تانا, وانواتو — ندای ملایم یگانگی در میان خواندن دعا در معبد تانا طنین انداز شد. دوستانی که زیر سایه‌‌بان آن جمع شده بودند نسیم روح‌نوازی را احساس کردند. با وجود اینکه افراد حاضر از مذاهب مختلف بودند، می‌‌دانستند که بزرگترین منبع قدرت آنها انسانیت مشترک‌شان است.

این گردهمایی که به تازگی، با حضور رؤسای قبایل و ساکنان اطراف، برگزار شد، دومین سالگرد افتتاح معبد را جشن گرفت. بذر محبت و وحدتی که چند دهه قبل در جامعه آنها کاشته شده بود، معبدی را در این دو سال برافراشته، که پناهگاه صلح است.

یکی از اعضای محفل روحانی ملی بهائیان وانواتو گفت که «کسانی که درون معبد‌ دعا می‌کنند، می‌توانند نیروی محرک محبت را احساس کنند، محبتی که مردم را از هر نژاد و پیشینه‌ای فرا می‌خواند و در این دوران پرآشوب بسیار مورد نیاز است.»

این سخنان عمیقاً در حضار تاثیر گذاشت زیرا قلب و ذهن؜شان، اگرچه از تلاطم امور جهان سنگینی می‌کرد، به حضور و دعا خواندن در کنار یکدیگر جذب شده بود.

یاووس نیکیاتو (Yawus Nikiatu)، رئیس یکی از روستاهای مجاور، گفت: «ما امروز اینجا آمده‌ایم تا با هم برای اتحاد همگان دعا کنیم.»

نومانیان لوکالو (Numanian Iokaulo)، از اعضای یکی از جوامع مذهبی، افزود:«صرف نظر از پیشینه و باورهای متفاوت‌مان، همه ما از یک منبع سرچشمه گرفته‌ایم.»

او ادامه داد: «به درختان تنومند اینجا بنگرید، شاخه‌های بسیاری دارند و تا ارتفاع زیادی رشد می‌‌کنند، اما تنه‌‌شان یکی است. ما تعدادمان زیاد است و متنوع‌ایم، اما یکی هستیم.»

ناتومان والالو (Natuman Walalo)، یکی از رؤسای تانای غربی، با الهام از رقص سنتی تانا به نام «کائلالائو» (Kaelalao) محوریت معبد را در زندگی اجتماعی توصیف کرد. «مفهوم وحدت در آن رقص به تصویر کشیده شده است. هیچ فردی نمی‌تواند رقص را به تنهایی اجرا کند، زیرا این رقص متکی به افراد زیادی در هماهنگی با همدیگر بوده که حول یک نقطه مرکزی می‌چرخند.»

یکی از اعضای محفل ملی با تاکید بر اهمیت این گردهمایی گفت:«حضور امروز شما در اینجا در فرآیند ایجاد وحدت ضروری است. اگرچه تعداد ما کم است، اما بذرهایی که امروز با هم کاشته‌ایم به درختانی تنومند تبدیل خواهند شد که بر همگان سایه خواهند افکند. ما باید به این بذر ایمان کامل داشته باشیم. هر یک از ما بخشی از این فرآیند ویژه معنوی هستیم.»

پیوندهای محبت و اتحاد در این گردهمایی عمیقاً در قلب شرکت‌کنندگان ریشه دوانده است و به آنها الهام بخشیده و آنان را ترغیب می‌کند تا گردهمایی دیگری، با افراد بیشتری، از ادیان و پیشینه‌های مختلف، در جوامع اطراف برگزار کنند.