پورت مورسبی, پاپوآ گینۀ نو — روز گذشته در یک رویداد تاریخی از طرح معبد ملی بهائی در کشور پاپوآگینۀ نو پرده‌برداری شد. این معبد یکی از دو معبد ملی بهائی خواهد بود که در سال‌های آینده در جهان ساخته خواهند شد و نمایانگر مرحلۀ جدیدی برای جامعۀ جهانی بهائی خواهند بود.

همزمان با نوروز، حدود ۵۰۰ نفر در محل زمین این معبد در پورت مورسبی، پایتخت کشور پاپوآگینۀ نو به مناسبت این رویداد بی‌سابقه گرد هم آمدند.

موسیقی و رقص‌های سنتی از مناطق مختلف کشور فضای جشن را مملو از شور و هیجان ساخت. گروهی از روستای مدینا (Madina)، زادگاه نخستین بهائی بومی پاپوآگینۀ نو، رقصی بومی به نام رقص مقدس به این مناسبت اجرا کردند.

برنامه با تلاوت دعا همراه با موسیقی توسط جوانان شروع شد. یکی از شرکت‌کنندگان می‌گوید: «از فراز این محل مشرف بر درۀ وایگانی (Waigani) و ساختمان‌های تجاری در دوردست، در حالیکه نسیم خنکی می‌وزید کلام الهی حقیقتاً بر دل و جان می‌نشست.»

پس از اجرای برنامۀ دعای روح‌افزا، منشی محفل ملی بهائیان پاپوآ گینۀ نو در مورد مفهوم معبد بهائی سخنرانی کرد.

کونفسیوس ایکوریر (Confucius Ikoirere)، منشی محفل ملی در سخنان خود گفت: «در آثار بهائی، معبد بهائی به عنوان کانونی جمعی برای ترویج الفت و محبت در اجتماع توصیف شده است. این معبد محلی برای عبادت همگانی است که به روی تمام ساکنان یک منطقه صرف‌نظر از دین، پیشینه، قومیت یا جنسیت آن‌ها باز است.» آقای ایکوریر همچنین دربارۀ معبد بهائی به عنوان نمادی از انسجام بین عبادت و خدمت، اهمیت آن برای جامعه‌سازی و منحصر به فرد بودن آن در طول تاریخ ادیان صحبت کرد.

رادنی هانوک (Rodney Hancock) که اصلیت نیوزلندی دارد یکی از دو نفری است که در دهۀ ۱۹۵۰ آئین بهائی را به پاپوآگینۀ نو آورد. از او خواسته شده بود تا در این مراسم از طرح معبد پرده‌برداری کند.

گروهی از زنان قبیلۀ مانت براون (Mount Brown) سرودی به زبان محلی خود خواندند که چگونگی ایمان مادران و پدران آن‌ها به آئین بهائی را توصیف می‌کرد و گفته‌های آنان در مورد پیشرفت‌های فوق‎العادۀ آئین بهائی در آینده را نقل می‌کرد. آن‌ها با اشاره به طرح زیبای معبد بهائی بیان کردند که حال معنای سخنان اجداد خود را می‌توانند درک کنند.

تیم طراحان معبد شامل طراح محلی پاپوآگینۀ نو، هنری لاپه (Henry Lape) و سعید گرانفر نیز برای حاضرین سخنرانی کردند. آن‌ها توضیح دادند که «جستجو برای طرحی همگانی» برای این معبد در کشوری که متشکل از بیش از ۷۰۰ گروه فرهنگی متفاوت است تا چه حد برایشان چالش‌برانگیز بوده است.

آقای لاپه و آقای گرانفر در سخنان خود اشاره داشتند «یکی از تصاویری که بارها توجه ما را به خود جلب کرد هنر حصیربافی بود. سطوح و اشیای حصیری در زندگی سنتی روستایی که امروز در پاپوآگینۀ نو زنده و برجاست و همچنین در خانه‌های شهری بسیار به چشم می‌خورد. این تصویری است که برای بسیاری از ما معنای «خانه» را زنده می‌کند، هنری کاربردی و ذاتاً بسیار زیبا که به صورت روزانه با آن تعامل داریم.»

طراحان همچنین به این اشاره داشتند که معبد بهائی فضایی خواهد بود که در آن مردمان پاپوآگینۀ نو می‌توانند در عبادت حق به هم بپیوندند و برای خدمت به بشریت الهام بگیرند. «هنر حصیربافی شبیه فرآیند دستیابی به وحدت در کثرت است. ساقه‌های جدا وقتی کار هم قرار می‌گیرند شیئی مقاوم‌تر از اجزای سازنده آن تشکیل می‌دهند که وجودش وابسته به تک‌تک آن ساقه‌هاست.»

ساختمان مرکزی این معبد گنجایش ۳۵۰ نفر خواهد داشت. ۹ در ورودی مثلثی شکل، به ساختمان ساختاری سنتی داده که مخصوص اماکن مقدس در مناطق مختلف سراسر کشور است.