نیویورک, United States — فردا ١۰۰۰۰ امین روزی است که هفت مدیر پیشین بهائیان ایران در مجموع در زندان گذرانده‌اند و طی آن از حقوقی که به موجب قوانین و مقرّرات خود ایران به زندانیان تعلّق میگیرد، محروم بوده‌اند.

این هفت نفر، بهروز توکّلی، وحید تیزفهم، مهوش ثابت، جمال‌الدّین خانجانی، سعید رضائی، فریبا کمال‌آبادی و عفیف نعیمی، پیش از دستگیریشان در سال ١٣٨٦ و ١٣٨٧ (٢۰۰٨) اعضای یک گروه موقّتی ملّی بودند که به نیازهای روحانی و اجتماعی جامعۀ بهائی ایران رسیدگی میکرد. خانم ثابت در ١٥ اسفند ١٣٨٦ (٥ مارس ٢۰۰٨) بازداشت شد. شش همکارش در یورش‌هایی که در اوّلین ساعات روز ٢٥ اردیبهشت ١٣٨٧ (١٤ مه ٢۰۰٨) به خانه‌هایشان انجام شد، دستگیر شدند.

پس از حدود ٢۰ ماه که آنها را بدون اتّهام در زندان اوین تهران نگه داشتند، محاکمۂ آنها طی شش جلسۀ مختصر دادگاه، که همه از روند قانونی مقتضی مبرا بود انجام شد. نخستین جلسۂ اين دادگاه در ٢٢ دی ١٣٨٨ (١٢ ژانویه ٢۰١۰) برگزار شد. این هفت نفر از جمله به جاسوسی، تبلیغ علیه نظام اسلامی و تأسیس تشکیلاتی غیرقانونی متّهم شدند، اتّهاماتی که همه کاملاً و قطعاً توسط متّهمان تکذیب شد. آنها هر یک به ٢۰ سال زندان محکوم شدند.

پنج مرد عضو این گروه اکنون در زندان گوهردشت، حدود ٥۰ کیلومتری غرب تهران، دوران محکومیت خود را می‌گذرانند. دو زن پس از آن که پیشتر مدتی را در گوهردشت و دورهای کوتاه را در شرایط هولناک زندان قرچک گذراندند، اکنون در زندان اوین هستند.

١٣ فروردین (١ آوریل)، در اقدامی ابتکاری که گروه حقوق بشری اتّحاد برای ایران هماهنگ کرده، تابلوهای اعلان متّحرکی با تصویر این گروه در ١٢ شهر مهم سراسر دنیا به نمایش گذاشته خواهد شد.

فیروزه محمودی، رئیس و بنیانگذار اتّحاد برای ایران، گفت: «آن دسته از ما که توانایی سخن گفتن را داریم لازم است صدای کسانی باشیم که به سکوت واداشته شده‌اند. امیدواریم این اقدام توجّه جهانیان را به گرفتاری هفت مدیر بهائی جلب کند و نيز ما را به یاد همۀ دیگر زندانیان وجدان، که پشت میله‌های زندان باقی مانده‌اند و به پشتیبانی بیوقفۀ ما از خودشان نیاز دارند، بيندازد.»