۷۲ ساعت، یک جهان

۹ آبان ۱۳۹۸

مرکز جهانی بهائی — دقایقی پیش، غروب خورشید در هاوایی پایان دوران خاصی را رقم زد که در آن کل کرهٔ زمین به نور اتحاد روشن شده بود. دوران خاصی که با غروب خورشید در هاوایی به پایان رسید دریچه‌ای جدید به جهان باز کرد. در طول سه بار چرخش کرهٔ زمین بر محور خود، بشریت در هر سرزمین، سالگرد‌ تولد حضرت باب و حضرت بهاءالله را گرامی داشت.

این روزهای بزرگداشت گوشه‌ای از یگانگی عمیق بشریت را نشان می‌دهد که به ندرت به تصویر کشیده می‌شود. نه مرزها و نه تنش‌های موجود میان ملل، نه تعصبات طبقانی، نژادی، دینی یا فرهنگی، هیچ‌کدام نتوانستند بر این واقعیت که بشریت یکی است سایه بیاندازند.

توصیف زیر از پیام بیت العدل اعظم به مناسبت دویستمین سالگرد تولد حضرت باب به شکل‌ها و نمونه‌های متعدد در روزهای گذشته به تصویر کشیده شد:

«اینها جوامعی هستند که تحت هر شرایطی مروّج و مدافع تعلیم و تربیت هم دختران و هم پسران‌اند؛ جوامعی که مروّج مفهوم وسیع عبادتند‌ که شامل انجام کار با روحیّۀ خدمت است؛ جوامعی که به جای منافع شخصی به آرمان‌ها و اهداف روحانی ناظرند که بمثابۀ چشمه‌های همیشه فیّاضِ انگیزه در جریان است؛ جوامعی که اراده برای تقلیب فردی و اجتماعی را ترویج می‌دهند. این جوامع خواهان ایجاد پیشرفتی همگام در امور روحانی، اجتماعی و مادّی هستند. مهم‌تر از همه، اینها جوامعی هستند که تعهّد به وحدت عالم انسانی در ضمیرشان مندمج است. این جوامع تنوّع ارزشمندی را که جمیع اقوام نوع انسان نمایانگر آن است ارج می‌نهند در حالی که معتقدند که هویّت یک شخص به عنوان عضوی از اعضای نوع بشر بر سایر هویّت‌ها و ارتباطات تقدّم دارد. آنها نیاز به یک آگاهی جهانیِ منبعث از توجّه مشترک به رفاه و سعادت بشر را تأیید نموده همۀ مردمان کرۀ ارض را برادران و خواهران روحانی می‌شمرند. پیروان حضرت بهاءالله صرفاً به تعلّق خویش به چنین جوامعی اکتفا ننموده مستمرّاً از نفوس هم‌فکر دعوت می‌نمایند تا در یادگیریِ نحوۀ اجرای تعالیمش به آنان بپیوندند.»

حضرت باب، دو قرن پیش در طی دوران کوتاه اما پر فراز و نشیب رسالت خود، متحمل تبعیض، حبس و شهادت از طرف رهبران متعصبی شدند که مصمم بودند نور ایشان را خاموش کرده و مردم را در تاریکی نگاه دارند. خود حضرت باب در دوران حبس در قلعهٔ دورافتادهٔ ماکو در حالی که حتی یک شمع از ایشان دریغ می‌شد در تاریکی زندانی بودند. بر خلاف آن ظلم و ستم، آرامگاه حضرت باب بر کوه کرمل هر شب چراغانی می‌شود و یادآور این است که نور حضرت باب و حضرت بهاءالله که شرایط را برای ظهورشان آماده ساختند خاموشی نمی‌پذیرد.

جشن‌هایی که تمامی کرهٔ زمین را در بر گرفت این بیان معروف از حضرت بهاءالله را به طرزی ملموس تجسم بخشید که می‌فرمایند: «نور اتفاق آفاق را روشن نماید.»