بروکسل — کشورها برای پاسخگویی به ورود مهاجران و پناهجویان تدابیری مانند کنترل مرزها و سهمیه‌‌بندی در پذیرش مهاجران را اتخاذ می‌کنند که اغلب راه‌حلی مقطعی برای مشکلات فوری است . با این وجود، در سال‌های اخیر لزوم داشتن چشم‌اندازی بلندمدت که علل زیربنایی مهاجرت را مد نظر قرار دهد بیش از پیش مورد توافق قرار گرفته است.

دفتر جامعهٔ جهانی بهائی در بروکسل بر عوامل زیربنایی مهاجرت تمرکز داشته است و مشوق تفکر در این زمینه بوده است. دفتر بروکسل فضاهای بحث و گفتگو از جمله با همکاری مرکز تحقیقاتی مشترک کمیسیون اروپا، برای بررسی برخی از عوامل مهاجرت با حضور سیاست‌گذاران و سازمان‌‌های جامعهٔ مدنی ترتیب داده است.

راشل بیانی از دفتر بروکسل دربارهٔ ارتباط میان برخی مفاهیم روحانی و این گفتگوها صحبت می‌کند: «اصل یگانگی نوع انسان در دیانت بهائی دلالت‌های ضمنی عمیقی بر این دارد که چگونه مردم یک منطقه پیامد تصمیمات و اقداماتشان را نه تنها بر اطرافیان خود بلکه بر تمام نوع انسان در نظر می‌گیرند. رویکردی جدید در زمینهٔ سیاست‌‌‌‌گذاری‌های مهاجرت و پناهندگی باید این اصل را مورد توجه قرار دهد؛ زیرا که بهروزی اروپا در انزوا از سایر نقاط جهان به دست نخواهد آمد.»

یکی از عواملی که توجه دفتر بروکسل را به خود جلب کرده است، ارتباط میان سیاست‌ها در زمینهٔ کشاورزی و علل مهاجرت در آفریقا بوده است. در آخرین گردهمایی با این موضوع، دفتر جامعهٔ جهانی بهائی در بروکسل و سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد به صورت مشترک میزبان گفتگویی آنلاین بودند که بیش از ۸۰ نفر از سیاست‌گذاران و دیگر فعالان اجتماعی را از آفریقا و اروپا گرد هم آورد.

خانم بیانی می‌گوید: «در سال‌های اخیر، این موضوع مورد توافق قرار گرفته است که عواملی که مردم را محبور به ترک کشور محل زندگی خود می‌کند باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند. ما مایلیم بررسی کنیم چگونه حوزه‌های مختلف سیاست، از جمله کشاورزی، تجارت، سرمایه‌گذاری و محیط زیست بر عوامل مهاجرت تأثیر می گذارند.»

«ردیابی پیامد‌های مثبت و منفی سیاست‌‌گذاری‌ها مشکل است اما این نباید مانع تلاش‌ در جهت توسعهٔ استراتژی‌های بلندمدت با در نظر گرفتن بهروزی کل نوع انسان شود.»

شرکت‌کنندگان در این گردهمایی مسیری را که مهاجران از مناطق روستایی به شهر‌ها و از آنجا به دیگر کشور‌ها و قاره‌ها می‌پیمایند ترسیم کردند. بحث و گفتگو این موضوع را روشن ساخت که چگونه بحران‌های اقتصادی و ‌محیطی، از دست دادن زمین‌های کشاورزی و سایر عواملی که مردم را مجبور به ترک مناطق روستایی در آفریقا می‌کند اثری موجی در سطح این قاره و ورای آن دارند.

جفری وافولا کوندو (Geoffrey Wafula Kundu) هماهنگ‌‌کنندهٔ برنامهٔ مهاجرت در کمیسیون اتحادیهٔ آفریقا گفت: «نقطهٔ شروع مهاجرت مناطق روستانشین است. اگر مردم مناطق روستایی از وضعیت زندگی ناراضی باشند، به سمت شهرها و بعد هم به خارج از کشور حرکت می‌کنند.»

