لندن — اخیرا جشن ویژه‌ای در پورتکالیس هاوس (Portcullis House) وست مینستر (Westminster) به مناسبت گرامیداشت رویدادی مهم برگزار شد: صدمین سالگرد تأسیس محفل روحانی ملی بهائیان بریتانیا.

در این گردهمایی تلاش‌های مربوط به تقویت هماهنگی اجتماعی، با تاکید بر نقش مهم روابط منسجم بین افراد، جوامع و موسسات در پرورش اجتماعی‌ای متحدتر، بررسی شد.

شیرین طاهرزاده، یکی از اعضای محفل روحانی ملی، بر اصل یگانگی به عنوان نیرویی بنیادین در شکل‌ دادن به این روابط تاکید کرد. او با اشاره به آموزه‌های حضرت بهاءالله گفت:«همه ما "از یک خاک" آفریده شده‌ایم. همه ما اعضای یک خانواده بشری و همکار یکدیگر در حفظ این سیاره هستیم.»

او از حضرت بهاءالله نقل قول کرد که اشاره می‌کنند:«مقصود، اصلاح عالم و راحت امم بوده این اصلاح و راحت ظاهر نشود مگر به اتحاد و اتفاق.»

خانم طاهرزاده افزود که چنین وحدتی به معنای یکنواختی نیست، بلکه ارج نهادن به تنوع و کثرتی است که برای ساختار یک اجتماع صلح‌آمیز حیاتی می‌باشد.

این گردهمایی درباره دیانت بهائی که حدود ۹۰ نفر شرکت‌کننده داشت به میزبانی گروه پارلمانی از همه احزاب (All-Party Parliamentary Group) برگزار گردید و مقامات دولتی، رهبران جامعه مدنی، روزنامه‌نگاران و نمایندگان جوامع مذهبی مختلف را گرد هم آورده بود.

مشارکت صمیمانه چند جوان از نیو کراس (New Cross) در محله لویشم (Lewisham) لندن، که در برنامه‌های آموزش اخلاقی جامعه بهائی فعالیت می‌کنند، سبب غنای این گردهمایی شد. تجارب مشترک آنها نقش حیاتی تعامل بین جوانان و مؤسسات آموزشی بهائی را در آزاد کردن نیروی بالقوه جوانان، برای کمک به بهبود اجتماع، برجسته کرد.

الیزابت، یکی از جوانان نیو کراس، نظرش را در مورد اینکه چگونه این برنامه‌ها سبب وسعت دیدگاه او شده و احساس مسئولیت نسبت به نسل‌های آینده را در او تقویت کرده‌ است، به اشتراک گذاشت. «طبق آموزه‌های بهائی، کودکان مانند معادنی سرشار از جواهرات بی‌نهایت ارزشمند هستند که آموزش و تربیت سبب ظهور آنها می‌شود. من می‌خواهم به کودکان کمک کنم تا جواهر درون خود، خصوصیات معنوی که همه دارای آن هستند، را کشف کنند.»

الکس، یکی دیگر از جوانان، در ادامه این توضیحات تاثیر مشارکت خود در طرح‌های جامعه‌سازی بهائی را بیشتر تشریح کرد. «این[فعالیت‌ها] به من کمک کرد بتوانم خود را ابراز کنم و به من درباره تصمیمات و انتخاب‌هایی که می‌توانند منجر به امید و ناامیدی شوند آموخت. من بلافاصله می‌خواستم برای گروه دیگری از کودکان تسهیلگر باشم. من با الگو گرفتن از دوستانم انگیزه پیدا کردم. می‌خواستم به افرادی مانند خودم کمک کنم و الگوی خوبی باشم.»

کالب (Caleb)، جوان دیگری از نیو کراس، با تاکید بر این دیدگاه گفت که برنامه‌های آموزشی به او آموختند که بخشی از چیزی بزرگ‌تر بودن، ارزشمند است. او گفت:«من یاد گرفته‌ام نه تنها بخشی از یک محله، بلکه بخشی از یک خانواده باشم.»

تاثیر تحول‌آفرین این فعالیت‌ها را نه تنها جوانان احساس کردند بلکه مقامات رسمی نیز آنها را اذعان نمودند؛ از جمله آلیستر کارمایکل (Alistair Carmichael)، عضو پارلمان، در این مورد گفت: «جوانانی که اینجا هستند با مشارکت در حیات جوامع خود و وقف زمان و نیرو برای آموزش نسل‌های جوان‌تر، راه را به ما نشان داده‌اند.»

شرکت‌کنندگان از طریق توضیحات ارائه شده توسط جوانان، بینشی نسبت به یک پویایی منحصر‌به‌فرد به دست آوردند - وقتی افراد برای خدمت (اقدام به نفع دیگران) احساس توانمندی کنند، موسسات به طور موثر این انرژی را هدایت کرده و جامعه رشد آنها را حمایت کند، یک فرایند متحول کننده آشکار می‌شود. این روحیه مشارکت، حس تعلق عمیقی به وجود می‌آورد که میل جوانان را برای مشارکت در برطرف کردن نیازهای محله خود تقویت می‌کند. جوانان مشاهده کرده‌اند که این فضا نه تنها باعث رشد شخصی شده بلکه جامعه‌ای توانمندتر و منسجم‌تر به‌وجود آورده است.

این نظرات در ویدئویی که به همین مناسبت توسط دفتر روابط عمومی جامعه بهائی تهیه شده بود، بررسی شد.

پاتریک اومارا (Patrick O’Mara)، منشی محفل ملی بهائیان بریتانیا، با اشاره به توسعه جامعه بهائی در انگلستان، گفت: «در طول ۱۰۰ سال گذشته، جامعه بهائی خود را وقف ترویج هویت مشترکی کرده است که مردم را عضوی از یک خانواده‌ی انسانی می‌بیند.»

«ما از طریق تلاش‌های مشترک با همشهری‌هایمان، آموخته‌ایم که بینش‌های حاصل از تجربیات مرتبط با چالش‌های عمیقی که اجتماع‌مان با آن روبرو است را به اشتراک بگذاریم.»