باشل, اسلوونی — جوانان و افراد بزرگسال در این دهکدهٔ کوچک ۴۵۰ نفره با پیدا کردن راه‌های خلاقانه‌ای برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و ترتیب دادن دسترسی به اقلام ضروری، فعالانه گام‌هایی برای کمک به جوامع خود جهت رویارویی با چالش‌های بحران کنونی سلامت جهانی برداشته‌اند.

سه هفته پیش، گروهی از جوانان با شرکت در برنامه‌های آموزشی بهائی که هدفشان پرورش توانمندی‌های خدمت به اجتماع است، جهت کند کردن گسترش بیماری ویروس کرونا دست به اقدام زدند.

یکی از این جوانان می‌گوید: «وقتی گروه ما در حال تأمل بر این بود که چگونه می‌توانیم به جامعهٔ خود خدمت کنیم، ویروس کرونا به فکر همهٔ ما رسید. با وجود اینکه ویروس هنوز به دهکدهٔ ما نرسیده بود، همه نگران آن بودند. در نتیجه تصمیم گرفتیم به مردم اطلاع‌رسانی کنیم که در این وضعیت چه کاری می‌توانند انجام دهند.»

جوانان با پیدا کردن اطلاعات موثق به صورت آن‌لاین از «موسسهٔ ملی بهداشت عمومی کشور» توانستند پوستری حاوی کارهایی که هر فرد می‌تواند برای جلوگیری از انتقال این بیماری انجام دهد تهیه کنند و آن‌ را در یک مکان عمومی نصب کنند.

کمی بعد هنگامی که دستورالعمل‌های کاهش تماس فیزیکی در این منطقه به اجرا در آمدند، ضرورت یافتن راهی برای دسترسی به غذا و اقلام دیگر با اجتناب از تماس حضوری احساس شد.

الکساندرا یکی از ساکنان بهائی این جامعه می‌گوید: «در دهکده زمانی که نیازی هست گردهم می‌آییم و راه‌حلی برای پاسخگویی به آن می‌یابیم.»

او با شرکت‌های توزیع غذا و فراورده‌های کشاورزی که مشتریان ثابتشان- عمدتاً رستوران‌ها - دیگر مثل قبل نیاز به این محصولات نداشتند تماس برقرار کرد. هنگامی که این شرکت‌‌ها رضایت خود را از تحویل محصولات درب منازل اعلام کردند، او توانست از طریق گروه آن‌لاین برای انتشار اخبار در دهکده به همه اطلاع‌‌رسانی کند.

این تلاش‌ها برای توزیع مواد غذایی که تماس فیزیکی را به حداقل رسانده بود با دعوت شهردار باشل از کشاورزان محلی برای عرضهٔ مستقیم محصولاتشان از طریق شهرداری تقویت شد.

اعضای جامعهٔ بهائی متوجه شده‌اند که مکالمات مردم در مورد اهمیت وحدت، همکاری، دوستان و خانواده، نیاز به معنویت بیشتر و ماده‌گرایی کمتر و لزوم آگاهی بیشتر در این مورد است که هر یک از ما چه مشارکتی در اجتماع می‌توانیم داشته باشیم.

الکساندرا می‌گوید: «این دهکده، محل کوچکی است که مردم مدت‌هاست فارغ از تفاوت‌‌های دینی و نژادی، در کنار یکدیگر خدمت کرده‌اند. ما برای مشارکت همگانی تلاش می‌کنیم. اما حتی اینجا نیز این برههٔ زمانی متفاوت است و برای بیشتر ما این دوران حکم زمانی برای تأمل در مورد نحوهٔ زندگی‌مان دارد. مردم متوجه شده‌‌اند که جهان بسیار بهم پیوسته است: هر اتفاقی دور یا نزدیک، دیر یا زود بر ما تاثیر می‌گذارد.»