ژان مایس (Jannes Maes) رئیس شورای کشاورزان جوان اروپا به این اشاره می‌کند که نگرش‌های مثبت فرهنگی دربارهٔ کشاورزی، به خصوص میان جوانان روستایی، عنصری مهم در تقویت جوامع روستایی در هر بخش از جهان است.

آقای مایس می‌گوید: «تغییر طرز فکر در مورد کشاورزی نیازمند از میان برداشتن موانعی است. موانع اصلی در اروپا و همچنین آن موانعی که ما از همکاران آفریقایی‌مان می‌شنویم، دسترسی به زمین کشاورزی، زنجیرهٔ تأمین و سرمایه‌گذاری است، حتی اگر سرمایه‌‌ٔ محلی برای شروع وجود نداشته باشد. این موانع باید توسط کل اجتماعات ما برطرف شوند.»

ژوکلین براون-هال (Jocelyn Brown-Hall) از سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد می‌گوید: «... ما می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که وقتی در مورد مهاجرت فکر می‌کنیم، کشاورزی بخشی از راهکار باشد و نادیده گرفته نشود.»

لئونارد میتزی (Leonard Mizzi) از «دبیرخانهٔ کل کمیسیون اروپا در زمینهٔ توسعه و همکاری‌های بین‌المللی» شاهد این بوده است که اقدامات کنونی برای بازیابی پایدار اقتصادی از بحران ویروس کرونا فرصت ایجاد سیستم‌های کشاورزی تاب‌آورتری را فراهم آورده است. «بیماری ویروس کرونا آسیب‌پذیری سیستم‌هایی مانند تجارت را آشکار ساخت. چه نوع سیستم‌های غذایی در برابر تلاطمات آینده مقاوم‌تر خواهند بود؟… اگر ما رویکردی سیستمی نداشته باشیم که به این نکات بپردازد توانایی بهبود نخواهیم داشت. راهکار‌های از بالا به پایین کارساز نخواهند بود. ما به فرایندی که محور آن حقوق بشر و کشاورز باشد نیاز داریم.»

کالنگا ماسایدیو(Kalenga Masaidio) از بنیاد علم و آموزش کیمانیا نگیو(Kimanya-Ngeyo Foundation for Science and Education)، سازمانی الهام‌گرفته از آئین بهایی در اوگاندا، اهمیت فراهم کردن موقعیت برای جوامع روستایی برای مشارکت در تولید دانش دربارهٔ سیستم‌های کشاورزی را توضیح ‌داد.

آقای ماسایدیو می‌گوید: «مسئلهٔ اصلی توان‌افزایی افراد و اعضای جامعهٔ روستایی به نحوی است که بتوانند مسئولیت توسعهٔ اجتماعی، اقتصادی و فکری خود را بر عهده بگیرند. به جای اینکه فکر کنیم راه‌حل این مسائل از بیرون باید بیاید… توسعه باید از همین جوامع روستایی شروع شود.»

خانم بیانی در مورد این گفتگوها می‌گوید:«بیماری عالم‌گیر ویروس کرونا نقایص نظم جهانی و نیاز به وحدت برای حل موثر مسائل را برجسته ساخته است. داشتن فضایی که سیاست‌گذاران و فعالان اجتماعی از قاره‌های مختلف بتوانند در کنار یکدیگر و در پرتو فهم فزاینده از یگانگی ذاتی نوع انسان هم‌اندیشی کنند، گامی مهم در پرداختن به دغدغه‌ای جهانی است.»

«وقتی تلاش‌ها برای مشارکت در پیشرفت اجتماعی از علم و بینش‌های برخاسته از دین هر دو بهره می‌گیرد، فرصت‌ها و رویکرد‌هایی ظاهر می‌شود که در غیر این صورت قابل مشاهده نبود.»