کالج پارک، مریلند, ایالات متحدهٔ آمریکا — بحران کنونی بهداشت جهانی و عواقب آن سبب هشدارهای مجدد دربارهٔ چالش‌های زیست‌محیطی پیش رو شده است. یک کنفرانس آنلاین که اخیراً توسط کرسی بهائی در زمینهٔ صلح جهانی در دانشگاه مریلند برگزار شد، فضایی برای شرکت‌‌کنندگان فراهم آورد تا در دورانی که آگاهی فزاینده‌ای از یگانگی نوع بشر و رابطه‌‌ٔ انسان با طبیعت به وجود آمده است، این چالش‌ها را بررسی کنند.

هدی محمودی مدیر کرسی بهائی در زمینهٔ صلح جهانی در سخنان آغازین خود در کنفرانس این‌گونه اظهار کرد: «بحران کنونی بهداشت جهانی نشان می‌دهد چگونه افراد، جوامع، موسسات و دولت‌ها باید برای حل یک دغدغهٔ مشترک گرد‌هم بیایند. این بحران نیازمند اقدامی هماهنگ و غیرحزبی مبتنی بر شواهد علمی و ملاحظات اخلاقی است. وضعیت فعلی شهامت اخلاقی می‌طلبد و این نیاز در مورد تغییرات اقلیمی نیز صدق می‌کند.»

ریچارد هوگتون، دانشمند ارشد مرکز تحقیقات وودز هول (Woods Hole) دانشگاه ماساچوست (Massachusetts) ضمن تأیید شرایط فاجعه‌بار کنونی دربارهٔ کاهش گاز‌های گلخانه‌ای در سطح جهان صحبت کرد. «مردم به دلیل ضرورت، مبتکرتر شده‌اند و از منابع‌شان با دقت بیشتری محافظت می‌کنند. این وضعیت، درس‌هایی آموزنده به همراه دارد. امیدوارم بتوانیم از این دوران آموزشی به عنوان فرصتی برای جدی‌تر گرفتن تغییرات آب و هوایی استفاده کنیم. اقداماتی که در پاسخ به این ویروس انجام می‌دهیم، می‌تواند برای مقابله با تغییرات اقلیمی نیز ادامه یابد.»

این کنفرانس که با هدف جلوگیری از تولید گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از سفرهای هوایی، از ماه‌ها پیش به صورت جلسه‌‌ای مجازی ترتیب داده شده بود، توانست با وجود بحران کرونا برگزار شود و پژوهشگرانی از استرالیا، کامبوج، هاوایی، و ایالات متحدهٔ آمریکا را گرد هم بیاورد. شرکت‌کنندگان دیدگاه‌های مختلفی از رشته‌های متنوع ارائه دادند.

کایل وایت (Kyle Whyte)، استاد فلسفه و صاحب کرسی تیمنیک در دانشگاه ایالتی میشیگان (Timnick Chair at Michigan State University)، تأکید کرد سیاست‌های مربوط به معرفی تکنولوژی‌های انرژی جدید، باید به دقت سوال‌های مرتبط با عدالت و برابری به خصوص آن‌هایی را که مربوط به مردم بومی و اقشار آسیب‌پذیر است مورد بررسی قرار دهد. او اخطار داد «انتقال انرژی که بسیاری از مردم اعتقاد دارند ذاتاً خوب است» ۵۰ سال دیگر می‌تواند به چشم عاملی نگریسته شود که باعث آوارگی جمعیت‌ها شده است.

دکتر وایت و ملیسا نرسی-بری (Melissa Nursey-Bray)، سرپرست موقت علوم اجتماعی دانشگاه آدلاید در استرالیا، هر دو اظهار داشتند که جوامع محلی باید در فرآیند‌های تصمیم گیری‌ای که در آن‌ها ذی نفع هستند مشارکت داده شوند. دکتر نرسی-بری گفت: «برای رسیدن به یک راه حل جهانی و در آینده، ما حقیقتاً باید به راه حل‌ها و اقدامات محلی نگاه کنیم.»

دکتر محمودی در تأمل بر این کنفرانس می‌گوید پیش‌فرض‌ها راجع به اقتصاد، مصرف‌گرایی، سلامت و رفاه- که همه‌ی آن‌ها دلالت‌های اجتماعی و محیط زیستی عمیقی دارند- در حال حاضر به چالش کشیده‌ شده‌اند:

«اساس بحران‌های زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی که امروزه همهٔ مردم با آن‌ها مواجهند در واقع بحرانی معنوی است. این مشکلات اساسی نمی‌تواند بدون توافق مردم دنیا بر سر اینکه ما انسان‌ها که هستیم حل شوند. مسئولیت اخلاقی ما در قبال یکدیگر و به عنوان امانت‌دار این سیاره چیست؟ پیرامون چه اصولی می‌توانیم متحد شویم؟ بنابراین وقتی از یگانگی نوع بشر سخن می‌گوییم، فقط صحبت راجع به مهربانی و دوستی نیست، بلکه فراخوانی برای ساختن دنیایی متفاوت با رویکردی کاملاً جدید برای حل مشکلاتی است که همان طور که ویروس کرونا نشان داد، به طور پیچیده‌ای به هم مرتبط هستند. بعد از این بحران، شاید این فرصت را داشته باشیم که در این جهت گام برداریم.»

همهٔ سخنرانی‌هایی که در کنفرانس ارائه شد به صورت آنلاین قابل دسترسی است.