ویندزور, بریتانیای کبیر — رهبران ادیان عمدۀ جهان، از جمله دیانت بهائی، دیروز در قصر تاریخی ویندزور گرد هم آمدند تا رسما ً سلسله طرح هائی را برای اقدامات دراز مدت با همکاری پیروان ادیانشان برای حفظ محیط زیست به اجرا گذارند.

دبیر کلّ سازمان ملل متحد، آقای بان کی مون و عالیجناب پرنس فیلیپ، دوک ادینبورو، در این اجلاس که بر اهمیّت نقش مذهب در الهام بخشیدن به عامّۀ مردم برای تغـییر روش هایشان و «ایجاد صلح با کـُرۀ زمین« تأکید مینمود، به رهبران مذهبی پیوستند.

آقای بان کی مون اظهار داشتند «مدت های مدید بر این اعتقاد بوده ام که زمانی که دولتها و جوامع مدنی برای یک هدف مشترک اقدام نمایند دگردیسی و تغییر امکان پذیر میشود. ادیان و مذاهب نقشی اساسی در این معادله دارند»

ایشان ادامه دادند: «به واقع جوامع مذهبی جهانی برای گفتمان در مورد سرنوشت کرۀ مان و تأثیر سریع تغـییر شرایط جوی دارای موقعیت خاصّی هستند».

این رویداد سه روزه که با اهتمام دفتر برنامۀ توسعه سازمان ملل متحّد و «پیمان مذاهب و حفاظت محیط زیست» که پرنس فیلیپ در سال ۱۹۹۵ آنرا بنیان گذاشته تشکیل شده بود، در نیمروز امروز پایان یافت.

مهمترین نشست این اجلاس در گرد همائی دیروز در قصر ویندزور و هنگامی بود که نمایندگان هر یک از گروه های مذهبی طرح هفت ساله ای برای ترویج «دگرگونی نسلی» در مورد رویکردها و نحوۀ تفکـّر در مورد محیط زیست ارائه نمودند.

سی و یک طرح ارائه شده بازتابی از حضور کمابیش کلیۀ ادیان مستقل جهان از جمله دیانت های بهائی، بودائی، مسیحی، دائوئیسم، هندو، اسلام، کلیمی، شینتو و سیک بود. به طور کلی، هدف از طرح های ارائه شده، پیشنهاد برنامه هائی برای اقدامات منسجم و عملی بود.

به طور مثال، طرح اسلامی خواهان تشکیل سازمانی با پوششی گسترده به نام مؤسّسۀ اسلامی ِ اقدام برای تغییرات جوّی می باشد که ملت های مسلمان و جوامع مذهبی سراسر جهان را در بر میگیرد.

این طرح همچنین خواهان ایجاد یک سیستم نامگذاری به نام «حج سبز» می باشد که در طی ۱۰ سال مراسم زیارت سنتی حج یک مراسم یارمند با محیط زیست شناخته شود وهمچنین یک «مسجد سبز» ساخته شود که بهترین سیستم های طراحی، تهویه و نور را به معرض نمایش بگذارد.

طرح سیک ها خواستار بازمصرفی، استفاده از کود طبیعی، مصرف انرژی سبز، به کارگیری اجاق خوراکپزی مناسب با محیط زیست، جمع آوری و استفاده از آب باران و ابتیاع بشقاب و لیوان دوباره-مصرف درمعابد مذهبی خود می باشد.

نمایندگان جامعۀ بهائی طرحی ارائه نمودند که تمرکزآن بر تأسیس مؤسّسات تعلیماتی در سطوح منطقه ای میباشد که «خدمات مربوط به حفظ محیط زیست» را در جوامع بین المللی خود تشویق نماید.

خانم طاهره نیلور، یکی از نمایندگان جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد که یکی از دو نمایندۀ بهائیان در رویداد ویندزور بود اظهار داشت «بهائیان اعتقاد دارند که باورهای دینی و روحانیت از امور بنیانی انگیزه ای و رفتاری» افراد هستند.

«ما اعتقاد داریم که تلاش برای تغییر رفتارهای مضر انسانی – از جمله اقداماتی که گرمای جهانی را افزایش داده یا تخریب محیط زیست را تشدید مینماید - تا حد زیادی از طریق فرایندهائی که درک ما را از رابطه خود با خداوند و پیوند انسان را با طبیعت ایجاد نماید تسهیل میشود. طبیعتا اقدامات ما زائیده چنین ادراکی است.»

۲۰۰ نفر شرکت کننده در ویندزور که نمایندگان جوامع مذهبی، گروه های طرفدار حفظ محیط زیست و آژانس های بین المللی بودند، همچنین در یک سلسله جلسات عمومی و نیز گردهمائی های کاری در هـتل هارت و گارتر شرکت نموده به گفتگو در مورد راه های دستیابی به سطوح جدید همکاری و همیاری در مقابله با گرمای جهانی، کمبود آب، آب شدن یخ های قطبی و سایر تهدید های محیط زیست پرداختند.

آقای اولاو کیورون، معاون دبیر کل سازمان ملل متحّد، در طی این گردهمائی اظهار داشت «تغییرات جوّی پیچیده و بغرنج بوده و مقابله با آنها نیازمند ایجاد تغییرات در سطوح مختلف و تغییر روش و منش می باشد. ادیان توانائی بی همتائی برای دستیابی به عامّۀ مردم و نفوذ به قلوب و افکار آنها دارند. مؤسّسات مذهبی در بازار جهانی در رده سوم بازیگران قرار داشته تصمیم گیری آنان در مورد خرید اجناس مناسب با محیط زیست میتواند تأثیر فراوانی در سطح جهانی داشته باشد.»

آقای تونی جونیپر، مشاور مخصوص پروژۀ جنگل های آمازون و رئیس اسبق مؤسّسۀ دوستان کرۀ زمین همچنین در مورد نقش بسیار مهمی که جوامع مذهبی میتوانند ایفا کنند تأکید نمود.

آقای جونیپر ادامه داد «خرد گرائی علمی سبب پیدایش علوم مفید گشته که به نوبۀ خود سبب بروز مباحثات سیاسی برای پاکسازی محیط زیست شده است».

ایشان گفتند «در نتیجه، دولت ها با باران اسیدی و سایر اموری که محیط زیست را تهدید میکنند به مقابله پرداختند اما این تغییرات بسیار سطحی بوده است.»

«خردگرائی علمی به تنهائی نمیتواند درک بنیادی ما را از اینکه که هستیم و چگونه باید زندگی کنیم تغییر دهد. علم ودین باید توأما ً به کار گرفته شوند تا تغییر و دگرسانی اساسی در رابطۀ ما با جهان بوجود آورند. اینچنین تغییری نیاز به زیربنائی روحانی دارد»