اوکلند, نیوزلند — در محلهٔ مانوروا (Manurewa) در اوکلند، نیوزلند، برخی از جوانان برای نور تاباندن بر معضلاتی که در طول همه‌گیری جهانی بیماری ویروس کرونا مطرح شده به موسیقی روی می‌آورند و بر اساس تجربیاتشان در تلاش‌های جامعه‌سازی جامعهٔ بهائی نگاهی امیدبخش را ترویج می‌دهند.

جفری صبور (Jeffrey Sabour) یکی از تسهیلگران فعالیت‌های جامعه‌سازی می‌گوید: «موسیقی بخش بزرگی از زندگی جوانان محلهٔ ما است. بیش از ۱۰۰۰ جوان در مانوروا در این جنبش شرکت دارند و به تغییر اجتماعی کمک می‌کنند. ما با مطرح کردن این سوال شروع کردیم که چگونه می‌توان بینش‌های حاصل از این تلاش‌ها را از طریق موسیقی به افراد بیشتری ارائه داد؟ و چگونه می‌توانیم در مورد ایده‌های عمیق به نحوی ترانه‌سرایی کنیم که مردم بتوانند با داستان‌های مطرح شده در ترانه‌ها ارتباط برقرار کنند؟ »

جوانان در ترانه‌ای با عنوان «ما بهم مرتبطیم» به این موضوع می‌پردازند که چگونه این همه‌گیری جهانی توانمندی انسان‌ها در تشخیص یگانگی را واضح‌تر ساخته است. این ترانه از استعارهٔ بدن انسان برای توصیف ارتباط متقابل بشریت استفاده می‌کند. در یکی از سطرهای این ترانه آمده است: «فرض این است که هرکسی باید به فکر خودش باشد، اما یک سلول به تنهایی قادر به هیچ کاری نیست.»

فیا ساکوپو (Fia Sakopo) جوان دیگری از مانوروا توضیح می‌دهد که خدمت به اجتماع موضوع اصلی همهٔ ترانه‌ها است. او می‌گوید: «پذیرش یگانگی و بهم‌وابستگی بشر مستلزم تغییر عمیق در نحوهٔ تفکر ماست. اما افکار شریف به خودی خود کافی نیستتند. این افکار باید به عمل تبدیل شوند. خدمت فداکارانه به هم‌نوعانمان جلوه‌ٔ طبیعی اعتقاد به یگانگی عالم انسانی است. این حقیقت باید دائماً در رفتارهایمان بروز پیدا کند.»

جفری توضیح می‌دهد که این ترانه‌ها قصد دارند با ارتباط برقرار کردن میان مفاهیم معنوی و مسائل مربوط به واقعیت اجتماعی الهام‌بخش اقدام باشند و در نقطهٔ مقابل موجی از موسیقی قرار می‌گیرند که در حال حاضر به جوانان در بازار عرضه می‌شود و بر انتقال حس ناامیدی یا تمرکز بر شکست عشقی یا تعقیب اهداف مادی متمرکز است.

«جوانان مانوروا که در این فرایند مشارکت دارند نسبت به چالش‌های اجتماع خود بسیار آگاهند و می‌خواهند همان احساس امیدواری را که خودشان در فعالیت‌های جامعه‌سازی به دست آورده‌اند از طریق ترانه‌هایی که به موضوعاتی مانند همبستگی جمعی، کسب دانش و آموزش و ابعاد مادی و معنوی رفاه واقعی می‌پردازد به شنونده منتقل کنند.»

فیا در ادامه توضیحاتی دربارهٔ رویکرد به کار گرفته‌شده در ساخت این ترانه‌ها می‌گوید: «بسیاری از افراد محله در حین اقدام در حال بررسی این مفاهیم و بسیاری مفاهیم مشابه دیگر هستند. در این مسیر ما پرسش‌هایی مطرح می‌کنیم تا از طریق آن‌ها به بینش‌های جدید برسیم. بعد از آن گفتگوهای بیشتری داریم و در نهایت سعی می‌کنیم ترانه‌ای داشته باشیم که بیانگر دغدغه‌های مردم باشد.»

«وقتی مردم به این ترانه‌ها گوش می‌دهند خودشان را در آن‌ها پیدا می‌کنند.»

بخشی از ترانه‌های ساخته‌شده در «پروژه هنری مانورا» را می‌توانید از اینجا گوش کنید.