بینش‌هایی از میدان عمل: پادکستی اثر متقابل فناوری، ارزش‌ها و اجتماع را بررسی می‌کند

مت واینبرگ، متخصص فناوری، بینش‌هایی درباره‌ی دلالت‌های اصل هماهنگی علم و دین برای پیشرفت فناوری به اشتراک می‌گذارد.

برای دسترسی به محتوای صوتی بیشتر پادکست «سرویس خبری جامعهٔ بهائی» را دانلود کنید.

RSS  |  Spotify  |  Apple Podcasts  |  SoundCloud  |  Tunein  |  iHeart  |  Stitcher

مرکز جهانی بهائی — چگونه می‌توانیم از ادغام ارزش‌ها، آرمان‌ها و نیازهای‌مان، در طراحی، توسعه و استفاده از فناوری اطمینان حاصل کنیم؟

این یکی از سوالاتی بود که مت واینبرگ (Matt Weinberg)، متخصص فناوری از ایالات متحده، در این قسمت از پادکست بررسی کرد. این پادکست در حین یک گردهمایی اخیر در مرکز جهانی بهائی، با موضوع توسعه جوامع، ضبط شد.

آقای واینبرگ ایده‌هایی را از مقاله خود با عنوان «فناوری، ارزش‌ها و شکل‌دهی به واقعیت اجتماعی»، که در وب‌سایت نشریۀ «عالم بهائی» منتشر شده است، به اشتراک می‌گذارد.

آقای واینبرگ می‌گوید: «دیدگاه کلی نسبت به توسعه فناوری نمی‌تواند از خود فناوری بدست آید. فناوری، تجلی از قابلیت انسان است. فناوری، اهداف انسان را برجسته می‌کند، توانمندی ما را تقویت می‌کند و توانایی‌های ما را افزایش می‌دهد، اما ویژگی‌ها یا عاملیت ذاتی لازمی که ما داریم را ندارد.»

این دیدگاه نیازمند مفهوم گسترده‌تری از عقلانیت است، مفهومی که به گفته آقای واینبرگ لازم است برگرفته از عقل و بصیرت معنوی باشد. او می‌گوید: «در دیانت بهائی، این ایده به عنوان اصل هماهنگی بین دانش علمی و دینی بیان می‌شود.»

او می‌گوید این اصل تأکید می‌کند که وقتی فناوری توسط بصیرت اخلاقی و ارزش‌های معنوی هدایت شود، می‌تواند کمک قابل توجهی به رفاه اجتماعی و پیشرفت تمدن کند.

او ادامه می‌دهد: «دانشی که ما برای پیشرفت نیاز داریم انواع مختلفی دارد. ما نه تنها نیازمند روش‌شناسی، نظریه‌ها، تکنیک‌ها و مدل‌ها هستیم، بلکه همچنین نیازمند ارزش‌ها و بینشی هستیم که سرچشمه‌اش این درک است که در واقع ما موجوداتی معنوی هستیم؛ این که ما هدفی برای مشارکت در ایجاد روش‌هایی برای زندگی عادلانه و صلح‌آمیز داریم.