بهائیان لوکزامبورگ دانشگاهیان و اعضای جامعه مدنی را گرد هم می‌آورند تا نقش جامعه محلی در غلبه بر چالش‌های انفعال را بررسی کنند.

لوکزامبورگ: غلبه بر انفعال از طریق جامعه‌سازی

۷ تیر ۱۴۰۳

اش-بلوال (ESCH-BELVAL), لوکزامبورگ — طی سه سال گذشته، گفت‌وگویی رو به گسترش در لوکزامبورگ به بررسی نقش جامعه در غلبه بر چالش‌های انفعال و تفرقۀ اجتماعی، از طریق بررسی علل اصلی آن‌ها پرداخته است. این ابتکار که توسط بهائیان آن کشور تسهیل شده، با گرد هم‌ آوردن دانشگاهیان و اعضای جامعۀ مدنی در نشست‌های برگزار شده در دانشگاه لوکزامبورگ، نظریه و عمل را با هم پیوند می‌دهد تا تفکر در مورد ایجاد یک جامعۀ منسجم‌تر را پیش ببرد.

ژان-پیر اشمیت (Jean-Pierre Schmit)، از دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائی لوکزامبورگ، توضیح می‌دهد که این گفت‌وگوها از بینش‌های حاصل از تلاش‌های جامعه‌سازی بهائی بهره می‌برند و شرکت‌کنندگان را تشویق می‌کند تا فراتر از حلقۀ‌ نزدیکان خود نگاه کرده و به‌طور فعال به رفاه جوامع گسترده‌تر خود کمک کنند.

سمت راست: ژان پیر اشمیت از دفتر روابط عمومی در لوکزامبورگ. نمایش اسلاید
۵ تصاویر

سمت راست: ژان پیر اشمیت از دفتر روابط عمومی در لوکزامبورگ.

آقای اشمیت می‌گوید: «غلبه بر رخوت و پرورش کنشگری کار ساده‌ای نیست. چالش‌های انفعال در اجتماع مدرن فراگیر است، جایی که تمایل به سرگرم شدن از کودکی توسط نیروهای اجتماعی مختلف پرورش می‌یابد.»

آقای اشمیت در گفت‌وگو با سرویس خبری خاطرنشان کرد که با وجود این چالش، تلاش‌های جامعه‌سازی بهائی بینش‌های ارزشمندی را ارائه می‌دهند. این تلاش‌های آموزشی و خدماتی، محیط‌هایی را ایجاد می‌کنند که در آن شرکت‌کنندگان خود را در حال پیمودن مسیری جمعی برای کمک به بهبود اجتماعی از طریق اقدامات عملی در محله‌های خود می‌بینند.

او گفت: «در این فرآیند، همسایگان یاد می‌گیرند که با هم در مورد نیازهای خاص، مانند تربیت اخلاقی فرزندانشان مشورت کنند.» با رسیدگی به این نیازها، شرکت‌کنندگان یکدیگر را بهتر درک می‌کنند، به نقاط مشترک بیش از تفاوت‌ها توجه می‌کنند و حس عمیقی از یگانگی ذاتی نوع بشر شروع به شکوفا شدن می‌کند.

بخشی از مشارکت جامعۀ بهائی در گفتمان انسجام اجتماعی شامل مجموعه‌ای از کارگاه‌های سالانه و گروه‌های مطالعاتی است که هر دو هفته یک بار، طی سه سال گذشته، به بررسی این موضوعات با دانشگاهیان و کنشگران جامعۀ مدنی پرداخته‌ است. این کارگاه‌ها به میزبانی مشترک دفتر روابط عمومی بهائی لوکزامبورگ و پروفسور رابرت هارمسن (Robert Harmsen)، رئیس دانشکدۀ علوم انسانی، آموزش و علوم اجتماعی در دانشگاه لوکزامبورگ برگزار شده‌اند.

سمت چپ: پروفسور رابرت هارمسن رئیس دانشکدۀ علوم انسانی، آموزش و علوم اجتماعی در دانشگاه لوکزامبورگ. نمایش اسلاید
۵ تصاویر

سمت چپ: پروفسور رابرت هارمسن رئیس دانشکدۀ علوم انسانی، آموزش و علوم اجتماعی در دانشگاه لوکزامبورگ.

در طول این کارگاه‌ها، یک مشاهدۀ کلیدی، تأثیر بیماری همه‌گیر بر پویایی‌های اجتماعی بوده است. از یک سو، بیماری همه‌گیر، حس مراقبت و وحدت را در جامعه تقویت کرد، چرا که مردم برای حمایت از یکدیگر دور هم جمع شدند. از سوی دیگر، همانطور که پروفسور هارمسن در طول این مجموعه‌ کارگاه‌ها تأکید کرده است، بیماری همه‌گیر همچنین شکاف‌ها و نابرابری‌های اجتماعی موجود را تشدید کرد.

این تأثیر دوگانه موضوع محوری گفت‌وگوها بوده است که هم بر پتانسیل افزایش انسجام اجتماعی و هم بر چالش‌هایی که باید برطرف شوند، تأکید می‌کند. آقای اشمیت توضیح داد، در حالی که بحران سلامت نابرابری‌های عمیق‌تری را آشکار کرده است، جوامعی که ظرفیت خدمت به یکدیگر را تقویت می‌کنند، در حال یادگیری غلبه بر ذهنیت «ما در برابر آن‌ها» هستند. او گفت، این تغییر، جوامعی برون‌گرا را پرورش می‌دهد که فراگیر بوده و پذیرای افراد با پیشینه‌های متنوع، از جمله کسانی هستند که به تازگی به لوکزامبورگ آمده‌اند.

شرکت‌کنندگان در اولین کارگاه در سال ۲۰۲۲، به میزبانی مشترک دفتر روابط عمومی بهائی لوکزامبورگ و رابرت هارمسن، رئیس دانشکدۀ علوم انسانی، آموزش و علوم اجتماعی در دانشگاه لوکزامبورگ. نمایش اسلاید
۵ تصاویر

شرکت‌کنندگان در اولین کارگاه در سال ۲۰۲۲، به میزبانی مشترک دفتر روابط عمومی بهائی لوکزامبورگ و رابرت هارمسن، رئیس دانشکدۀ علوم انسانی، آموزش و علوم اجتماعی در دانشگاه لوکزامبورگ.

لیزا مک‌لین (Lisa McLean)، مدیرعامل رادیوی جامعه‌محور آرا (Ara) و یکی از شرکت‌کنندگان قدیمی در این فعالیت‌ها، بر اهمیت کارگاه‌ها و گروه‌های مطالعه تأکید کرد و گفت: «این برنامه‌ها فضایی برای تأمل با افراد همفکر فراهم نموده و به ما کمک کردند تا تجربیات خود را در بستری گسترده‌تر درک کنیم.»

آقای اشمیت توضیح می‌دهد که کارگاه‌های آینده همچنان به بررسی ویژگی‌های جوامع پویایی ادامه خواهند داد که حس هویت مشترک به عنوان اعضای یک خانوادۀ انسانی را ترویج می‌کنند.