ایران به عنوان موجودیتی زنده نشان می‌دهد و اين که مقامات ايرانی درتلاش مداوم‌شان به منظور ایجاد خفقان اقتصادی برای بهائیان، از مواجه کردن دیگر کارکنان، از جمله مسلمانان شیعه، با سختی‌های اقتصادی پروائی ندارند.»

در سال ١٣٨٧ (اواخر ٢۰۰٨)، اتاق بازرگانی سمنان همراه با ٣٩ اتحادیۀ تجاری عضو تصمیم گرفت از صدور پروانۀ کسب و جواز مدیریت برای بهائیان خودداری و پروانه‌های موجود را دیگر تمدید نکند. پروانه‌ها و جوازهای کسب متعلّق به بهائیان لغو و توقیف شد. از آن زمان حداقل ١٥ کارخانه و مغازۀ متعلق به بهائیان شهر تعطیل شده که ده‌ها خانواده را از کسب درآمد محروم کرده است. بانک‌ها از تمدید زمان پرداخت وام‌های بهائیان خودداری کرده‌اند، کشاورزان بهائی مورد آزار قرار گرفته‌اند و شهروندان برای قطع هرنوع دادوستدی با تاجران بهائی تحت فشار هستند.

این اطّلاعات هم‌زمان با پایان یافتن کنفرانس سالانۀ سازمان بین‌المللی کار (ILO) در ژنو منتشرشد. سازمان بین‌المللی کار نهاد میان‌دولتی اصلی برای ترویج و تأمین حق اشتغال و آموزش فنی و حرفه‌ای است.

این سازمان در موقعیت‌های متفاوت در سال‌های اخیر از حکومت ایران خواسته به آزار بهائیان پایان دهد. برای مثال در سال ٢۰١۰ کمیتۀ کارشناسان این سازمان برای اجرای میثاق‌ها و پیشنهادها، اکیداً از حکومت ایران خواست «به منظوراقدام جدی عليه تبعيض‌ها و نگرش‌های قالبی، فعالانه در جهت ترويج احترام و مدارا [نسبت به بهائیان] حرکت کند تا اطمينان يابد که مقامات و مردم می‌دانند تبعيض علیه اقلیت‌های دینی، به ویژه بهائیان، تحمل نخواهد شد.»

خانم علائی گفت: «متأسّفانه مقامات ایرانی هیچ نشانه‌ای از توجّه به چنین تقاضاهای جدّی و فوری سازمان بین‌المللی کار و دیگر سازمان‌های بین‌المللی نشان نمی‌دهند.»

«مسئلۀ بهائی»

حملات اخیر در سمنان نمونۀ روشنی از اجرای برنامه‌هائی‌ست که در یکی از اسناد حکومتی ایران در سال ١٣٦٩ (١٩٩١) برای رسیدگی به آنچه «مسئلۀ بهائیان» نامیده شد، مطرح گرديده ‌است. این سند که به تصویب رهبر عالی ایران، آیت‌الله خامنه‌ای، رسیده، خواهان سدّ راه پیشرفت و توسعۀ بهائیان است.

افزون بر آن دستگیری، بازجویی و زندانی کردن خودسرانۀ بهائیان در سمنان شدّت یافته است. خانه‌ها و اموال – از جمله گورستان بهائی – موردحملات آتش‌افروزی، و تخریب قرار گرفته و از دیوار-‌نوشته‌های آمیخته به نفرت‌ پوشیده شده است. حملات مشابهی در سراسر ایران علیه بهائیان و اموال آنان انجام شده است.

خانم علائی گفت: «وضعیت این شهر یک نمودار موردی است که نشان می‌دهد مقامات ايرانی چگونه درصدند تا جای ممکن بهائیان را سرکوب وراه پيشرفت آنها را سد کنند.»

او گفت: «عناصر رسمی و نیمه‌رسمی، از جمله پلیس، دادگاه‌ها، مأموران محلی و روحانیون، همه تجهيز شده‌اند که یک اقلیت صلح‌جو در کشور را با فشار اقتصادی از جامعه بيرون کنند.»