سیدنی — از زمان شروع بیماری عالم‌گیر کرونا، گفتگوها دربارهٔ نابرابری‌های نژادی و اقتصادی، مفهوم «ما» و «آن‌ها» و فقدان مشارکت در فرایند‌های تصمیم‌گیری اهمیت برجسته‌ای در استرالیا یافته است. در سمیناری آنلاین که هفتهٔ گذشته توسط دفتر امور خارجی بهائیان استرالیا به عنوان بخشی از تلاش‌هایش برای مشارکت در گفتمان عمومی انسجام اجتماعی برگزار شد، این موضوعات و مسائل دیگر مورد واکاوی قرار گرفت.

آیدا واکر از دفتر امور خارجی می گوید: «اگرچه این بحران نابرابری‌ها و نگرش‌های تبعیض‌گرایانه‌ٔ بیشتری را نمایان ساخته است، در عین حال باعث شده بیشتر احساس این را داشته باشیم که اعضای یک خانواده هستیم. در یک خانواده اگر شاهد این باشیم که یکی از اعضا برای رفاه دیگری مجبور به تحمل سختی است، بی‌درنگ متوجه عدم تعادل می‌شویم. باید به کل اجتماع به این چشم نگاه کنیم.»

در این سمینار آنلاین با عنوان «پیشرفت یا پس‌رفت؟»، خانم واکر با هیو مکی (Hugh Mackay)، روانشناس اجتماعی و نویسنده‌ٔ برجسته‌ٔ استرالیایی، دربارهٔ این که چگونه اجتماع‌ می‌تواند به منظور کاهش شکاف اجتماعی، درکش از هویت، رفاه، و زندگی اقتصادی را مورد بازنگری قرار دهد به گفتگو می‌پردازد.

آقای مکی می‌گوید: «این تجربه ما را به درک این نکته واداشته است که در واقع ظرفیت این را داریم که مهربان‌تر باشیم. این اجتماع، به جز چند مورد استثناء، نشان داده است که ما برای مراعات حال دیگران آمادگی این را داریم که برای مدتی به شکلی کاملاً متفاوت زندگی کنیم. من فکر می‌کنم این نشانه‌ای امیدوارکننده است.»

مشاهدات آقای مکی همچنین نشان می‌دهد که کاهش رفت‌و آمدها به دلیل بحران منجر به بازگشت زندگی به محله‌ها شده و به مردمی که در یک آپارتمان یا یک خیابان زندگی می‌کنند این فرصت را می‌دهد که یکدیگر را به عنوان اعضای یک جامعهٔ واحد در نظر آورند. این‌ها مردمی نیستن که انتخاب کرده‌ایم با آن‌ها زندگی کنیم، بلکه افرادی هستند که بار عنوان «همسایه» را بر دوش می‌کشند. یکی از شرایط اصلی برای سلامت هر اجتماع این است که شهروندان مانند همسایه با یکدیگر رفتار کنند.»

این سمینار آنلاین، با حضور ۲۵۰ شرکت‌‌کننده، بخشی از اقدامات جامعهٔ بهائی استرالیا به منظور پیشبرد گفتگویی دربارهٔ انسجام اجتماعی از طریق مجموعه‌ای از میزگردها بود. در این سمینار مقامات رسمی، سازمان‌های جامعه‌ٔ مدنی، روزنامه‌نگاران، اساتید دانشگاه و نمایندگان جوامع دینی شرکت داشتند و بسیاری از آن‌ها ابراز کردند که چگونه ایده‌های مطرح شده می‌تواند بر اقدامات آن‌ها در زمینه‌های مختلف از جمله سیاست‌گزاری دولتی تأثیر بگذارد.

خانم واکر درارتباط با این سمینار و میزگردهای گذشته می‌گوید:«هدف ما از این گفتگوها این است که به ایجاد توافق نظر در بخش‌های مختلف اجتماع دربارهٔ مسائل ملی کمک کنیم.»

«ما دریافته‌ایم که با به کار بردن اصل مشورت بهائی می‌‌توانیم فضایی ایجاد کنیم که دیدگاه‌های متنوع در آن با یکدیگر به هماهنگی می‌رسند و نقاط مشترک پررنگ‌تر می‌شوند. برای مثال، هر فرد نقطه نظرش را بدون اینکه به آن وابسته باشد، به اشتراک می‌گذارد و به دیگران اجازه می‌دهد که آن را بررسی کنند. از خود گذشتگی، عشق و صمیمیت، همگی برای حصول توافق نظر و وحدت عمل لازم هستند.»

دفتر امور خارجی جامعهٔ بهائی استرالیا از طریق این بحث و گفتگوها، دیدگاه‌های متنوع را در سندی گردآوردی می‌کند که هدفش ارائهٔ چشم‌انداز جامعی دربارهٔ انسجام اجتماعی در استرالیاست. این سند در ماه‌های آینده به دولت و جامعهٔ مدتی عرضه خواهد شد.

«کامل‌ترین جلوهٔ هر اعتقاد معنوی تنها در اقدام پیدا می‌شود. ما به فضاهایی در همه سطوح به خصوص در سطح محله‌ها نیاز داریم که مردم در آن‌ها بتوانند برای به دست آوردن درک بهتری از یکدیگر با هم مشورت کنند و راه‌حل‌هایی برای مشکلاتی که اجتماع ما با آن مواجه است پیدا کنند. مشورت به مردم اجازه می‌دهد اصول معنوی، دیدگاه‌های متنوع و ارزش‌های مثبت فرهنگ خود را به کار گرفته و بدین وسیله فرصتی برای ایجاد انسجام هر چه بیشتر فراهم می‌کند.»