ملبورن, استرالیا — گفتگوى بین ادیان و آزادی دینی چگونه شکوفا خواهد شد وقتی یک دین میگويد آن ديگرى دین نيست؟ آیا امکان مدارا و همکارى فقط بین افرادی است که دیدگاه عقیدتی مشترکی از جهان دارند؟

این سؤالات را نمایندۀ جامعۀ بهائی استرالیا در یکی از جلسات اجلاس ادیان جهان که پس از یک هفته سخنرانی، میزگرد، برنامه هاى دعا و نمایش های هنری به پایان رسید، مطرح کرد.

دکتر ناتالی مبینی این نکات را طی یک سخنرانی ۳۰ دقیقه ای در پنجمین روز اين اجلاس، در جلسه ای پيرامون کشمکش ها و آزار مذهبی که تمرکزش بر میانمار، تایلند و ایران بود، عنوان کرد.

دکتر مبینی با توجه به خاستگاه های جنبش بین الادیان –به خصوص اولین پارلمان ادیان در سال ۱۸۹۳- گفت که چطور به اعتقاد برگزار کنندۂ نخستين آن، این جلسه «جهان را از تعصب آزاد ساخته» است.

او گفت: «الهام بخشِ جنبش بین الادیان تا به امروز، رؤیای دنیایی است که در آن پیروان آئین های مختلف نه تنها بتوانند با روح مدارا و احترام با هم در ارتباط باشند بلکه در کمک به پیشرفت جامعه نیز با يکديگر همکاری کنند.»

او افزود: «در عین حال، ویرانی ای که هم اکنون در اثر ناشکیبایی مذهبی دنیای ما را فراگرفته، بيش از هرزمان ديگرى در تاريخ تهديدى جدى براى رفاه و رشد نوع بشر است.»

دکتر مبینی آنگاه به اين مسأله پرداخت که چگونه جنبش بین الادیان می تواند باعث تشویق احترام و همکاری متقابل بین پیروان همۀ ادیان و عقاید شود. او این سؤال را مطرح کرد که وقتی یک دین سعی می کند حقانیت دیگری را به خاطر تفاوت در اصول اعتقادى زیر سؤال ببرد، چگونه ممکن است گفتگو تحقق يابد.

در مورد ايران همين برخورد منجر به زندانی کردن رهبران جامعۀ بهائی، هتک حرمت گورستان های بهائیان و تخریب مکان های مقدس آنان شده است.

دکتر مبینی با اشاره به حکومت اسلامی ایران که آئین بهائی را به عنوان دین نمی پذیرد، پرسید: «آیا اين شبيه گذشته نیست که مسیحیان ادعا مى گفتند اسلام یک دین حقیقی نیست؟»

او گفت: «و وقتی دستگاه های حکومتى در جهت حذف آن دین به کار می افتد، چالش به مرحله اى حساستر مى رسد.»

وی اشاره کرد جان هایی که در جنگ های صلیبی از دست رفت، نشان دهندۀ تعصبی بود که در قرن های گذشته دیدگاه مسیحیان را نسبت به مسلمانان تحت تأثیر قرار داده بود زیرا مسیحیت، اسلام را دینی «الهی» نمی شناخت.

«اما امروز مسیحیان توانسته اند بدون مصالحه اى در مورد عقاید دینی خود، بر آن ناشکیبایی غلبه کنند و با روحی باز و پذیرا با مسلمانان وارد گفتگوى ميان ادیان شوند. بايد دنیا از این مورد درس بگیرد.»

دکتر مبینی به رهبران دينى مسلمان و ادیان دیگر اشاره کرد که با وجود تفاوت های عقیدتی، با يکديگر گفتگوى محترمانه ای داشته اند و همکاری کرده اند.

او پرسید: «آيا نباید همه بکوشند در چارچوب عقاید خاص خود روشی پیدا کنند که ادعاهای تفرقه افکن را کنار بگذارند تا بتوانند با پیروان ادیانى که عقایدى متفاوت دارند همکاری کنند؟»

دکتر مبینی گفت، در ایران لازم نیست «الهی» بودن اساس دین بهائی به رسمیت شناخته شود، بلکه دین بهائی «صرفاً می خواهد وجودش پذیرفته شود و حقوق پیروانش حفظ گردد.»

او در پاسخ به سؤال یکی از حضّار که افراد چگونه می توانند براى مبارزه با چنین مواردى از تجاوز به حقوق بشر اقدام کنند، گفت که دگرگون شدن رویکردها از مردم عادی شروع می شود و شرکت کنندگان را تشویق کرد که روح اجلاس اديان را به جامعه های خود منتقل کنند.

بیش از ۵۰۰۰ نفر از حدود ۸۰ کشور در پارلمان اديان شرکت کردند. گردهمآیی از ۳ تا ۹ دسامبر برگزار شد. حدود ۷۰ تن از اعضای جامعۀ بهائی نقش فعّالی در برنامه ها داشتند، از جمله در میزگردهایی با اعضای ادیان دیگر شامل بودایی، مسیحی، یهودی، هندو، اسلام و آئین ها و سنن بومی شرکت کردند.

دکتر مبینی گفت: «واضح است که روز به روز افراد بيشترى در می یابند حقیقتی که زیربنای همۀ ادیان است، در اساس يکى است.»

«چالش همۀ ما حاضران در این جمع و همۀ کسانی که خواهان غلبه بر ناشکیبایی و نفرت دینی هستند اين است که چگونه بر اساس 'قانون طلایی' که محور همۀ ادیان جهان است زندگی کنیم؛ قانونی که از ما مى خواهد با پیروان ادیان دیگر همانگونه رفتار کنیم که دوست داریم با خودمان رفتار شود.»