سازمان ملل متّحد, United States — در حالی که بحران اقتصادی بسیاری را بر آن داشته تا در سطح ملّی روی نابرابری‌ها تمرکز کنند، فاصلۀ مفرط میان ثروتمندان و فقیران در سطح بین‌المللی نیز افزایش یافته و به تهدیدی برای ثبات جهانی تبدیل شده است.

این از جمله موضوعات مطرح شده در میزگردی بود که اینجا به عنوان بخشی از جلسۀ امسال کمیسیون توسعۀ اجتماعی سازمان ملل متّحد که تا جمعه، ادامه دارد، برگزار شد.

مباحثه که توسط جامعۀ جهانی بهائی سازمان‌دهی شد و مورد حمایت ATD Fourth World نیز قرار گرفت، با تمرکز بر موضوع ریشه‌کن‌سازی فقر که در این کمیسیون مطرح است، دیپلمات‌های عالی‌مقام سازمان ملل، مقاماتی از دفاتر این سازمان و نمایندگانی از سازمان‌های غیر دولتی را دور هم جمع کرد.

سفیر هُرهِ والرو، نمایندۀ دائمی ونزوئلا در سازمان ملل و رئیس کمیسیون توسعۀ اجتماعی، در سخنان خود نابرابری فزاینده در زیاده‌روی‌های کاپیتالیسم جهانی را نکوهش کرد.

سفیر والرو گفت: «نابرابری و فقر، تغییرات جوّی و تخریب زیست‌بو‌م‌ها از مسائل برجسته در دستور‌کار بین‌المللی هستند.»

«تنها با حمله بر علل ساختاری به وجود آورندۀ این مصیبت‌ها، یعنی یک نظام جهانی مصرف‌گرا، خود‌خواهانه و غارت‌گرانه، که بر مبنای کالا واره کردن انسان و طبیعت استوار است، می‌توان به صورت مؤثر به این مصیبت‌ها رسیدگی کرد.»

جومو کوامی سوندارام، دست‌یار دبیر کلّ سازمان ملل برای توسعۀ اقتصادی، گفت در حالی که مسئلۀ نابرابری اغلب از دیدگاه ملّی مورد بررسی قرار می‌گیرد، دو سوم نابرابری جهانی از تفاوت‌های میان کشورها سرچشمه می‌گیرد.

او گفت تفاوت‌های بین‌المللی «خیلی خیلی ناخوشایند» هستند و اشاره کرد چنین نابرابری‌هایی در سه دهۀ گذشته افزایش یافته‌اند.

دکتر سوندارام گفت: «نوید بزرگ جهانی‌شدن مالی آن بود که اگر محدودیت‌ها کم شوند، جریانی آزاد از سرمایه به وجود خواهد آمد و از ثروتمند به فقیر روان خواهد شد. چنین چیزی نشد و سرمایه به سمت بالا، از فقیران به ثروتمندان، جریان یافت.»

شرکت‌کنندگان دیگر در میزگرد که چهارشنبه ۱۲ بهمن (۱ فوریه) برگزار شد، از جمله ایزابل اورتیز، رئیس هم‌یار سیاست و رویه در یونیسف؛ کریستین باکستال، رئیس گروه همکاری فنّی و عملکرد کشوری برای دایرۀ تأمین اجتماعی سازمان بین‌المللی کار؛ و سارا برک، تحلیل‌گر ارشد سیاسی در بنیاد فردریخ ابرت اشتیفتونگ، بودند.

دکتر اورتیز گزارش داد که ۲۰ درصد بالایی جمعیت جهان بیش از ۸۰ درصد از درآمد جهانی را دارند، امّا کمتر از یک درصد از درآمد جهانی به ۲۰ درصد پایینی و فقیرتر جمعیت تعلّق دارد.

او گفت: «توزیع مجدّد ملّی برای رسیدگی به نابرابری کافی نیست. پیوندی محکم میان نابرابری درآمد بالا و ناآرامی اجتماعی و بی‌ثباتی اقتصادی وجود دارد.»

مینگ هویی چونگ از جامعۀ جهانی بهائی، در سخنان خود توّجه حاضران را به اظهارات اخیر دبیر کلّ سازمان ملل، بان کی مون، دربارۀ نابرابری درآمد جلب کرد که طیّ ۲۵ سال اخیر در تمام سطوح افزایش یافته و مانعی جدّی در برابر ریشه‌کن‌سازی فقر و یکپارچگی اجتماعی در سراسر جهان ایجاد می‌کند.

آقای چونگ گفت وقت آن است که سؤالاتی حیاتی دربارۀ رابطۀ ریشه‌کن‌سازی فقر و وضعیت‌های افراطی اقتصادی که اکنون در جهان وجود دارد، بپرسیم.

آقای چونگ با معرّفی بیانیۀ جامعۀ جهانی بهائی که برای کمیسیون تهیه شده، اشاره کرد که مناسبات سلطه – ملّتی بر ملّت دیگر، نژادی بر نژاد دیگر، یا طبقه یا جنسی بر دیگری – در دسترسی نابرابر به منابع و دانش نقش دارند.

در بیانیه هم‌چنین ابراز نگرانی می‌شود که یک «جهان‌بینی ماده‌گرایانه، که شالودۀ بخش عمدۀ تفکّر اقتصادی مدرن را تشکیل می‌دهد، مفاهیم ارزش، هدف انسان و تعاملات انسانی را به جستجوی ثروت مادّی به نفع خود تقلیل می‌دهد.»

آقای چونگ گفت در حالی که توجّه زیادی به جنبه‌های سیاسی، سیاست‌گذارانه و داد‌ و‌ ستدی بحران کنونی شده است، هدف مذاکره آن بود که در «ایجاد فضایی برای کاوش عمیق¬تر به جهت برجسته کردن برخی از پیش‌فرض‌های زیربنایی که حقیقت اقتصادی و اجتماعی ما را شکل می‌دهند» همکاری شود.