ایندور, هند — طی دو سال گذشته، «کرسی بهائی در زمینه‌ٔ مطالعات توسعه» در دانشگاه دیوی آهیلیا (Devi Ahilya University) در ایندور مجموعه‌ای از وبینارها را دربارهٔ تأثیر اجتماعی و اقتصادی همه‌گیری جهانی ویروس کرونا بر آسیب‌پذیرترین جمعیت‌های هند سازماندهی کرده است.

این کرسی در جدیدترین گردهمایی خود، دانشگاهیان و اقتصاددانان را گرد هم آورد تا به بررسی ماهیت تحولی بپردازند که لازم است در نظام‌های اجتماعی و درک جمعی ایجاد شود تا رابطه‌ٔ بشر با طبیعت به تعادل برسد.

آرش فضلی، استادیار و مدیر کرسی بهائی، در این گردهمایی گفت: «تلاش‌هایی که در راستای رسیدگی به مسائل چند بعدی و پیچیده مرتبط با تغییرات آب و هوایی انجام می‌شود باید در بلندمدت از راه‌حل‌های فنی و حتی از استراتژی‌هایی برای جبران خسارت فراتر رود. این تلاش‌ها باید آگاهی را در مورد مجموعه‌ای جدید از ارزش‌های اساسی که برای حل بحران تغییرات اقلیمی حیاتی است افزایش دهد، از جمله اصولی چون یگانگی نوع بشر، عدالت و امانت‌داری نسبت به منابع طبیعی کرهٔ زمین.»

اشوینی هین (Ashwini Hingne) از «موسسهٔ منابع جهان» گفت: «تاکنون، گفتگوها [در مورد اقدامات اقلیمی] تا حد زیادی از بالا به پایین و متمرکز بر فناوری بوده است. گفت‌وگوها عمدتاً بر پیدا کردن توجیه اقتصادی برای حرکت در مسیر درست متمرکز بوده و منجر به روند سیاسی کندی شده که تضمین منافع بخش خصوصی در رأس آن قرار دارد.»

«اما آنچه ضروی است، تغییری در گفتمان اقدامات اقلیمی است تا این گفتمان بتواند بهم‌پیوستگی زندگی‌، طبیعت، و تاثیرات فعالیت‌های اقتصادی ما را به رسمیت شناخته و معنادارتر کند.»

شرکت‌کنندگان دربارهٔ این موضوع بحث و گفتگو کردند که چگونه هر تلاشی برای دستیابی به تغییر در گفتمان اقدامات اقلیمی باید این پیش‌فرض بنیادین و نهفته در ساختارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را به چالش بکشد که انسان‌ها به‌طور غیرقابل اصلاحی خودخواه هستند.

شاراچاندرا لیلی (Sharachchandra Lele)، پژوهشگر ارشد «مرکزمحیط زیست و توسعه در بنیاد آشوکا» گفت: «ما در موقعیتی نیستیم که بتوانیم این پیش‌فرض‌ها را در مورد انسان بپذیریم. باید باور داشته باشیم که مردم قادر به ایجاد یک نظام ارزشی متفاوت و عاری از خودمحوری هستند.»

بحث‌ها بر این تأکید داشت که چنین نظام ارزشی‌ای، مشارکت عمومی را در زمینه‌ٔ اقدامات اقلیمی ترویج می‌کند و متوجه توانمندی انسان‌ها و نهادها برای فراتر رفتن از تفاوت‌ها جهت تصمیم‌گیری جمعی در راستای خیر عمومی است.

دکتر فضلی با تأکید بر بینش‌های برخاسته از آموزه‌های بهائی دربارهٔ ضرورت مشورت و همکاری میان افراد، جوامع و مؤسسات برای رسیدگی به مسائل مبرم مقابل بشر، می‌گوید:

«مردم چه توسط نهادهای دولتی و چه توسط اقدامات داوطلبانه در جوامع، باید بسیج شوند تا در فضاهای محلی، جوامع، دولت، دانشگاه و بخش خصوصی، به طور هماهنگ برای شناسایی قدم‌های قابل دست‌یابی و راه‌حل‌های مناسب برای چالش‌هایشان تلاش کنند.»

وبینار برگزار شده توسط کرسی بهائی ایندور را می توانید در اینجا مشاهده کنید.