موتیباستی (MOTIBASTI), نپال — با بازگشت بسیاری از کارگران مهاجر به خانه‌هایشان در بحبوحهٔ بیماری عالم‌گیر ویروس کرونا، محفل روحانی محلی موتیباستی در نپال به دنبال راه‌هایی جهت پرورش توانمندی جامعه برای تولید مواد غذایی خود است.

همنات پراکاش بودا (Hemant Prakash Budha)، از اعضای محفل روحانی محلی گفت: «در حال حاضر سازمان‌های غیردولتی و نهاد‌های بسیاری هستند که به مردم در تأمین نیازهای اولیه‌شان کمک می‌کنند. اما محفل متوجه است که می‌تواند دربارۀ راه‌حل های طولانی مدت بیاندیشد. این روستا زمین و مهارت‌های لازم برای تولید غذا را دارد. اما اگر کوشش‌هایمان در زمینهٔ کشاورزی را به عنوان یک جامعه سازمان‌دهی نکنیم چگونه می‌توانیم در این زمینه موفق شویم؟»

محفل روحانی محلی از زمان شروع این بیماری عالم‌گیر به صورت هفتگی در حال مشورت بوده است تا بتواند به شناسایی و برطرف ساختن نیاز‌های جامعه کمک کند. به تازگی، محفل محلی برای کارگران مهاجر امکان کشاورزی بر زمین‌های ساکنین محلی را که مورد استفاده نیستند فراهم کرده است.

پراساد آچاریا (Prasad Acharya)، از ساکنین موتیباستی می‌گوید: «رویکرد ما ایجاد وابستگی نیست که عده‌ای از افراد همه چیز داشته باشند وعده‌ای دیگر دچار کمبود باشند. ما متوجه‌ایم که همه می‌توانند به جامعه کمک کنند. این یک جنبه از اصل بهائی یگانگی‌ نوع بشراست: همه عضو یک خانواده هستیم و همه باید نیاز دیگران را بر خود ترجیح دهیم.»

محفل با استفاده از دانش محلی و نظرات کارشناسی، به خانواده‌ها کمک کرده تا تصمیم بگیرند چه محصولات کشاورزی و دام‌هایی بهترین منبع تغذیه را برای روستا فراهم خواهند کرد.

محفل در کمک به جامعه جهت غلبه بر موانع، مبتکر بوده است. برای مثال، زمانی که بخشی از روستا متوجه کمبود آب برای آبیاری شد، محفل از مسئولین محلی و منطقه‌ای درخواست کمک کرد و آنان ترتیبی دادند تا چاهی بدین منظور حفاری شود.

آقای پراکاش بودا، با تأمل بر این تجربیات می‌گوید: «جامعه نگران بحران غذا، تورم و مسائل دیگری مانند تحصیل کودکان است. زمانی که افراد به شیوه‌ای روحانی، با عشق و مهر، با هم مشورت می‌کنند فرصت‌های پیش‌رویشان و نحوهٔ پیشرفت برایشان آشکار می‌شود. مشورت این امید را به وجود می‌آورد که می‌توانید اقدام کنید و شرایط را تغییر دهید.»