در گفت‌وگو: پادکستی به بررسی قدرت دعا در شکل دادن به جوامع می‌پردازد

در این قسمت از پادکست، در مورد تجربیاتی می‌شنویم که چگونه دعا و تلاش برای پیاده کردن اصول معنوی در زندگی روزمره، بذرهای بهبود اجتماعی را فراهم می‌کند.

برای دسترسی به محتوای صوتی بیشتر پادکست «سرویس خبری جامعهٔ بهائی» را دانلود کنید.

RSS  |  Spotify  |  Apple Podcasts  |  SoundCloud  |  Tunein  |  iHeart  |  Stitcher

مرکز جهانی بهائی — اعضای جوامع بهائی از کشورهای مختلف، طی بازدیدی که اخیرا از مرکز جهانی بهائی به عمل آوردند، با سرویس خبری گفت‌وگو کرده و به بررسی بینش‌هایی پرداختند که در پرورش الگویی برای زندگی اجتماعی پویا موثرند.

مهمانان این قسمت عبارت بودند از خورخه گوئریرو (Jorge Guerreiro) از برزیل، نازنین روحانی از هند، کنفوسیوس ایکویرره (Confucius Ikoirere) از پاپوآ گینه نو، ری المو (Rey Elmo) از فیلیپین و ماریا سیمبووه (Maria Simbowe) از تانزانیا. از جمله موضوعاتی که مهمانان به آن پرداختند این بود که چگونه دعا و تلاش برای پیاده کردن اصول معنوی در زندگی روزمره خویش، همچون بذرهایی هستند که رویش آن‌ها اصلاح اجتماعی را امکان‌پذیر می‌سازد.

آقای المو گفت:«وقتی اعضای خانواده با هم دعا می‌خوانند، پیوندهای درون آن خانواده تحکیم می گردد.» او در ادامه توضیح داد که در این خانواده‌ها مشورت به ابزاری ارزشمند برای تصمیم‌گیری جمعی و رفع نیازها تبدیل می‌شود. وی خاطرنشان کرد، از خصیصه‌های بارزی که به‌طرز فزاینده‌ای در تعاملات بین اعضای چنین خانواده‌هایی بروز می‌یابد تواضع و فروتنی هرچه بیش‌تر آنان نسبت به یکدیگر است.

آقای ایکویرره توضیح داد، هنگامی که خانواده‌ها در کنار هم به تلاوت دعا و نیایش می‌پردازند این امر باعث برون‌گرا شدن آن‌ها شده و در نتیجه تمایل بیشتری می‌یابند تا به نیازهای گسترده‌تر محله‌ها و روستاهایی که در آن ساکن هستند بپردازند. او همچنین گفت:«به تدریج از تلاوت دعای صرف، به این نقطه متعالی می‌رسیم که از خود بپرسیم "چه کاری می‌توانیم برای جوامع‌مان انجام دهیم؟"»

این گفت‌وگو نشان داد، در مناطقی که روحیه نیایش از سطح خانواده فراتر رفته و دامنه آن به محیط‌های جمعی می‌رسد، دوستان و همسایگان ساکن این مناطق نیز شروع به تامل درباره پیشرفت مادی و معنوی جوامع خود می‌کنند که این امر اغلب منجر به پیدایش ابتکار عمل در راستای اقدامات اجتماعی می‌شود.

در این مسیر، همزمان که افراد با پیشینه‌های مختلف، در تلاش برای دست‌یابی به اهدافی مشترک گرد یکدیگر می‌آیند، موانع و تعصبات دیرینه جای خود را به درک جدیدی از وحدت در عین تنوع می‌دهند.

خانم روحانی نیز نمونه‌ای امیدبخش از تجربیات جوامع بهائی هند را با سایرین در میان گذاشت. «ما این امر را به چشم دیده‌ایم که وقتی مردم درمی‌یابند آنچه حائز اهمیت است روح انسان است و نه جسم فیزیکی او، آنگاه سیستم طبقاتی (نظام کست) که منشا اختلافات زیادی می‌باشد رفته‌رفته از جامعه رخت بر می‌بندد.

«ما یاد می‌گیریم که تنها به عنوان انسان با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم و نه افراد متعلق به طبقات اجتماعی (کست‌های) مختلف.»