دفتر نیویورک جامعهٔ جهانی بهائی — تغییر شرایط کار در اثر دیجیتالی شدن، اتوماسیون، هوش مصنوعی و همچنین سایر نیروهای فناوری یا اجتماعی، افکار عمومی را درگیر طیفی از پرسش‌های عمیق کرده است: هدف از اشتغال چیست؟ چه نوع زندگی‌ای باعث رضایتمندی انسان می‌شود؟ ما به دنبال ساختن چه نوع اجتماعی هستیم؟

دفتر نیویورک جامعهٔ جهانی بهائی این پرسش‌ها را در بیانیه جدیدی با عنوان «اشتغال و فراتر از آن: استفاده از توانمندی‌های همه برای کمک به اجتماع» بررسی می‌کند. این بیانیه در شصت و یکمین جلسه کمیسیون توسعه اجتماعی سازمان ملل ارائه شد.

این بیانیه خواستار بررسی پیش‌فرض‌های زیربنایی مدل‌های اقتصادی در رابطه با اشتغال است. جامعهٔ جهانی بهائی می‌گوید در بسیاری از زمینه‌ها، مفهوم کار از صرفاً ابزاری برای بقا تغییر یافته است و کار به عنوان ابزاری در نظر گرفته می‌شود که افراد از آن طریق پتانسیل خلاق خود را برای مشارکت در بهزیستی اجتماع شکوفا می‌کنند.

این ایده در کانون فعالیت‌های نمایندگان جامعهٔ جهانی بهائی در رابطه با موضوع امسال کمیسیون، « تولید اشتغال شایسته و سازنده برای همگان به عنوان راهی برای غلبه بر نابرابری‌ها...»، قرار داشت.

بیانیه جامعهٔ جهانی بهائی به پیچیدگی‌های این هدف اشاره می‌کند: «تاریخ نشان می‌دهد که اشتغال به خودی خود همیشه باعث افزایش برابری نمی‌شود. به عنوان مثال، بسیاری از کشورها دوره‌هایی را تجربه کرده‌اند که در آن نرخ بالای اشتغال با نابرابری‌های گسترده همراه بوده است.»

در نشست جامعهٔ مدنی سازمان ملل (ضبط شده در قسمت ۱ و قسمت ۲) که در حاشیه این کمیسیون برگزار شد، لیلیان نکونزیمانا (Liliane Nkunzimana)، یکی از نمایندگان جامعهٔ جهانی بهائی با بسط این ایده تأکید کرد که مدل‌های سنتی اشتغال و دستمزد برای تقویت جوامع عادلانه و پویا کافی نیستند.

او گفت: «مراقبت‌های ناکافی از کارگران در اقتصاد رسمی و غیررسمی، نابرابری‌های سیستمی‌ای را آشکار می‌کند که ریشه در برداشت‌هایی منفعت‌طلبانه از پیشرفت دارند و به پیشرفت عده انگشت‌شماری به بهای ضرر کل نوع بشر منجر می‌شوند.»

بنابراین چالش ما حرکت به سمت یک نظام اقتصادی عادلانه‌تر است که از بهره‌کشی از یک گروه خاص به نفع دیگران خودداری کند، نظامی که کرامت همه مردم را حفظ و نیازهای آنها را برآورده کند.

آرش فضلی یکی دیگر از اعضای هیئت نمایندگان جامعهٔ جهانی بهائی و مدیر کرسی بهائی برای مطالعات توسعه در دانشگاه دوی اهیلیا (Devi Ahilya) در ایندور هند، با تکرار نگرانی‌های خانم نکونزیمانا، در مورد نیاز به بازنگری پارادایم اقتصادی‌ای که قرن‌ها بر بسیاری از جوامع حاکم بوده صحبت کرد. او بر اهمیت وابستگی متقابل و همکاری تاکید کرد.

دکتر فضلی توضیح داد که تفکر اقتصادی رایج که انسان‌ها را به عنوان «بازیگرانی خودخواه و به دنبال بیشترین سود می‌بیند و تلاش برای رشد اقتصادی نامحدود و ثروت بی‌اندازه را به عنوان کانون اجتماع» در نظر می‌آورد به بحران ارزش منجر شده است، وضعیتی که در آن ملاحظات اقتصادی همه ارزش‌های دیگر را تحت تأثیر قرار داده است. او گفت: «تقریباً تمام جنبه‌های زندگی انسان وارد بازار شده و بازار به برآورده‌کننده همه نیازها و آرزوهای بشریت تبدیل شده است.»

آقای فضلی افزود: «ما نیازمند مجموعه‌ای از ارزش‌های جدید مبتنی بر شرافت انسان هستیم و به اصولی نیاز داریم که رابطه پایدار با محیط‌زیست را تقویت کنند.» او همچنین بر اهمیت اصولی تأکید کرد که توانمندی همه افراد برای مشارکت معنادار در اجتماع‌های خود را به رسمیت می‌شناسد، بر یگانگی انسانیت متمرکز است و مروج از بین بردن ثروت و فقر شدید است.

خانم نکونزیمانا بر اهمیت علاقه رو به رشد در تمام سطوح اجتماع برای تغییر شکل آینده کار تاکید کرد.

وی گفت: «با پربار ساختن گفتگوها درباره کار و با کاوش در اصول اخلاقی و معنوی مرتبط، می‌توان درک عمیق‌تری از این موضوع پیدا کرد که ما نه تنها به توسعه مهارت‌ها و توانایی‌های افراد برای اشتغال نیازمندیم بلکه همچنین نیاز به پرورش تعهد مردم به عدالت اجتماعی داریم.»