کالج پارک، مریلند, ایالات متحده آمریکا — در چند ماه اخیر بیماری عالم‌گیر ویروس کرونا میلیون‌ها نفر را دچار بیماری، شرایط سخت اقتصادی و دیگر بحران‌‍‌ها نموده است و باعث بروز واکنشی قهرمانانه از جانب اقشار مختلف مردم به خصوص کسانی شده است که در خط مقدم مشغول به کار هستند. این دوران بی‌سابقه همچنین موجب بحث و گفتگوهای عمیقی دربارهٔ پیشرفت اجتماع شده است.

در آوریل، کرسی بهائی در زمینهٔ صلح جهانی در دانشگاه مریلند پژوهشگران را به تولید و انتشار مقاله برای مجموعه‌ای با عنوان «یادگیری در دوران بیماری عالم‌گیر ویروس کرونا (COVID_19)» دعوت نمود.

هدی محمودی، مدیر کرسی بهائی در زمینهٔ صلح جهانی می‌گوید: «این بحران هر دو وجه ماهیت بشر را نمایان ساخته است و ما را بر آن می‌دارد تا به وضعیت خود در دوران بعد از بحران بیاندیشیم. آیا گام‌هایی حقیقتاً مثبت و نه فقط به ظاهر در راستای رسیدن به درجات بالاتر وحدت و همبستگی‌ برخواهیم داشت؟»

این مقاله‌ها به بررسی تاثیرات این بیماری عالم‌گیر بر اقتصاد، محیط زیست، رسانه‌، و سایر جنبه‌های زندگی می‌پردازند. یکی از موضوعات مشترک در همهٔ مقالات این است که چگونه بحران سلامتی نابرابری‌های گسترده در سطح اجتماع را آشکار ساخته است.

آلیسون بریسک (Alison Brysk) از دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا(Santa Barbara)، نژادپرستی و نقض حقوق بشر را به عنوان بیماری‌هایی توصیف می‌کند که از طریق «بیگانه پنداری» و «اتمیزه‌شدن اجتماعی» انتشار می‌یابند. دکتر بریسک اشاره می‌کند که در طول تاریخ غلبه بر ظلم و ستم و سختی‌ها به همبستگی اجتماعی وابسته بوده ‌است. او می‌گوید: «این بدین معنی است که توانایی ما در مقابله با انسان‌زدایی که یک بیماری عالم‌گیراست، نه تنها برای نجات از بیماری ‌عالم‌گیر ویروس کرونا مهم است بلکه برای بقای تمدن نیز ضروری است.»

دافنا لمیش (Dafna Lemish) از دانشگاه راتگرز ایالات متحدهٔ آمریکا دربارهٔ نابرابری‌های دیجیتال می‌نویسد. او توضیح می‌دهد که موضوع غالب در گفتمان عمومی در مورد استفادهٔ کودکان از رسانه، «مدت زمانی است که هر کودک مقابل مانیتور صرف می‌کند» اما حال تمرکز ممکن است تغییر کند: «... در دوران بحران، نابرابری‌های دیجیتال به عنوان یکی از نشانه‌های واضح و متعدد نابرابری‌های ‌عمیق در ساختار اجتماع نمایان شده است: نابرابری در مالکیت رسانه و دسترسی به اینترنت و سرویس‌های پخش آن‌لاین، نابرابری‌های ناشی از شرایط زندگی که اجازهٔ استفاده از رسانه‌های مناسب یا مطلوب را نمی‌دهد؛ نابرابری‌ها در زمینهٔ سواد دیجیتال، دانش و مهارت‌های لازم برای استفاده صحیح از رسانه‌ها.»

ملیسا نرسی-بری (Melissa Nursey-Bray) از دانشگاه آدلاید این موضوع را بررسی می‌کند که چگونه نظام سرمایه‌داری و مصرف‌گرایی در فضاهای شهری، مردمان را از یکدیگر و از طبیعت جدا کرده ‌است و ایده‌هایی در این باره ارائه می‌دهد که چگونه این بیماری عالم‌گیر برای مردمانی با سبک‌های زندگی مختلف امید ایجاد کرده است.

دکتر نرسی بری (Dr. Nursey-Bray) می‌نویسد: «توجه ما که در گذشته معطوف به خوش‌‌گذرانی و خرید بود، حالا با لزوم توجه به فعالیت‌های مهم دیگری از جمله رسیدگی به خانواده و تاکید بر اولویت‌ها و سبک‌‌های زندگی محلی جایگزین شده است.» این مقاله همچنین نیاز به ایجاد فضاهای شهری‌ای را مورد کاوش قرار می‌دهد که مردم بتوانند در آن‌ها جمع شوند و دربارهٔ زندگی پایدار به گفتگو بپردازند.

دکتر محمودی در مورد توان‌افزایی زنان، یکی دیگر از موضوعات مطرح شده در این سلسله مقالات می‌گوید:« بخش بزرگی از کارمندان ضروری در طول این بیماری عالم‌‌گیر را زنان تشکیل می‌دهند. زنان مشارکت چشمگیری در اجتماع به عنوان کارمندان بخش بهداشت و سلامت یا خدمات نظافتی داشته‌اند. علاوه بر این بسیاری از زنان بخش عمده‌ای از کار منزل، از جمله مراقبت از کودکان و سالمندان را در خانواده‌‌هایشان بر عهده دارند. با این وجود متأسفانه، خشونت نسبت به زنان در این دوران افزایش یافته ‌است.»

«زنان همواره نقش قابل توجهی در هر اجتماعی به عهده داشته‌اند، اما مشارکت‌های مهم آن‌ها معمولاً نادیده گرفته شده و ارج نهاده نمی‌شود. مشارکت کامل زنان در ساختن دنیایی متفاوت، دنیایی که در آن از برابری کامل در آموزش و فرصت‌ها و همچنین از حق برابر در تصمیم‌گیری برخوردار باشند، برای ایجاد یک نظم اجتماعی پایدار ضروری است. تا زمانی که زنان از برابری کامل برخوردار نباشند، صلح هرگز برقرار نخواهد شد.»

دکتر محمودی با تأمل بر مشارکت‌هایی که تا کنون صورت گرفته است، می‌گوید: «هدف این سلسله مقاله‌ها توسعهٔ فهم و دانش ما بوده که به نوبهٔ خود زمینهٔ اقدامات بیشتری را فراهم می‌کند. تغییر همیشه زمانی شروع شده‌ است که گروهی کوچکی از مردم با آرمان‌هایی متعالی اما واقع‌گرایانه و با روح امید مصممانه دست به اقدام می‌زنند.

مقالات این مجموعه در وبلاگ کرسی بهائی به چاپ رسیده‌اند.