سانتیاگو, شیلی — یک سال و نیم است که معبد قاره‌ای آمریکای جنوبی در حومۀ سانتیاگو در دامنه کوه‌های آند، این منطقه را نورافشانی می‌کند. طی این مدت، ساختمان نورانی معبد که چندین جایزۀ معتبر در زمینۀ معماری نیز کسب کرده، پذیرای صدها هزار بازدیدکننده بوده است.

این معبد از زمان بازگشایی در اکتبر ۲۰۱۶، جوایز بسیاری دریافت کرده است از جمله جایزه بین‌المللی معماری به علاوه جایزۀ هنرمندی سازه از موسسۀ مهندسان سازه، جایزه نوآوری در معماری از موسسۀ سلطنتی معماری کانادا، جایزۀ نوآوری از موسسۀ آمریکایی معماران، جایزۀ طراحی عالی از انجمن معماران انتاریو، جایزۀ «بهترین بناهای شهری در آمریکای شمالی و جنوبی» از خبرگزاری معماری جهان و جایزۀ طراحی فرهنگی و معماری از معماری آمریکا.

اما تأثیر و نفوذ این معبد خیلی بیشتر از اینها بوده و بر قلوب و افکار مردم سانتیاگو و مناطق فراتر از آن تأثیر گذاشته است.

روکیو مونتویا (Rocio Montoya)، از دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائی شیلی می‌گوید: «مردم متوجه‌اند که هدف این معبد کمک به پیشرفت و ترقی معنوی اجتماع ما است.»

«خانواده‌های بسیاری به معبد می‌آیند و گروه‌های دینی برای دعا خواندن اینجا جمع می‌شوند. افراد مسن بسیاری نیز می‌آیند و برای ساعت‌ها بر سر میزهای پیک نیکی می‌نشینند و از معاشرت و هم صحبتی با هم لذت می‌برند. مردم بیش از پیش این معبد را به چشم معبد خود می‌بینند» و این معبد به مأمنی برای هزاران هزار بازدیدکنندۀ آن تبدیل شده است. مردم، هر هفته در اینجا جمع می‌شوند تا از طبیعت زیبای آن بهره بگیرند؛ در محیط آرام معبد دعا بخوانند و توجه و تمرکز کنند. آن‌ها در طیفی از گفتگوهای سازنده و فعالیت‌های معطوف به بهبود جوامع اطراف شرکت می‌کنند.

جنی پرز (Jenny Perez)، یکی از نمایندگان جامعۀ بهائی شیلی می‌گوید: «برنامه‌های ارائه شده در معبد به خصوص به جوانان در کسب حس هدفمندی عمیق‌تر و متعالی‌تر کمک می‌کند. آن‌ها نه تنها بر پیشرفت خود که بسیار مهم است بلکه بر پیشرفت جوامعشان نیز تمرکز دارند.»

معبد آمریکای جنوبی، همانند دیگر معبدهای قاره‌ای، کوششی نوآورانه در معماری بود که مقیاسی بین‌المللی داشت. این پروژه برگی جدید در دنیای معماری و مهندسی رقم زد و با حمایت مالی جامعه جهانی بهائی ساخته شد. علاوه بر این، پروژه که تکمیل آن بیش از یک دهه به طول انجامید زمانی به عرصۀ ظهور رسید که جوامع بهائی بطور فشرده در حال یادگیری دربارۀ پیشرفت روحانی و اجتماعی محله‌ها و روستاها بودند و فرآیند ساخت این معبد، موازی با تلاش‌های جامعه سازی در مناطق اطراف به پیش رفت.

خانم پرز گفت: «مردم نسبت به معبد آگاهی دارند، تأثیرش را درک می‌کنند، آنها می‌پرسند چرا این سازۀ زیبا اینجاست؟ چطور بوجود آمده؟ هدفش چیست؟ چطور می‌توانیم بیشتر در این باره بیاموزیم؟»

مردم بیش از پیش این معبد را به چشم معبد خود می‌بینند.

—روکیو مونتویا (Rocio Montoya)، از دفتر روابط عمومی جامعۀ بهائی شیلی

این معبد بهائی که جوایز بسیاری کسب کرده و آخرین معبد قاره‌ای بهائی است مانند پلی میان دو عصر است. تکنولوژی پیچیدۀ مهندسی هوا و فضا، نبوغ طراحی و منحصر به فرد بودن معبدهای قاره‌ای بهائی را مجسم می‌کند. اما همانند معبدهای محلی و ملی بهائی که هم اکنون در حال ساخت هستند، این معبد نیز در میان یک فرآیند پویای جامعه‌سازی بوجود آمده است.

این معبد تبدیل به کانونی برای یادگیری دربارۀ ارتباط پویای میان عبادت خدا و خدمت به نوع بشر شده است. جامعه اطراف معبد یک «پروژۀ گیاهان بومی» در زمین‌ معبد راه‌اندازی کرده‌اند. این معبد، محل برگزاری برنامه‌هایی برای توانمندی روحانی و اخلاقی جوانانی است که خود را وقف پیشرفت جوامعشان می‌کنند. در محل معبد برنامه‌های بیشماری برگزار می‌شود که برخی از آنها در همکاری با شهرداری و بعضی در ارتباط با سازمان‌های غیردولتی محلی و ملی هستند.

با گشایش معبد محلی بهائی باتامبانگ در کامبوج در سال گذشته و سایر معبدهای محلی و ملی که در سال‌های آینده ساخته خواهند شد جوامع بهائی بیشتر در این مورد خواهند آموخت که چگونه این سازه‌ها که ریشه در محل خود دارند می‌توانند با محیط اجتماعی و مادی خود هماهنگی داشته باشند و پیشرفت یک جمعیت را پشتیبانی کنند.

(یادداشت نویسنده: در پاراگراف آخر اصلاحاتی لحاظ گردید.)