جامعۀ جهانی بهائی نیویورک — پایان دادن به فقر مستلزم اقدامی بیش از اصلاح سیاست‌گذاری‌های اجتماعی و اقتصادی است، هرقدر هم که این اقدامات با مهارت برنامه‌ریزی و اجرا شوند. این امر نیازمند بازاندیشی عمیق مسئلۀ فقر و رویکرد به آن است. این ایده، محور سخنان نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در افتتاحیه پنجاه و ششمین کمیسیون توسعه اجتماعی سازمان ملل متحد در تاریخ ۲۹ ژانویه ۲۰۱۸ بود.

آقای دانیل پرل (Daniel Perell)، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی و رئیس کمیتۀ سازمان‌های غیردولتی در زمینۀ توسعه اجتماعی در جلسۀ افتتاحیه این اجلاس در نیویورک گفت: «زمانی که هر گروهی به بهروزی و سعادت خود جدا از سعادت همسایگانش می‌اندیشد حیات جمعی بشر صدمه می‌بیند.»

آقای پرل در ادامه افزود: «عدم پذیرش این حقیقت بنیادین، منجر به معضلاتی می‌شوند که همگی برایمان کاملاً آشنا هستند. منفعت شخصی به قیمت زیر پا گذاشتن مصلحت عمومی تمام می‌شود. مقادیر گزاف و غیرقابل قبولی از ثروت انباشته می‌شود و در مقابل آن فقر شدید و زننده نمودار می‌گردد.»

پنجاه و ششمین جلسه کمیسیون توسعه اجتماعی که ۷ فوریه به پایان می‌رسد بر راهکارهای ریشه‌کنی فقر تمرکز دارد. این جلسه ابعاد مختلف این معضل پیچیده و آزاردهنده را بررسی می‌کند از جمله لزوم درک برابری زنان و مردان، نویدها و خطرات بالقوه تکنولوژی، مسائل مربوط به معلولیت و پذیرفته شدن در اجتماع و همچنین نقش ویژۀ خانواده‌ها، جوامع و جوانان.

جامعۀ جهانی بهائی بیانیه‌ای را برای کمیسیون آماده کرده است که خواستار تغییری عمیق در نحوۀ تفکر است. این بیانیه با اشاره به هدف کمیسیون برای «ریشه‌کنی فقر در جهت دستیابی به توسعۀ پایدار برای همگان» توضیح می‌دهد که «این مسئله صرفاً به معنای بسط میزان دسترسی به منابع مادی نیست، هرچند که آن خود می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. ریشه‌کنی فقر تلاش جهت تحول ساختاری و اجتماعی در مقیاسی بی‌سابقه است. عظمت این کار حاکی از نیاز به درک جدیدی نسبت به فرد و کل اجتماع است.»

این بیانیه در ادامه این پیش‌فرض غالباً بررسی نشده را به چالش می‌کشد که مانع اصلی رفع فقر کمبود منابع مادی در دنیا است.

جامعۀ جهانی بهائی در این بیانیه می‌نویسد: «در سطح سیستماتیک، این فرضیه که "پول کافی وجود ندارد" از اساس خوانشی اشتباه از واقعیت‌های جهان به دست می‌دهد. منابع مالی به‌طور فزاینده‌ای در بخش‌های خاصی از اجتماع تمرکز می‌یابد؛ بنابراین چالش کمبود منابع نیست، بلکه انتخاب‌ها و ارزش‌هایی است که باید بر تخصیص منابع حاکم باشد.»

ورای مسئلۀ منابع مالی، بیانیۀ جامعه جهانی بهائی توانمندی وسیع و بالقوه بشریت جهت متحول کردن جهان و در نهایت حل پیچیده‌ترین چالش‌های آن را مورد توجه قرار می‌دهد. با این حال، حرکت در این جهت مستلزم الگوهای جدید تفکر است که در آن الگوها، در وجود همۀ انسان‌ها ذخایری از توانمندی دیده شوند که در صورت توان‌افزایی می‌توانند در بهبود دنیا مشارکت کنند.

بسیاری از سازمان‌ها و افراد حاضر در کمیسیون نیز به‌طور مشابهی الگوهای رایج تفکر و عمل در تلاش برای پایان دادن به فقر را زیر سؤال می‌برند. برای مثال، خوآن سوماویا (Juan Somavía)، مدیرکل سابق سازمان بین‌المللی کار و سخنران ویژه مراسم افتتاحیه، در طول کمیسیون در این باره صحبت کرد که نوع نگاه به افرادی که در فقر زندگی می‌کنند نیاز به بازنگری دارد. او گفت «توان‌افزایی مردم برای اینکه بخشی از یک فرایند باشند، امری مکانیکی نیست. از آنجایی که شما به آن‌ها احترام می‌گذارید، متوجه هستید که حفظ شرافت و ارزش انسان کاملاً ضروری است. این مردم به دلیل وضعیتی که در آن قرار دارند کرامت خود را از دست نداده‌اند و خود را به چشم آمار و ارقام نمی‌بینند.»

آقای پرل در مورد این جلسه توضیح داد: «کمیسیون همچنان قدرت بالقوۀ زیادی دارد. حضور در میان این تعداد از دولت‌ها و نمایندگان جامۀ مدنی که فعالانه در جستجوی راه‌حل‌های جدید بوده و بیش از پیش پیامدهای ساختارهای کنونی را زیر سؤال می‌برند موجب خوشوقتی است. آزمون اصلی میزان راه یافتن این گفتگوها به سطح بین‌المللی و شاید مهم‌تر از آن، میزانی است که این گفتگوها می‌توانند نحوه تفکر و عمل در سطح ملی و جوامع محلی را تغییر دهند.»