جامعهٔ جهانی بهائی، ژنو — طی «هفتهٔ صلح ژنو» که جمعهٔ گذشته پایان یافت، دفتر جامعهٔ جهانی بهائی (BIC) در ژنو دوشادوش فعالین جامعهٔ مدنی، اساتید دانشگاه و نمایندگان نهاد‌های سازمان ملل متحد و سازمان‌های بین‌المللی در بحث و گفتگوهایی با هدف مشارکت در پروژه‌های ایجاد صلح در سراسر شرکت داشت.

سیمین فهندژ از نمایندگان دفتر ژنو می‌گوید: «صلح، امروزه یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های بشریت است. اگر چه راهی طولانی تا رسیدن به صلح باقی مانده، اما در عین حال نیروهای سازنده‌ای بشریت را به سمت درجات بالاتر بلوغ جمعی سوق می‌دهند. هفتهٔ صلح با گرد هم آوردن فعالین مختلف، عرصه‌ای بین‌المللی و مهم برای تبادل ایده‌ها فراهم آورده است، به ویژه در دورانی که بسیاری از چالش‌های پیش‌روی صلح، به دلیل همه‌گیری جهانی ویروس کرونا تشدید شده است.»

مشارکت‌های دفتر ژنو در این گفتگو‌ها با بهره‌گیری از بیانیهٔ اخیر جامعهٔ جهانی بهائی با عنوان «حکومت‌داری شایسته» بر تقویت نظام‌های همکاری جهانی متمرکز بوده است. در سمیناری که هفتهٔ گذشته توسط این دفتر برگزار شد، سه نفر از اعضای جامعهٔ بهائی با تخصص در زمینه‌های حکمروایی، اقتصاد و محیط زیست، برخی از دلالت‌های این بیانیهٔ جامعهٔ جهانی بهائی و دعوت آن برای حرکت به سوی «اخلاقیات مدنی جهانی» را بررسی کردند.

آرتور لیون دال (Arthur Lyon Dahl)، رئیس «انجمن جهانی محیط‌زیست» (International Environment Forum) در صحبت‌هایش به این موضوع اشاره داشت که بیانیهٔ جامعهٔ جهانی بهائی تقویت چارچوب‌های قانونی مربوط به محیط‌‌زیست را مورد توجه قرار می‌دهد. «در حال حاضر قسمت زیادی از نظام جهانی حکمروایی محیط‌زیست داوطلبانه است. برخی از موثرترین تلاش‌‌ها، توسط اقدامات آنانی که منافع ملی یا اقتصادی خود را فقط در نظر دارند خنثی می‌شود یا حتی نتیجه‌ی عکس می‌دهد.»

«بحران زیست‌محیطی ما را به پذیرش وابستگی‌ِ متقابل جهانی‌ وا ‌می‌دارد، چرا که می‌بینیم رفاه هر بخشی از بشریت به نحو جدایی‌ناپذیری با رفاه کل بشریت پیوند دارد.»

آگوستو لوپز-کلاروس (Augusto Lopez-Claros)، مدیر اجرایی «مجمع حکمروایی جهانی» (Global Governance Forum)، می‌گوید که این بیانیه «در مورد امکاناتی صحبت می‌کند که اغلب اوقات بحران برای تغییر اجتماعی چشمگیر فراهم می‌آورد.»

«یکی از مواردی که بسیار برایم جالب است... بازنگری‌ای است که امروز در جهان دربارهٔ نحوه‌‌ی اختصاص بودجه دارد صورت می‌گیرد. فکر می‌کنم که دولت‌ها ناگهان دارند متوجه می‌شوند که روش تخصیص منابع کشورها ناکارآمدی‌ها و اولویت‌های نابجا داشته است. به عنوان مثال امروز می‌شنویم که نیاز است امنیت به جای آن که صرفا با تعاریف نظامی در نظر گرفته شود با مفاهیم رفاه اقتصادی و اجتماعی بازتعریف شود. این همان مسئله‌ای است که ما از زمان تأسیس سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ برایش در حال تلاش بوده‌ایم.»

مایا گراف (Maja Groff)، یک وکیل بین‌المللی مستقر در لاهه، هلند، بر موضوع توان‌مندی انسان در این بیانیه تاکید‌ می‌کند: «این بیانیه دیدگاهی بسیار روشن نسبت به بشریت و توانایی ما برای حل چالش‌های جهانی دارد. اگر ما به صورت جمعی، به نحوی اساسی و قطعی، اشتراکات خود را بپذیریم و به روشنی به وحدت ذاتی‌مان اذعان کنیم، امکانات جدیدی پیش روی ما قرار خواهد گرفت.»

خانم فهندژ با تأمل بر گفتگوهایی که در طول هفته صلح صورت گرفت می‌گوید: «تنها اینکه متوجه نیاز به ایجاد صلح باشیم کافی نیست. همان‌طور که در بیانیهٔ جامعهٔ جهانی بهائی آمده است، سازوکار قدرت و سیاست بین‌المللی باید به نحو فزاینده‌ای به سمت همکاری و وحدت هدایت شود. ما همه باید یکدیگر را به عنوان اعضای خانواده انسانی ببینیم. این نیاز ضروری این عصر و این برهه است.»